Οι ανισότητες, που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν, με την τηλεκπαίδευση εκτοξεύονται. Και δεν αμβλύνονται , αν εξασφαλιστεί για όλους ο εξοπλισμός. Είναι σαν να λέμε ότι, επειδή δίνουμε σε όλα τα παιδιά βιβλία και δάσκαλο, εκμηδενίζονται οι ανισότητες.
“Πριν ένα χρόνο περίπου τα διαισθανόμασταν, τώρα αποκτήσαμε την πικρή εμπειρία και μετράμε πληγές, χωρίς να έχουμε φτάσει στο τέλος ακόμα. Μιλάμε για την τηλεκπαίδευση, που υποχρεωθήκαμε να κάνουμε τα δύο τελευταία σχολικά χρόνια, χωρίς να πιστεύουμε ότι μπορεί στο ελάχιστο να υποκαταστήσει την τάξη, τον φυσικό μας δηλ. χώρο, στηρίξαμε την περίοδο της καραντίνας, έχοντας επίγνωση ότι διατηρούμε επικοινωνία με τους μαθητές και τις μαθήτριές μας προσφέροντας, αλλά και κερδίζοντας κι εμείς -γιατί όχι;- ψυχική επαφή και στήριξη μέσα στην αλλόκοτη και δυστοπική κατάσταση που ζούσαμε τότε” σημειώνει η Εκπαιδευτική Παρέμβαση Καθηγητών Α΄ Αχαίας.
Η ανακοίνωση της ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ Α ́ ΑΧΑΪΑΣ (Παρεμβάσεις Δ.Ε.)
ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ «Το Τυράκι το είδαμε, την ΦΑΚΑ την είδαμε;»
Η Τηλεκπαίδευση δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ!!!
Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,
Πριν ένα χρόνο περίπου τα διαισθανόμασταν, τώρα αποκτήσαμε την πικρή εμπειρία και μετράμε πληγές, χωρίς να έχουμε φτάσει στο τέλος ακόμα. Μιλάμε για την τηλεκπαίδευση, που υποχρεωθήκαμε να κάνουμε τα δύο τελευταία σχολικά χρόνια, χωρίς να πιστεύουμε ότι μπορεί στο ελάχιστο να υποκαταστήσει την τάξη, τον φυσικό μας δηλ. χώρο, στηρίξαμε την περίοδο της καραντίνας, έχοντας επίγνωση ότι διατηρούμε επικοινωνία με τους μαθητές και τις μαθήτριές μας προσφέροντας, αλλά και κερδίζοντας κι εμείς -γιατί όχι;- ψυχική επαφή και στήριξη μέσα στην αλλόκοτη και δυστοπική κατάσταση που ζούσαμε τότε.
Είχαμε όμως ταυτόχρονα απόλυτη συνείδηση και με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις και άλλες δράσεις διατυμπανίζαμε, ότι αυτή ακριβώς η επικοινωνία μας με τα παιδιά δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί μάθημα και συνεχίζουμε να το φωνάζουμε σε όλους τους τόνους, ότι η ύλη που μέσω WebEx παραδόθηκε, δεν αποτελεί γνώση εμπεδωμένη και κατακτημένη. Τώρα συνάδελφοι, δεν μπορούμε να μην βλέπουμε αυτό που όλοι φοβόμασταν. Μαθητές που δυσκολεύονται να νιώσουν μαθητές. Τραγικά μορφωτικά-μαθησιακά κενά, τα περισσότερα παιδιά δυσκολεύονται ή αδυνατούν να παρακολουθήσουν την ύλη της τάξης τους. Ήταν αναμενόμενο, το ζούμε όλοι μας μέσα στις τάξεις, το ξέρει καλά η τσέπη των οικογενειών, που μέσα σε συνθήκες ακραίας ακρίβειας και φτώχειας, πρέπει να πληρώσουν για να ενισχύσουν τα παιδιά τους μαθησιακά!!! Γιατί το ΥΠΑΙΘ δεν έκανε το στοιχειώδες. Αυτό που χρόνια φωνάζουμε και διεκδικούμε, αλλά μετά από δύο χρόνια τηλεκπαίδευσης, ήταν φλέγον και επιτακτικό, γιατί αλλιώς, απλά δεν μπορεί να λειτουργήσει το σχολείο:
• Δεν προχώρησε σε αναδιάρθρωση της ύλης! (αλήθεια, ποια πιο επείγουσα δουλειά απασχόλησε το ΙΕΠ και δεν πρόλαβε;)
• Δεν εξασφάλισε ενισχυτική διδασκαλία, σε όλα τα σχολεία ,ως όφειλε ( γιατί η μόρφωση όλων των παιδιών δεν είναι ατομική ευθύνη των οικογενειών, αλλά ευθύνη της Πολιτείας!)
• Δεν μείωσε τους μαθητές στα τμήματα (όχι για λόγους κορωνοιού -η υγεία μας, απ’ ό,τι έχουν αποδείξει τους είναι αδιάφορη-), αλλά για να μπορέσουμε με πιο εξατομικευμένη διδασκαλία να βοηθήσουμε τους μαθητές που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
• Όχι μόνο αρνείται να εξετάσει την περίπτωση μείωσης της ύλης, κυρίως στην Γ΄ Λυκείου, αλλά με αδιαλλαξία επιμένει να εφαρμόσει φέτος, σε αυτές τις μαθησιακές συνθήκες, και με παιδιά και εκπαιδευτικούς που απουσιάζουν δεκαήμερα από το σχολείο, την Τράπεζα Θεμάτων και τον διαγωνισμό PISA.
