ΣΥΡΙΖΑ για ΑΕΙ: Κατάργηση ΕΒΕ, ελεύθερη πρόσβαση, διπλασιασμός των μελών ΔΕΠ-Οι 70 προτάσεις για τα Πανεπιστήμια

Οι 70 θέσεις-προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της έρευνας στην Ελλάδα

Διπλασιασμός του αριθμού μελών ΔΕΠ σε βάθος τετραετίας, διπλασιασμός της χρηματοδότησης για τα ΑΕΙ, κατάργηση ΕΒΕ και πανεπιστημιακής αστυνομίας, θεσμοθέτηση διετών προγραμμάτων σπουδών επαγγελματικής εκπαίδευσης στα πανεπιστήμια, δωρεάν λειτουργία/φοίτηση των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) κάλυψη με δημόσια δαπάνη, καθιέρωση της δυνατότητας ελεύθερης πρόσβασης σε Πανεπιστημιακά Τμήματα στα οποία η ζήτηση και οι προσφερόμενες θέσεις το επιτρέπουν είναι μεταξύ των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την αναδιάρθρωση και ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. 

Οι θέσεις αυτές για τα αποτελούν τα συλλογικά συμπεράσματα της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης των Πανεπιστημιακών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ (Οργανώσεις Μελών ΑΕΙ και Ερευνητικών Κέντρων, με τη συμμετοχή της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ) που πραγματοποιήθηκε στις 11-12 Δεκεμβρίου 2021.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση των πανεπιστημιακών του ΣΥΡΙΖΑ «οι θέσεις και προτάσεις συμπληρώνονται και εξειδικεύονται περαιτέρω ανάλογα και με τις πολιτικές εξελίξεις στην και στα Σε αντίθεση με τις πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ που οδηγούν στο αυταρχικό, ιδιωτικοποιημένο, υποβαθμισμένο πανεπιστήμιο των ταξικών φραγμών και των αποκλεισμών. Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οραματίζεται και κάνει πράξη το δημόσιο, δημοκρατικό, ποιοτικό, συμπεριληπτικό, δωρεάν πανεπιστήμιο της ισότητας και της μόρφωσης».

Θέσεις και Προτάσεις για τα Πανεπιστήμια

• Τα τελευταία χρόνια τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν επιδείξει εντυπωσιακές επιτυχίες, ως αποτέλεσμα της επιμονής της μεγάλης πλειοψηφίας των πανεπιστημιακών. Η καλλιέργεια νέων γνωστικών πεδίων, τα υψηλής ποιότητας μεταπτυχιακά προγράμματα, οι πρωτότυπες διδακτορικές διατριβές, οι ερευνητικές δραστηριότητες με διεθνή εμβέλεια, αλλά και οι περιορισμένες μεν, αλλά υπαρκτές πρωτοβουλίες που ενισχύουν αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας μας, αποτελούν ορισμένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πανεπιστημίων μας που επιμένουν, παρά την απαξίωση που εισπράττουν από την Κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας. Το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα λειτουργεί σε αντίξοες συνθήκες: υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, γραφειοκρατικές αδράνειες, ελλιπείς υποδομές φοιτητικής μέριμνας, ελαστικές μορφές εργασίας στις περιπτώσεις νέων επιστημόνων/ερευνητών.
• Μετά από χρόνια θεσμικής και οικονομικής υποβάθμισης του πανεπιστημίου, η  διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε γενναίες θεσμικές μεταβολές καταργώντας σχεδόν το σύνολο των ρυθμίσεων του «νόμου Διαμαντοπούλου», οι οποίες τώρα αναγνωρίζονται ως δυσλειτουργικές ακόμα και από ένθερμους στο παρελθόν υποστηρικτές τους. Κατήργησε τα Συμβούλια Ιδρυμάτων και προχώρησε σε ρυθμίσεις ως προς την εκλογή των πρυτανικών αρχών που εξασφάλιζαν τη δημοκρατική εκπροσώπηση των πανεπιστημιακών στην διοίκηση των Ιδρυμάτων. Επιπλέον, μέσα σε ασφυκτικές δημοσιονομικές συνθήκες, αντέστρεψε το πάγωμα των διορισμών και προκήρυξε 1.690 νέες θέσεις ΔΕΠ στα πανεπιστήμια, 110 νέες θέσεις Ερευνητών και 157 θέσεις για εξειδικευμένο επιστημονικό/τεχνικό προσωπικό στα Ερευνητικά Κέντρα, θεσμοθετήθηκε η πρόσληψη μελών ΔΕΠ για τις θέσεις όσων συνταξιοδοτούνται και σταδιακά επανάφερε τη χρηματοδότηση του Τακτικού Προϋπολογισμού στα επίπεδα του 2012.
