Πολλοί συνάδελφοι που την ίδια στιγμή δεν πανικοβάλλονται με ένα σωρό άλλους ανεφάρμοστους ή και νόμους που ημιεφαρμόζονται και οδηγούν σε επικίνδυνες πραγματικά και ανεπανόρθωτες καταστάσεις τους ίδιους και τους μαθητές παθαίνουν κρίση πανικού με τις κυρώσεις για την τηλεκπαίδευση και την αξιολόγηση που στην τελική η μη εφαρμογή τους μόνο κακό σε ανθρώπινη ζωή και ψυχική υγεία δε θα προκαλέσει.
ύμφωνα με τον Χανς Κέλσεν , έναν από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς του δικαίου του 20ού αιώνα ,η ισχύς του νομικού κανόνα αντιστοιχεί στο δέον (sollen) ενώ η εφαρμογή του στο είναι (sein), δηλαδή στην εν τοις πράγμασι εφαρμογή του.
Ένας κανόνας που δεν εφαρμόζεται πουθενά και ποτέ, που δεν τυγχάνει δηλαδή μιας ελάχιστης εφαρμογής, δεν είναι νομικώς ισχυρός: ‘Αρα ένα ελάχιστο εφαρμογής είναι όρος ισχύος του και κατά συνέπεια όταν στερείται διαρκώς εφαρμογής δεν είναι ισχυρός.
Και ένας κανόνας εφαρμόζεται είτε όταν εφαρμόζεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις από τα όργανα της εννόμου τάξεως, είτε από τα άτομα τη συμπεριφορά των οποίων ρυθμίζει. Οι κανόνες συνεπώς είναι ισχυροί μόνον εάν είναι ισχυροί στη συμπεριφορά την οποία επιτάσσει αντιστοιχεί γενικώς η εν τοις πράγμασι υφισταμένη συμπεριφορά: εάν η τελευταία είναι αντίθετη προς την επιτασσομένη από τον κανόνα οδηγεί στην απώλεια της ισχύος του μόνο αν υπερβαίνει μιαν ορισμένη συχνότητα. Το συμπέρασμά του είναι ότι μια έννομη τάξη είναι ισχυρή εάν οι κανόνες της πράγματι εφαρμόζονται ως επί το πλείστον και εν γένει(en gros et de façon générale): ένας (μεμονωμένος δηλαδή) κανόνας της αποβάλλει την ισχύ του μόνον όταν διαρκώς δεν εφαρμόζεται και όχι όταν δεν εφαρμόζεται σε ορισμένες μόνο περιπτώσεις. ( ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ, ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΔΟΜΗΣΗ, Ν. ΡΟΖΟΣ, Επίτιμοs Αντιπρόεδρος ΣτΕ, Δρ.Ν,Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016).
Ο R. Lukic παρατηρεί ότι το Κράτος μπορεί μεν να εξαναγκάσει έναν ορισμένο αριθμό αντιτιθεμένων στην εφαρμογή των νομικών κανόνων, αλλά ο εξαναγκασμός παύει να είναι αποτελεσματικός εάν ο αριθμός των αντιτιθεμένων είναι πολύ μεγάλος. Για το λόγο αυτό η κρατική εξουσία στηρίζεται όχι μόνο στον εξαναγκασμό αλλά και στην προσχώρηση ενός ελάχιστου αριθμού πολιτών στην πολιτική του ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει.