Αγαπητοί συνάδελφοι/-ισσες, τα βάζουμε πάλι στην συζήτηση όλα αυτά, όχι μόνο γιατί τα τραύματα που άφησε πίσω της η WebEx , χωρίς να υπερβάλλουμε, είναι δυσεπούλωτα, αλλά γιατί με μεγάλη μας ανησυχία βλέπουμε τη χρήση της τηλεκπαίδευσης που γίνεται από το Υπουργείο ή που προσπαθούν να επιβάλουν: τηλεκπαίδευση στην κακοκαιρία, τηλεκπαίδευση στις καταλήψεις , τηλεκπαίδευση για την επιμόρφωση –έχουν αντικαταστήσει την διά ζώσης επιμόρφωση με τηλε-επιμόρφωση και μάλιστα σε χρόνο εκτός του εργασιακού!-, σχεδιάζουν εξ αποστάσεως αξιολόγηση (;) σε λίγο θα αρχίσουν να ζητάνε τηλεκπαίδευση από τους αδειούχους, γιατί όχι και στην απεργία; (!!!)
Γι’ αυτό, σταθερά και αδιαπραγμάτευτα, και με μεγαλύτερο πείσμα από της Κεραμέως,
• Δεν ξεχνούμε, πέρα από τις μαθησιακές, τις παιδαγωγικές-ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της τηλεκπαίδευσης στα παιδιά μας. Η απουσία της φυσικής παρουσίας καταργεί το ύψιστο παιδαγωγικό μέσο, τον διάλογο, απονευρώνει τη σκέψη του παιδιού και το αποστερεί από τον βασικό σκοπό του σχολείου, που είναι η κοινωνικοποίηση. Το οδηγεί στην ατομική περιχαράκωση, στην απομόνωση, στην αποκοινωνικοποίηση, σε ψυχικές διαταραχές. Οι ειδικοί μίλησαν για απειλή της ψυχοδιανοητικής, αλλά και της σωματικής υγείας. Αλήθεια, πόσες ώρες επιτρέπεται ένα παιδί να βρίσκεται μπροστά σε μια οθόνη; Πόσες ώρες τα μάτια του καρφωμένα σε ένα κινητό; Πόση ακτινοβολία να δέχεται; Και φυσικά σε αστειότητες του τύπου «μα όλη μέρα με ένα κινητό στο χέρι είναι», η απάντηση για μας είναι εύκολη: Το σχολείο είναι που έχει το χρέος να τα αποσπάσει από την οθόνη και να τα φέρει σε επαφή με τις άλλες πλευρές της ζωής, με τη φύση, την κοινωνία, τις επιστήμες, τις Καλές Τέχνες.
• Δεν ξεχνούμε το εικονίδιο στην οθόνη της WebEx μας , που έδειχνε ότι τα περισσότερα παιδιά μας «παρακολουθούσαν» από το κινητό τους! Δεν ξεχνούμε και τον κυνισμό της Κεραμέως που έλεγε ότι και με ένα σταθερό η «δουλειά» γίνεται (!!!). Οι ανισότητες, που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν, με την τηλεκπαίδευση εκτοξεύονται. Και δεν αμβλύνονται , αν εξασφαλιστεί για όλους ο εξοπλισμός. Είναι σαν να λέμε ότι, επειδή δίνουμε σε όλα τα παιδιά βιβλία και δάσκαλο, εκμηδενίζονται οι ανισότητες.
• Δεν ξεχνούμε ότι και μέσω της WebEx απειλούνται τα εργασιακά μας δικαιώματα: ελαστικοποιείται έως καταργείται το ωράριό μας (π.χ. συνεδριάσεις και σεμινάρια απογευματινά), καταργείται δηλ. ο χρόνος, αλλά και ο φυσικός εργασιακός μας χώρος, χάνουμε τη συλλογικότητα και τη συναδελφικότητά μας που μας γεμίζει με δύναμη και προσφέρει τον αντίποδα στις δυσκολίες της δουλειάς μας.
Το μεγαλύτερο μέρος της περυσινής χρονιάς, συνάδελφοι, κάναμε κάτι ξένο από τη δουλειά μας.
Η δουλειά μας είναι ΠΡΟΣΩΠΑ – ΔΙΑΛΟΓΟΣ – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Δεν είμαστε Πανεπιστημιακοί, δεν είμαστε εκπαιδευτές ενηλίκων. Ούτε τεχνοφοβικοί είμαστε, ούτε οπισθοδρομικοί. Την θέλουμε την τεχνολογία, αλλά μόνο ως βοηθητικό- συμπληρωματικό εργαλείο στη ζωντανή διδασκαλία μας. Και τον εξοπλισμό που τάζει η Κεραμέως τον θέλουμε, γιατί μας τον οφείλει η Πολιτεία, αλλά όχι υπό τη μορφή voucher.
Nα εξοπλίσει τα σχολεία με τους αναγκαίους υπολογιστές και ισχυρό δίκτυο, ώστε να μπορούμε όλοι οι εκπαιδευτικοί να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία στις τάξεις μας.
ΟΜΩΣ:
- ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΠΑΛΙ ΝΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.
- ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ (CISCO) ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ.
- ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΠΕΤΑΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΡΦΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