• Η χρηματοδότηση της έρευνας έφθασε σε επίπεδα ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Το ποσοστό των δαπανών Έρευνας & Ανάπτυξης (Ε&Α) επί του ΑΕΠ διαμορφώθηκε στο 1,27% το 2019, με περαιτέρω αύξηση στο 1,50% το 2020 (από 0,84% το 2014), ακόμη όμως μακριά από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (ΕΕ27, 2,19%). Επίσης, το πρωτοφανές μέγεθος των χιλιάδων υποτροφιών και χορηγιών που δόθηκαν από το ΙΚΥ, το ΕΛΙΔΕΚ και άλλους φορείς μείωσαν τις τάσεις φυγής των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό.
• Η πολιτική της ΝΔ στην ανώτατη εκπαίδευση στοχεύει στην ανατροπή όσων κατακτήθηκαν. Λειτουργεί τιμωρητικά προς το ελληνικό πανεπιστήμιο επιδιώκοντας την υποβάθμιση  του κοινωνικού του ρόλου και την περαιτέρω απομάκρυνσή του από το ευρωπαϊκό πανεπιστημιακό γίγνεσθαι. Δεν πρόκειται για μια συγκυριακή πολιτική, αλλά για μια νεοφιλελεύθερη στρατηγική μετασχηματισμού του πανεπιστημίου και αναδιάταξης των σχέσεων δημόσιου-ιδιωτικού, με αιχμή τις ιδιωτικοποιήσεις και την εμπορευματοποίηση.
• Επιπλέον υλοποιεί την αυταρχική αντίληψη της ΝΔ μέσα από την κατάργηση του ασύλου και της νομοθέτησης της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Είναι καθήκον της πανεπιστημιακής κοινότητας η υπεράσπιση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση. Απέναντι στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο αντιπαραβάλλουμε τη δική μας ανθρωπιστική προγραμματική θέση για το δημόσιο, δημοκρατικό, ποιοτικό, συμπεριληπτικό, δωρεάν πανεπιστήμιο της ισότητας και της μόρφωσης.
• Παρά τις συκοφαντικές και απαξιωτικές αναφορές και τις αντιξοότητες, τα ελληνικά πανεπιστήμια συνεχίζουν να λειτουργούν προωθητικά για την κοινωνία. Διαμορφώνουν αποφοίτους σε πλήθος διεθνώς αναγνωρισμένων γνωστικών αντικειμένων. Καθηγητές, Ιδρύματα και Τμήματα των ΑΕΙ, διαπρέπουν σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς βρίσκονται στο κορυφαίο 5% στις διεθνείς κατατάξεις, με άντληση χρηματοδότησης μεγαλύτερης των 500 εκατομμυρίων ευρώ από ανταγωνιστικά Ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα. Ο ιστορικός ρόλος του δημόσιου πανεπιστημίου, ως προς την κοινωνική κινητικότητα και την συμβολή του σε αναπτυξιακούς στόχους, αποτελεί την πραγματική αριστεία του και έμπρακτη απόδειξη της τεράστιας κοινωνικής σημασίας των δημόσιων θεσμών.
•  Το δημόσιο σχολείο και το Πανεπιστήμιο εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Στόχος της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΝΔ είναι να μορφώνονται οι λίγοι, ενώ όλο και μεγαλύτερος αριθμός νέων να διοχετεύεται προς την αγορά φτηνής και υποβαθμισμένης εργασίας. Εξ ου και η σχεδόν βίαιη διοχέτευση των νέων σε προγράμματα κατάρτισης και απόκτησης δεξιοτήτων, μέσα από θεσμούς χαμηλής ποιότητας. Απειλείται η συστηματική παραβίαση του πυρήνα του Άρθρου 16 του Συντάγματος που ρητά ορίζει ότι όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια και αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας να την παρέχει.
• Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκεται στον αντίποδα αυτών των αντιλήψεων: η μόρφωση αποτελεί κοινό αγαθό, κοινωνικό δικαίωμα και συλλογική επένδυση στο «μορφωτικό κεφάλαιο». Όλες και όλοι που θέλουν να σπουδάσουν θα πρέπει να μπορούν να σπουδάσουν μέσα από εκπαιδευτικές δομές, η ριζική αναβάθμιση των οποίων οφείλει να είναι ευθύνη της πολιτείας.
