«Συγγνώμη κύριε για όλα αυτά που έκανα τότε…»
Φεύγοντας την Πέμπτη αργά το μεσημέρι από το σχολείο, μετά το αποχαιρετιστήριο γλέντι μας, και έχοντας δεχτεί τις ευχές και την αγάπη των συναδέλφων, κοντοστάθηκα, και γύρισα να ρίξω μια τελευταία ματιά.
Απόκοσμο που έμοιαζε κάτω από τον καυτό ήλιο χωρίς τα παιδιά, με κλειστές τις πόρτες…
Πέρασαν από μπροστά μου, εικόνες και φωνές από το παρελθόν, όμορφες και άσχημες ,γλυκές μα και πικρές…Αν μπορούσα να κρατήσω μια μόνο φράση από τα 17 χρόνια εδώ ,είναι αυτό που μου είπε ένας πρώην
(ιδιαίτερα “παραβατικός”) μαθητής που συνάντησα τυχαία, μετά από χρόνια στην Βάρκιζα: Συγγνώμη κύριε για όλα αυτά που έκανα τότε…
Με μια ειλικρίνεια στο βλέμμα και στον τόνο της φωνής του που δεν άφηνε καμία αμφιβολία ότι εννοούσε κάθε συλλαβή από όσα έλεγε!
Τελικά, αυτό που μένει μετά από χρόνια, δεν είναι ούτε οι γνώσεις που (ίσως) τους δώσαμε ,ούτε τα λιγοστά ψήγματα επιστήμης που καταφέραμε (;) να τους μεταγγίσουμε….
Είναι που κάποτε συνειδητοποιούν οτι νοιάστηκες πραγματικά ,και προσπάθησες να ξεκλειδώσεις την ψυχή τους..
Γιατί η παιδεία είναι κάτι ανώτερο από την μόρφωση!
Καλή δύναμη στο λειτούργημα σας αγαπητοί εν ενεργεία συνάδελφοι, ευχαριστώ θερμά για τα όμορφα χρόνια της συνυπηρέτησης, και το όμορφο ταξίδι! Γιάννης Καραβάνης Μηχανολόγος-Εκπαιδευτικός ΕΠΑΛ Βάρης
