Η μελέτη κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την ανάγκη καλύτερης πρόληψης και θεραπείας, ιδίως για τους άνδρες και τους πολύ ηλικιωμένους άνω των 85 ετών που κινδυνεύουν περισσότερο
Το κάταγμα του ισχίου εξαιτίας οστεοπόρωσης, το οποίο είναι ήδη ένα επικίνδυνο πρόβλημα για τους ηλικιωμένους σε όλο τον κόσμο, εκτιμάται ότι θα γίνει ακόμη σοβαρότερο για τη δημόσια υγεία στο μέλλον, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα που εκτιμά ότι έως το 2050 τα περιστατικά σχεδόν θα διπλασιασθούν διεθνώς, εν μέρει λόγω της προϊούσας γήρανσης του παγκόσμιου πληθυσμού.
Η μελέτη κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την ανάγκη καλύτερης πρόληψης και θεραπείας, ιδίως για τους άνδρες και τους πολύ ηλικιωμένους άνω των 85 ετών που κινδυνεύουν περισσότερο. Η πιθανότητα ενός ατόμου να πάθει κάταγμα μετά τα 85 είναι υπερδιπλάσια σε σχέση με τις νεότερες ηλικιακές ομάδες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Τσινγκ-λουνγκ Τσέουνγκ του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο της American Society of Bone and Mineral Research στο Τέξας των ΗΠΑ, ανέλυσαν στοιχεία από 19 χώρες για ανθρώπους άνω των 50 ετών που είχαν πάθει κάταγμα τα προηγούμενα χρόνια.
Εκτιμήθηκε ότι, με βάση τις υπάρχουσες τάσεις, θα πρέπει να αναμένεται αύξηση των καταγμάτων ισχίων σχεδόν σε όλες τις χώρες (18 από τις 19). Οι μεγαλύτερες μέσες ετήσιες αυξήσεις στα κατάγματα καταγράφηκαν στην Ολλανδία (2,1%) και στη Νότια Κορέα (1,2%). Έως τα μέσα του αιώνα μας εκτιμάται σχεδόν διπλασιασμός τους σε σχέση με το 2018, με τους άνδρες να πλήττονται σε μεγαλύτερο ποσοστό έναντι των γυναικών.
Τα Ηνωμένα Έθνη προβλέπουν ότι το προσδόκιμο ζωής των ανδρών παγκοσμίως θα ξεπεράσει τα 75 έτη έως το 2050, με αποτέλεσμα ένα ολοένα μεγαλύτερο ποσοστό ανδρών να κινδυνεύει για κάταγμα ισχίου. Επιπλέον, εδώ και χρόνια η οστεοπόρωση υποδιαγιγνώσκεται και υποθεραπεύεται στους άνδρες.
Η μελέτη, σύμφωνα με τον δρ Τσέουνγκ, βρήκε ότι «η χρήση φαρμάκων κατά της οστεοπόρωσης μετά από κάταγμα ισχίου είναι χαμηλότερη στους άνδρες, σε σχέση με τις γυναίκες, κατά 30% έως 67%» (ανάλογα με τη χώρα). Η χρήση τέτοιων φαρμάκων μέσα στους επόμενους 12 μήνες μετά από κάταγμα ισχίου κυμαινόταν από 11% έως 50% (ανάλογα με τη χώρα).
Γι’ αυτό, ο Τσέουνγκ τόνισε ότι «περισσότερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην πρόληψη και θεραπεία των καταγμάτων ισχίου στους άνδρες». Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η μείωση στα κατάγματα που έχει παρατηρηθεί σε ορισμένες χώρες κατά τα τελευταία χρόνια (καθώς, μεταξύ άλλων, έχει γίνει ευρύτερα αντιληπτός ο κίνδυνος της οστεοπόρωσης), δεν αρκεί για να αντισταθμίσει την επίπτωση του αυξανόμενου και γηράσκοντος παγκόσμιου πληθυσμού, με συνέπεια τα κατάγματα ισχίου να εμφανίσουν ανοδική τάση μελλοντικά σε παγκόσμια κλίμακα.