• Οι θεσμικές δυνατότητες των δημόσιων πανεπιστημίων μένουν ανεκμετάλλευτες ως προς τη συμβολή τους στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με τη συμβολή των πανεπιστημίων και των παραγωγικών φορέων θα συνδιαμορφώσουν την παραγωγική ανασυγκρότηση στο πλαίσιο ενός εθνικού σχεδιασμού.
• Στα πανεπιστήμια υπάρχουν πολλές κατηγορίες εργαζομένων και ο αριθμός όσων είναι με επισφαλείς συμβάσεις αυξάνεται επικίνδυνα. Είναι επιτακτική ανάγκη για μία δραματική αύξηση μόνιμων θέσεων με κατοχύρωση του δικαιώματος της ελευθερίας στη διδασκαλία και έρευνα.
• Ταυτόχρονα υπάρχουν και μία σειρά από θέματα που πρέπει να συζητηθούν με έναν συστηματικό τρόπο και να επιδιωχθούν ευρείες συναινέσεις για την αντιμετώπιση τους. Μεταξύ άλλων: το κλείσιμο του ιστορικού κύκλου των εισαγωγικών εξετάσεων, η συμβολή των πανεπιστημίων στη διαμόρφωση του νέου χαρακτήρα του Λυκείου, το μέλλον των ιδιωτικών κολλεγίων, η φοιτητική κινητικότητα ανάμεσα σε διαφορετικά Τμήματα. Ζητούμενο επίσης αποτελεί και η ώσμωση πανεπιστήμιων και ερευνητικών κέντρων στο πλαίσιο της υλοποίησης του ενιαίου χώρου ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας.
• Στα νέα θέματα που χρειάζονται επεξεργασίες από τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας είναι και η ψηφιακή συνθήκη η οποία έχει επηρεάσει αναπότρεπτα όλες τις πτυχές της καθημερινότητας μας, με δραματικές επιπτώσεις και στους εκπαιδευτικούς θεσμούς. Η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνουν η διεθνής εμπέδωση διαδικτυακών μορφών εκπαίδευσης, η πολλαπλή κρίση (κλιματική, υγειονομική, οικονομική), καθώς και οι κοινωνικές και πολιτισμικές μεταβολές. Επαναπροσδιορίζοντας θεσμούς, αξίες, την ίδια μας τη ζωή. Η δημοκρατία, η εργασία, οι διαδικασίες παραγωγής γνώσης, οι δυνατότητες πρόσβασης στη γνώση, οι πολιτισμικές παρεμβάσεις, οι ανθρώπινες σχέσεις, ο τρόπος που διαβάζουμε επανανοηματοδοτούνται λόγω της ψηφιακής συνθήκης.

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

• Ολοκληρωμένο: Η ανώτατη εκπαίδευση και η έρευνα ως ενιαίο «οικοσύστημα», κοινοί κανόνες και οριζόντια δικτύωση, ομοιογενής στελέχωση, άμβλυνση των μεγάλων διαφορών στο πραγματικό κόστος φοίτησης από περιοχή σε περιοχή, που οδηγούν αθροιστικά σε ένα χάσμα «ελκυστικότητας» μεταξύ κεντρικών-περιφερειακών και ηπειρωτικών-νησιωτικών ΑΕΙ.
• Βιώσιμο: συστηματική χρηματοδότηση και ορθολογική κατανομή των διαθέσιμων πόρων, συντήρηση των υπαρχουσών υποδομών και επέκτασή τους, σύγκλιση στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
• Ποιοτικό: σύγχρονα προγράμματα σπουδών, βελτίωση αναλογίας φοιτητών/διδασκόντων, αναβάθμιση ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και υποδομών, ενίσχυση φοιτητικής μέριμνας.
• Δημοκρατικό: διαφάνεια, λογοδοσία, απολογισμός πεπραγμένων, ελευθερία διακίνησης ιδεών, συμμετοχικότητα, πλουραλισμός, αποδοχή της διαφορετικότητας, ασφάλεια με δημοκρατία
• Αξιοκρατικό: διασφάλιση ίσων ευκαιριών και ανοιχτών διαδικασιών σε θέματα που αφορούν σε φοιτητές και διδάσκοντες, ποιοτική αξιολόγηση και υποστηρικτικές δομές βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου.
