«Η τρομοκρατία και η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης δεν θα περάσουν – Ψήφισμα αλληλεγγύης στον Γιώργο Χαρίση, μέλους του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ που δικάζεται επειδή ανήρτησε ψηφίσματα αλληλεγγύης συνδικαλιστικών οργανώσεων, για τις ποινικές και πειθαρχικές διώξεις που υφίσταται από τον δήμαρχο Αλίμου εργαζόμενη σε παιδικό σταθμό του Δήμου
Το Δ.Σ. της Ε΄ΕΛΜΕ-Θεσσαλονίκης καταδικάζει την ποινικοποίηση των αγώνων, τη φίμωση και την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, που επιχειρείται να επιβληθούν με την 1097/2022 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Με την εν λόγω απόφαση το δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή του δημάρχου Αλίμου κ. Ανδρέα Κονδύλη, σε βάρος του Γιώργου Χαρίση, μέλους του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ και εργαζόμενου του δήμου Καισαριανής, επειδή ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook τα ψηφίσματα αλληλεγγύης συνδικαλιστικών οργανώσεων, για τις ποινικές και πειθαρχικές διώξεις που υφίσταται από τον η Αναστασία Παπαχρίστου, εργαζόμενη σε παιδικό σταθμό του Δήμου και μέλος του ΔΣ του συλλόγου εργαζομένων, για τη συνδικαλιστική της δραστηριότητα.
Όπως γίνεται φανερό, αν τελεσιδικήσει μια τέτοια απόφαση, δημιουργεί δεδικασμένο και πλέον κανένα συνδικάτο, εργαζόμενος ή συνδικαλιστής δεν θα μπορεί να ασκεί δημόσια κριτική στο κράτος και την εργοδοσία ή να διακινεί, μέσω του διαδικτύου, ανακοινώσεις συνδικάτων, γιατί κινδυνεύει να κατηγορηθεί για συκοφαντική δυσφήμιση.
Επίσης ανοίγει το δρόμο να ασκηθούν και νέες αγωγές, από τον δήμαρχο Αλίμου, για την δημοσίευση των ανακοινώσεων και των υπόλοιπων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που δεν συμπεριελήφθησαν στην εκδικασθείσα αγωγή, αλλά και ενάντια στους ίδιους τους προέδρους και στις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, στους οποίους είχαν αποσταλεί τότε εξώδικες αναφορές.
Θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη δίωξη παίρνει πλέον ευρύτερα χαρακτηριστικά, αφορά όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και όλους όσοι αγωνίζονται για την υπεράσπιση των δημοκρατικών, συνδικαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Απέναντι στους εκφοβισμούς και τις απειλές της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, απέναντι σε αποφάσεις κομμένες και ραμμένες στο «κοστούμι» της εκάστοτε εξουσίας, απέναντι στην προσπάθεια «φίμωσης» των συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι εργαζόμενοι, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα οφείλουν και πρέπει να απαντήσουν με τα δικά τους όπλα: τη συλλογική μαζική πάλη, την αποφασιστικότητα και την ταξική αλληλεγγύη.
Η δίωξη των Σωματείων και η στοχοποίηση των συνδικαλιστών, η προσπάθεια φίμωσης οιασδήποτε φωνής αντίστασης και αποκάλυψης της αλήθειας, επειδή δε συμβιβάζονται με τον εργασιακό μεσαίωνα, δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση όλου του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