Κατά δε τον Α. Μάνεση, «Βέβαια, από την αποτελεσματική εφαρμογή των κανόνων δικαίου που θέτει η κρατική εξουσία, δηλαδή από τη συμμόρφωση προς τις επιταγές τους, “τεκμαίρεται” μια κάποια συναίνεση των εξουσιαζομένων. Όμως… στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού επίσης πολιτεύματος δεν είναι επαρκής η νομιμοποίηση που προκύπτει από την τήρηση ορισμένων τυπικών διαδικασιών… παρά μόνο κατά το μέτρο που αυτές εγγυώνται… ρητή, σαφή, ελεύθερη και αυθεντική έκφραση της λαϊκής θέλησης, η οποία είναι η μόνη πηγή (δημοκρατικής) νομιμοποίησης. Γι’αυτό και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί στο όνομα οποιασδήποτε άλλης “ανώτερης” ή προϋπάρχουσας “ουσιαστικής” νομιμότητας (νομιμοποίησης), π.χ. η ισχύς ενός νόμου που ψηφίζεται, σύμφωνα με το Σύνταγμα, από τη Βουλή ως κατ’εξοχήν εκπρόσωπο της λαϊκής κυριαρχίας. Ωστόσο και η τυπική απλώς νομιμότητα τότε μόνον πείθει, και επομένως μπορεί να επιβάλλεται σε δημοκρατική “διαδικαστική” ή “θεσμική” νομιμοποίηση όταν και εφόσον παρέχει δυνατότητες για επαλήθευση της (ουσιαστικής) νομιμοποίησης της εξουσίας μέσω της εκάστοτε λαϊκής θέλησης».
Νομικός δεν έγινα στην ώρα μου…έγινα δασκάλα και αισθάνομαι ότι τη σημερινή εποχή πιο πολύ από ποτέ με εξαναγκάζουν αντί να ασχολούμαι με το παιδαγωγικό και διδακτικό μου έργο κατά κύριο λόγο να ασχολούμαι με το τι είναι «σύννομο» με κορυφή του παγόβουνου την τηλεκπαίδευση σε έκτακτες συνθήκες όπως (ακραία καιρικά φαινόμενα , σεισμός κλπ ) και την αξιολόγηση.
Πραγματικά δεν κατανοώ πώς κάτι τόσο ανούσιο παιδαγωγικά και εκτός ουσίας ακόμη και με τη στενή έννοια (πληρώνεσαι και άρα δε θα κάθεσαι ) , μας έχει φέρει σε σημείο διχασμού, καταγγελιών και απειλών την ώρα που ο κόσμος κυριολεκτικά χάνεται.
Την ώρα που και στο σχολείο υπάρχουν ένα σωρό ανεφάρμοστοι νόμοι γιατί πολύ απλά τους καταργεί η ίδια η πράξη. Το ίδιο το σύστημα και ένα μέρος της κοινωνίας σε προκαλεί δηλαδή να το «κοροϊδεύεις» νόμιμα.
Εκεί δηλαδή που γίνεται έξω του «κακού καιρού» εάν εσύ με 7 με 8 μαθητές κατά μέσο όρο περάσεις 30 λεπτά να λες « με ακούτε;» , «πάρτε και αντιγράψτε ό,τι βλέπετε στο share screen και ελάτε να παίξουμε διαδικτυακά ( μισό λεπτό γιατί κόλλησε )|» , είσαι νομοταγής , πληρώνεσαι γιατί εργάζεσαι χωρίς η κοινωνία να «ερεθίζεται» και κανείς να μη σε απειλεί με κυρώσεις.
Αν στο σχολείο όμως εξαιτίας μιας μεγάλης και αναίτιας καθυστέρησης γονέων να παραλάβουν το παιδί τους στην ώρα τους εσύ δεν κάνεις τις σύννομες διαδικασίες που προβλέπουν το να αφήσεις το παιδί στο αστυνομικό τμήμα κλπ κλπ και εξαντλείς κάθε περιθώριο για να μην εφαρμόσεις το νόμο που είναι υπέρ σου (αν το δούμε δημοσιουπαλληλικά και κυνικά ) ,παρανομώντας έχεις κατακτήσει από την κοινωνία ότι κάνεις λειτούργημα.