• Αποτελεσματικό: απόκτηση γνώσεων, εμπειριών και δεξιοτήτων, ολοκλήρωση των σπουδών στον προβλεπόμενο χρόνο, υψηλότερο ποσοστό αποφοίτησης, καταγραφή πορείας αποφοίτων.
• Διεπιστημονικό: ώσμωση ανάμεσα στα διάφορα επιστημονικά πεδία, χωρίς ωστόσο να υποκαθίσταται η παροχή συγκροτημένης και ολοκληρωμένης γνώσης στις επιμέρους επιστήμες, με το Τμήμα να αποτελεί την ακαδημαϊκή μονάδα για τα υπάρχοντα και τα νέα γνωστικά αντικείμενα στο πανεπιστήμιο.
• Συμπεριληπτικό: κατοχύρωση του δικαιώματος πρόσβασης των πολιτών στην ανώτατη εκπαίδευση με βαθμιαία αποδυνάμωση όλων των φραγμών. Καλή εγκύκλιος μόρφωση, καλή προετοιμασία στην Γ’ Λυκείου και αποδυνάμωση της εξάρτησης στην παραπαιδεία. 
• Εξωστρεφές: κινητικότητα διδασκόντων και φοιτητών, διεθνείς συνεργασίες για διδασκαλία και έρευνα, συμμετοχή στις ευρωπαϊκές συμπράξεις πανεπιστημίων.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

1. Σε βάθος τετραετίας, διπλασιασμός του αριθμού μελών ΔΕΠ —2000 διορισμοί ανά έτος.
2. Σε βάθος τετραετίας, διπλασιασμός της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων.
3. Αυστηρή τήρηση του νόμου που απαιτεί την προκήρυξη κάθε θέσης που κενούται από συνταξιοδότηση μέλους ΔΕΠ.
4. Διοικητικό προσωπικό όλων των κατηγοριών: αύξηση τουλάχιστον 15%.
5. Καθιέρωση της δυνατότητας ελεύθερης πρόσβασης σε Πανεπιστημιακά Τμήματα στα οποία η ζήτηση και οι προσφερόμενες θέσεις το επιτρέπουν. Πιλοτικό πρόγραμμα ελεύθερης εισαγωγής από το Λύκειο για μία 5ετία, με επαναξιολόγηση του θεσμού.
6. Καθιέρωση διαδικασιών ριζικής αναβάθμισης του απολυτηρίου με τη διδασκαλία λίγων μαθημάτων σε πολλές ώρες στην Γ’ Λυκείου και συνολική εξασφάλιση και αξιοποίηση του ενδιαφέροντος των μαθητών.
7. Θεσμοθέτηση στο ΠΠΣ της δυνατότητας εσωτερικής φοιτητικής μετακίνησης (κατά το πρότυπο του Erasmus) και μερικής επιλογής περιορισμένου αριθμού μαθημάτων από άλλο Τμήμα/Πανεπιστήμιο, με ενίσχυση των δομών φοιτητικής μέριμνας. Εθνικό πρόγραμμα Erasmus Εσωτερικού για μεταπτυχιακούς φοιτητές/τριες.
8. Δωρεάν λειτουργία/φοίτηση των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ), κάλυψη με δημόσια δαπάνη (10 εκατομμυρίων ανά έτος) των ανελαστικών τους εξόδων και παράλληλη κατάργηση κάθε επιπλέον αμοιβής των διδασκόντων.
9. Ριζικός επανασχεδιασμός των διαδικασιών αξιολόγησης των πανεπιστημίων με τη σύνταξη ενός δημοκρατικού σχεδίου νόμου. Ανασυγκρότηση και αλλαγή του θεσμικού πλαισίου και του ρόλου της ΕΘΑΑΕ.
10. Διετή προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης σε όλα τα ΑΕΙ. Σε αυτά θα εισάγονται χωρίς εξετάσεις οι απόφοιτοι των Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ), θα παρέχουν επαγγελματικό πιστοποιητικό ευρωπαϊκών προδιαγραφών, και θα περιλαμβάνουν αμειβόμενη πρακτική άσκηση  σε συνεργασία με τοπικούς παραγωγικούς φορείς. Η λειτουργία τους θα προϋποθέτει συμφωνίες των Πανεπιστημίων με τοπικούς παραγωγικούς φορείς.
