Διαπιστώνεται ιδιαίτερος προβληματισμός στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης αλλά και στις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας για τη χορήγηση ή μη τετράμηνων αδειών άνευ αποδοχών για την ανατροφή τέκνου σύμφωνα με άρθρο 56 του ν. 4830/2021 (ΦΕΚ 169 Α’), οι οποίες παρέχουν στον/στην εκπαιδευτικό τη δυνατότητα η άδεια να «λογίζεται ως χρόνος πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας για κάθε συνέπεια» ενώ ταυτόχρονα η «υπηρεσία μισθοδοσίας του υπαλλήλου υποχρεούται να καταβάλλει στον γονέα μηνιαίως για κάθε τέκνο, ποσό ίσο με τον ελάχιστο νομοθετημένο μισθό για τους δύο (2) πρώτους μήνες της άδειας.
Το θέμα απασχόλησε και την Ελληνική Βουλή με την υποβολή σχετικού ερωτήματος από τη Βουλευτή Ν. Μαγνησίας κα Α. Παπανάτσιου, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες του esos δεν έχει απαντηθεί ακόμα.
Ο προβληματισμός έγκειται κυρίως στο εάν όντως οι διατάξεις του νέου νόμου ν. 4830/2021 (ΦΕΚ 169 Α’) υπερισχύουν των διατάξεων του άρθρου 16 του ν. 1566/1985 (Α΄ 167) ο οποίος αναφέρεται συγκεκριμένα στους/στις εκπαιδευτικούς και όχι σε όλους τους Δημοσίους υπαλλήλους και ιδιαίτερα στο στοιχείο της ημερομηνίας λήξης της μακροχρόνιας άδειας η οποία προσδιορίζεται ρητά ότι πρέπει να χορηγείται «μέχρι τη λήξη του σχολικού έτους».
Αντίστοιχα το θέμα έχει απασχολήσει και τη δικαιοσύνη και συγκεκριμένα το ΝΣΚ η απόφαση του οποίου όμως δεν αναφέρεται στις ειδικές διατάξεις του κατά πολύ μεταγενέστερου ν.4830/2021 (ΦΕΚ 169 Α’). Σε περίπτωση κατά την οποία χορηγηθούν οι εν λόγω άδειες απαιτείται η κάλυψη των κενών στα σχολεία των εκπαιδευτικών για τέσσερις (4) μήνες πιθανότατα με αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και αυτό αποτελεί ζήτημα αφού σύμφωνα με τα ισχύοντα οι εκπαιδευτικοί επιστρέφοντες από μακροχρόνια άδεια επιστρέφουν στην οργανική τους θέση.
Βεβαίως οι αναπληρωτές οι οποίοι καλύπτουν τις θέσεις των αδειούχων μπορούν να καλύψουν θέσεις οι οποίες προκύπτουν από συνήθη αίτια κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς αλλά η διευθέτηση του εν λόγω θέματος λογικά θα έπρεπε ήδη να έχει απασχολήσει τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΑΙΘ.
1. Οι αιτήσεις για την εν λόγω άδεια υποβλήθηκαν στην υπηρεσία μας πριν την 31/5/2022 πράγμα το οποίο συνάδει με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 125 του ν. 4926/2022 (ΦΕΚ 82/Α/20-04-2022), δηλαδή «είτε υποβλήθηκαν πριν την 31η Μαΐου, είτε ήταν αντικειμενικά αδύνατος ο προγραμματισμός του χρονικού διαστήματος, στο οποίο αφορούσε η αιτούμενη άδεια, όπως σε περιπτώσεις που δικαιολογούνταν από λόγους υγείας ή από άλλους εξαιρετικούς λόγους που ανέκυψαν μετά την 31η Μαΐου».
2. Τα υποβληθέντα δικαιολογητικά – συνημμένα των αιτήσεων των ενδιαφερομένων ήταν απόλυτα σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και τις σχετικές διατάξεις ενώ διαπιστώθηκε ότι στο παρελθόν δεν είχε χορηγηθεί ήδη στον/στην εκπαιδευτικό για το συγκεκριμένο τέκνο άδεια άνευ αποδοχών για ανατροφή τέκνου κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ΥΚ και του ν. 4075/2012.
3. Οι εν λόγω άδειες άνευ αποδοχών χορηγήθηκαν αυτοτελώς για την ανατροφή τέκνου ηλικίας έως και οκτώ (8) ετών τμηματικά για διάστημα τεσσάρων (4) μηνών σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 51 του ν. 3528/2007 (ΦΕΚ Α’26), όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 56 του ν. 4830/2021 (ΦΕΚ 169 Α’) και ιδιαίτερα όπως περιγράφεται στο παρακάτω εδάφιο «Η άδεια των προηγουμένων εδαφίων χορηγείται είτε συνεχόμενα είτε τμηματικά, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι δυνατή η χορήγησή της για διάστημα μικρότερο του ενός (1) μηνός.»
4. Οι άδειες χορηγήθηκαν για το διάστημα από 1/9 έως και 31/12 όπως αιτήθηκαν οι εκπαιδευτικοί κατόπιν σχετικής παραίνεσης της υπηρεσίας μας ώστε να μην διαταραχθεί η εύρυθμη λειτουργία των σχολείων υπηρεσίας των εκπαιδευτικών.
5. Όπως προαναφέρθηκε η ημερομηνία λήξης των αδειών προσδιορίστηκε την 31η Δεκεμβρίου σε αντιδιαστολή με τη διάταξη της περίπτωσης Ε΄ του άρθρου 16 του ν.1566/1985 (Α΄ 167), η οποία ορίζει ότι η μακροχρόνια άδεια άνευ αποδοχών των εκπαιδευτικών χορηγείται «μέχρι τη λήξη του σχολικού έτους». Ο προσδιορισμός της ημερομηνίας της εν λόγω άδειας έγινε διότι αυτή:
α) αναφέρεται ρητά σε τμηματική χορήγηση, αφού στο άρθρο 56 του ν. 4830/2021 αναφέρονται τα ακόλουθα: «Η άδεια των προηγουμένων εδαφίων χορηγείται είτε συνεχόμενα είτε τμηματικά, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι δυνατή η χορήγησή της για διάστημα μικρότερο του ενός (1) μηνός.»
β) αποτελεί τόσο μεταγενέστερη όσο και ειδική περίπτωση της άδειας άνευ αποδοχών σε σχέση με την αντίστοιχη του ν.1566/1985, καθώς συντρέχει η εξειδίκευση της επικέντρωσης στην διευκόλυνση του υπαλλήλου για ανατροφή τέκνου έναντι της γενικής αντιμετώπισης της άδειας άνευ αποδοχών όπως περιγράφεται στην περίπτωση Ε΄ του άρθρου 16 του ν. 1566/1985 (Α΄ 167). Αυτό χαρακτηρίζεται καταφανώς i) ως ιδιομορφία περίπτωσης και ii) ως ιδιαίτερος τρόπος νομοθετικής ρύθμισης.
γ) δεν αναιρείται από σχετικές νομικές γνωμοδοτήσεις και ιδιαίτερα από την 80/20162 του ΝΣΚ, καθώς η εν λόγω γνωμοδότηση δεν αναφέρεται στον κατά πολύ μεταγενέστερο ν. 4830/2021 (ΦΕΚ 169 Α΄) αλλά ούτε και στα χαρακτηριστικά του σύγχρονου νόμου ο οποίος εξειδικεύει την εν λόγω άδεια σε σχέση με την προβλεπόμενη από το άρθρο 16 του ν. 1566/1985 (Α΄ 167).