Ο κόσμος έχει λαγνεία στα νομιμομπαλώματα και στη νομο-ημιμάθεια και αμάθεια. Και πολλοί συνάδελφοι που την ίδια στιγμή δεν πανικοβάλλονται με ένα σωρό άλλους ανεφάρμοστους ή και νόμους που ημιεφαρμόζονται και οδηγούν σε επικίνδυνες πραγματικά και ανεπανόρθωτες καταστάσεις τους ίδιους και τους μαθητές παθαίνουν κρίση πανικού με τις κυρώσεις για την τηλεκπαίδευση και την αξιολόγηση που στην τελική η μη εφαρμογή τους μόνο κακό σε ανθρώπινη ζωή και ψυχική υγεία δε θα προκαλέσει.
Το να συμβεί όμως ένα ατύχημα σε μια σχολική αίθουσα λόγω κακοτεχνιών που θεωρείς ότι δεν ευθύνεσαι καλέ μου δάσκαλε ,αλλά θα το βρεις το μπελά σου και ηθικά και νομικά, φαίνεται να μη σε απασχολεί ούτε εσένα ούτε την κοινωνία που είναι απέναντί σου. Το να συμβεί κάτι σε ένα μαθητή μιας τάξης συγχωνευμένης ολοημέρου που «αναπληρώνεις» φιλότιμα χωρίς γραπτή οδηγία λόγω απουσίας συναδέλφου και να έχεις κυρίως ηθικό αλλά και νομικό τίμημα δεν πανικοβάλλει κανένα και σπρώχνεται κάτω από το χαλί των « καλών νομικών παραβάσεων» .
«Ράβε ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει» , δηλαδή και συνάμα «Ζήτω τα παράλογα , ζήτω η Ελλάς»
Και για να μην αρχίσουμε τα αντικαταθλιπτικά για να καταστείλουμε την επίθεση στο νοητικό μας ας δούμε και άλλα παραδείγματα …παράλογων νόμων…
Στην περίπτωση που ένας πελάτης ξενοδοχείου πεθάνει μέσα σε αυτό, τότε ο ξενοδόχος μπορεί να ζητήσει αποζημίωση από τους… συγγενείς του!
Σε ένα κουρείο χωριού με πληθυσμό κάτω από 2.000 κατοίκους να πηγαίνετε να κουρεύεστε με τη μεζούρα σας ,γιατί αν διαπιστώσετε ότι οι πολυθρόνες έχουν απόσταση μικρότερη από ένα μέτρο μεταξύ τους, τότε μπορείτε να κάνετε μήνυση στον ιδιοκτήτη του.
Άρθρο 1009 του Αστικού Κώδικα: «Καρποί που πέφτουν σε γειτονικό κήπο από κάποιο δένδρο, λογίζονται καρποί του ακινήτου στο οποίο πέφτουν. Η διάταξη αυτή δεν ισχύει αν αυτό το ακίνητο είναι κοινόχρηστο». Καλάθια ανά χείρας παρακαλώ…
Και κάτι ωφέλιμο τώρα με την ακρίβεια: Πάρτε μονόλεπτα και δίλεπτα που έχετε κρατήσει και πάτε να πληρώσετε στο ταμείο του σούπερ μάρκετ . Μη διαμαρτυρηθούν στο ταμείο και θα πρέπει να τα παραλάβουν χωρίς αντίρρηση αφού σύμφωνα με το νόμο 136/1946, «όποιος αρνείται να δεχτεί για πληρωμή νομίσματα που έχουν νόμιμη κυκλοφορία στο κράτος, τιμωρείται με πρόστιμο». Για να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε κανένα νόμο ρε παιδιά…
Ποιο είπαμε ότι είναι το συμπέρασμα των εξαίρετων νομικών που αναφέρθηκαν πιο πάνω; Ότι μπορεί να υπάρχουν και νόμοι που ….μένουν απλά ανεφάρμοστοι και αναβάλλουν την ισχύ τους αν δεν εφαρμόζονται διαρκώς; Μήπως τότε δε θα συζητούσαμε για κυρώσεις σε 114 Διευθυντές και παρακράτηση μισθού συναδέλφου λόγω μη παροχής τηλεκπαίδευσης; ….και άλλα πολλά…