11. Ενίσχυση του προγράμματος ανοικτών ακαδημαϊκών ηλεκτρονικών συγγραμμάτων (Πρόγραμμα Κάλλιππος).
12. Κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας.
13. Κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.
14. Κατάργηση της διάταξης για την ανώτατη χρονική διάρκεια σπουδών ν+ν/2.
15. Κατάργηση της ισοτιμίας πτυχίων Πανεπιστημίων και  Κολλεγίων.
16. Κατάργηση των ξενόγλωσσων προγραμμάτων προπτυχιακών σπουδών, καθώς αυτά δεν υπηρετούν καμία ακαδημαϊκή ανάγκη/αναγκαιότητα στο Ελληνικό πανεπιστήμιο. Ειδική εξαίρεση με ειδικό νόμο, για πολιτιστικούς και ιστορικούς λόγους, ΔΩΡΕΑΝ αγγλόφωνο προπτυχιακό πρόγραμμα, όπως αυτό που είχε ιδρυθεί στο ΕΚΠΑ με αντικείμενο «Αρχαιολογία, Ιστορία και Φιλολογία στην αρχαία Ελλάδα» ή άλλα τέτοια παρεμφερή προγράμματα.
17. Ενθάρρυνση διατμηματικών συνεργασιών, συνεργειών πανεπιστημιακών Τμημάτων με ερευνητικά Ινστιτούτα/Κέντρα, νέα προγράμματα σπουδών.
18. Ενίσχυση και υποστήριξη της διεθνοποίησης των ελληνικών πανεπιστημίων με όρους ακαδημαϊκότητας, συνεργασίας και ισότητας, με συμμετοχή περισσότερων Ιδρυμάτων στα δίκτυα των Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων, όπως: ΕΚΠΑ (CIVIS), ΑΠΘ (EPICUR), ΓΠΑ (CONEX US), ΕΛΜΕΠΑ (ATHENA), Αιγαίου (ERUA), Θεσσαλίας (INVEST), Πολυτεχνείο Κρήτης (EURECA-PRO).
19. Νέα οργανογράμματα/Ίδρυση Μονάδας παρακολούθησης-καταγραφής αποφοίτων σε όλα τα ΑΕΙ.
20. Θεσμοθέτηση του Συνηγόρου του Φοιτητή σε κάθε πανεπιστήμιο.
21. Επαναπροσδιορισμός των Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΙΕΚ), όπου τα προβλήματα έχουν συσσωρευτεί και πολλαπλασιαστεί. Επαναπροσδιορισμός των προσφερομένων ειδικοτήτων σε συνάρτηση με τα διετή προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης.
22. Συνεργασία με τους εκδοτικούς οίκους με πολυετή προγραμματισμό (20 εκ/έτος) μέσω του «Ερευνώ-Δημιουργώ-Καινοτομώ» με σκοπό την: α) ανάπτυξη «μη-γραμμικών ψηφιακών συγγραμμάτων» β) ανάπτυξη νέων μεθόδων και υλικού: παιγνιοποίηση, υβριδική μάθηση.
23. Ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης ατόμων με ιδιαίτερες ανάγκες (πρόσθετος εξοπλισμός και εξειδικευμένα προγράμματα εργαστηριακής εκπαίδευσης).
24. Επανασύσταση του Εθνικού Κέντρου Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών.
25. Περαιτέρω απλοποίηση και ευελιξία στο πλαίσιο λειτουργίας των ΕΛΚΕ.
26. Ενίσχυση του ερευνητικού έργου και των εφαρμογών ανοιχτών τεχνολογιών, αξιοποίηση θεσμών διαμοιρασμού και «ομότιμης παραγωγής» της επιστημονικής έρευνα.
27. Ριζική ενίσχυση των υποτροφιών σε νέους επιστήμονες, υποψήφιους διδάκτορες, μεταδιδάκτορες.
28. Αύξηση του φοιτητικού επιδόματος (από τα 1000 στα 1500 ευρώ τον χρόνο για 40.000 φοιτητές).
29. Ειδική χρηματοδότηση και στελέχωση των Πανεπιστημιακών Ερευνητικών Κέντρων.
30. Υποστήριξη της χρηματοδότησης του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ), ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου και του σκοπού ίδρυσής του που είναι η υποστήριξη της έρευνας και του ανθρωπινού δυναμικού -–κυρίως των νέων.
