Οι εξωσχολικές δραστηριότητες χωρίς μέτρο, μπορεί να συμβάλλουν στην παράταση της σωματικής κόπωσης και να κάμψουν τις επιδόσεις στο σχολείο, αλλά και να επηρεάσουν την ίδια την ψυχολογία τους
Οι μικρές ηλικίες των παιδιών φημίζονται για τις πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες που έχουν, αλλά παράλληλα και για το πόσο λίγο χρόνο για ξεκούραση διαθέτουν.
Δεν είναι λίγες οι φορές που μαθητές δείχνουν , καθώς τα απογευματινά τους προγράμματα είναι περισσότερο γεμάτα απ’ όσο αντέχουν.
Τι συμβαίνει με τις πολλές δραστηριότητες;
Αρκετά συχνά τα παιδιά με παρότρυνση των γονιών τους, γεμίζουν την εξωσχολική ζωή τους με ασχολίες, τόσο εκπαιδευτικές όσο και ψυχαγωγικές, προσπαθώντας να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερα μπορούν.
Σημαντική θέση έχουν οι ξένες γλώσσες, ο αθλητισμός και τα φροντιστήρια για τα μαθήματα του σχολείου, κάτι που δημιουργεί μία πολύωρη απασχόληση, πολλές φορές και απευθείας μετά το σχολείο, στερώντας από τα παιδιά τη δυνατότητα να πάρουν μία “ανάσα”.
Φυσικά, αρκετά είναι χρήσιμα και αρκετά όχι και όλα αυτά στις σχολικές αίθουσες, όσο και στην ίδια την ψυχολογία τους.
Επιπτώσεις
Οι μαθητές επιστρέφοντας σπίτι οφείλουν κάθε μέρα να φέρουν εις πέρας συγκεκριμένες ασκήσεις και διάβασμα, πράγματα που πρέπει να αποδείξουν ότι γνωρίζουν στο επόμενο μάθημα του σχολείου.
Εντούτοις, το μεγάλο χρονικό διάστημα που καταλαμβάνουν , κρατώντας τους μακριά από το σπίτι, δεν τους αφήνουν ικανοποιητική ώρα τόσο για να ολοκληρώσουν όσα έχουν να κάνουν, όσο και για να αφομοιώσουν και όντως να μάθουν όσα διδάσκονται.
Η απόκτηση μόρφωσης γίνεται επιδερμικά και καθαρά και μόνο για βαθμοθηρικούς λόγους, προσφέροντας στους μαθητές λίγα χρήσιμα πράγματα και σοβαρή έλλειψη ιστορικών, κοινωνικών και θετικών ή πρακτικών γνώσεων.
Μετά την ολοκλήρωση της σχολικής χρονιάς τα παιδιά πατάνε ένα “delete” σε ό,τι έμαθαν και βρίσκονται το επόμενο έτος μπροστά από νέο εκπαιδευτικό υλικό που τους φαίνεται βουνό, γιατί δυστυχώς όσα αναγκάστηκαν να μάθουν έγιναν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και χωρίς να ριζώσουν.
Επιπλέον, αποτέλεσμα της κόπωσης των δραστηριοτήτων σε συνδυασμό με τις ατελείωτες εργασίες για το σπίτι είναι ότι οι μαθητές δεν διαθέτουν αρκετή ώρα να ξεκουραστούν με αποτέλεσμα να φτάνουν αργοπορημένοι στα σχολεία, μισοκοιμισμένοι και ψυχολογικά πεσμένοι, χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να το εξηγήσουν ή έστω να κάνουν κάτι για αυτό.
Μετά όμως από όλα αυτά στο στόχαστρο των γονιών και η “αδυναμία” του, κατά τα δικά τους κριτήρια, να ανταποκριθεί όπως θα όφειλε. Κατ’ επέκταση κατηγορίες, με μεγάλη βεβαιότητα, θα δεχθούν και οι εκπαιδευτικοί, του σχολείου και ιδιαίτερα του φροντιστηρίου “γιατί δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους”.
Το καημένο το παιδί, όμως, το ρωτάει κανείς;
Η σημασία του ελεύθερου χρόνου
Ο ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση και παιχνίδι για ένα παιδί είναι κάτι που θα έπρεπε να του δίνεται απλόχερα και να θεωρείται αυτονόητο από τον οικογενειακό του κύκλο.
Ένα παιδί δεν μπορεί να εξελιχθεί πολυπλεύρως, αλλά και να είναι ευτυχισμένο όταν δεν του παρέχεται η δυνατότητα να κάνει πράγματα που ταιριάζουν στην ηλικία του.
Η επιλογή εξωσχολικών δραστηριοτήτων οφείλει να γίνεται με μέτρο και γνώμονα τι είναι απαραίτητο, αλλά και τι θέλει το ίδιο το παιδί να κάνει. Ακόμα κι αν κάνει πράγματα μετά το σχολείο, πέραν των φροντιστηρίων, και του προσφέρουν πρόσχαρη κούραση και όχι ατελέσφορη πνευματική κόπωση.
Η σωστή διαχείριση του χρόνου θα μπορέσει να δώσει χώρο στο μαθητή να λάβει καλύτερα γνώσεις, αλλά και να μπορεί να ζει στο “τώρα” της εποχής του όπως και όσο επιθυμεί.