31. Αυτόματη κάλυψη όλων των πάγιων λειτουργικών εξόδων (με επανεκκίνηση για τα ΑΕΙ που έχουν χρέη ΔΕΗ/νερό) με τον τακτικό προϋπολογισμό σε όλα τα ΑΕΙ.
32. Χρηματοδότηση των ΑΕΙ με πρόγραμμα 5ετίας, που δεν μπορεί να αλλάξει προς τα κάτω.
33. Διεύρυνση των κανόνων για τη χρήση αποθεματικού ΑΕΙ για την κάλυψη σημαντικών αναγκών στην εκπαίδευση, έρευνα, υποδομές και στελέχωση.
34. Εθνικό μητρώο εξοπλισμού, που ανανεώνεται σε πραγματικό χρόνο.
35. Ανασύσταση του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, σύμφωνα με παραδείγματα και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ως εξής: α) Υπουργείο Πανεπιστημίων και Έρευνας (για τριτοβάθμια και έρευνα), με μόνιμη υπαγωγή της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Καινοτομίας (ΓΓΕΚ) στο Υπουργείο αυτό, β) Υπουργείο Εκπαίδευσης (για πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, επαγγελματική, ειδική), γ) υπαγωγή Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων σε έναν από τους υπουργούς Επικρατείας.
36. Επίλυση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων διαφόρων Πανεπιστημιακών Τμημάτων και των πρώην ΤΕΙ.
37. Θέσπιση βαθμίδας Έκτακτου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΕΔΕΠ), με πλήρη και θεσμική διασφάλιση των εργασιακών σχέσεων, νομοθετική ρύθμιση αναγνώρισης προϋπηρεσίας, και ισομερής χρηματοδότηση της έρευνας.
38. Αποκατάσταση του Ασύλου και αναδιατύπωση της έννοιας των Ακαδημαϊκών ελευθεριών.
39. Νέα οργανογράμματα/Ίδρυση Μονάδας προετοιμασίας ερευνητικών προτάσεων σε όλα τα ΑΕΙ.
40. Περιφερειακά Ακαδημαϊκά Συμβούλια (όπως είχε προβλέψει ο ν.4485).
41. Σύζευξη Πανεπιστημίων με Ερευνητικά Κέντρα στο πλαίσιο του Ενιαίου χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας.
42. Διαμόρφωση και υλοποίηση Εθνικού Σχεδίου Φοιτητικής Στέγης σε βάθος δεκαετίας.
43. Εργαστηριακός εξοπλισμός νέων Τμημάτων και Πανεπιστημιακών Ερευνητικών Κέντρων.
44. Πρόσληψη μηχανικών με σύμβαση για την ολοκλήρωση των έργων υποδομής.
45. Μικρά ή νέα Τμήματα: τουλάχιστον 20 μέλη ΔΕΠ.
46. Ενόψει της άμεσης ανάγκης ανοίγματος των ελληνικών Πανεπιστημίων στους ―υψηλής κατάρτισης και μόρφωσης― νέους επιστήμονες, σταδιακή κατάργηση της δυνατότητας διπλής διδασκαλίας των μελών ΔΕΠ (συμπεριλαμβανομένου του ΕΑΠ).
47. Ρυθμίσεις για τη διασφάλιση της αξιοκρατίας σε όλες τις ακαδημαϊκές διαδικασίες.
48. Επιβάλλεται αύξηση της μισθοδοσίας όλων όσων εργάζονται στη διδασκαλία και την έρευνα στα πανεπιστήμια (ΔΕΠ, ΕΔΙΠ, ΕΕΠ, ΕΤΕΠ).
49. Πλήρης αποσαφήνιση των διαδικασιών μονιμοποίησης στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή.
50. Ριζικός εμπλουτισμός και ενίσχυση των πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών και σπουδαστηρίων (με ειδικό τμήμα πολλαπλών αντιτύπων για τα εγχειρίδια που προτείνονται για τα μαθήματα) καθώς και αξιοποίηση των νέων ψηφιακών δυνατοτήτων για την αντικατάσταση του μοναδικού (και υπερ-δαπανηρού) συγγράμματος. Τα έγχαρτα συγγράμματα σήμερα κοστίζουν τουλάχιστον 50 εκ/έτος, συνδέονται με το «εξεταστικο-κεντρικό» μοντέλο, ενώ συχνά δεν παραλαμβάνονται και δεν αξιοποιούνται από τους φοιτητές.
51. Συλλογική επιμέλεια διδακτικής γνωστικών αντικειμένων και υλικού από ομάδες διδασκόντων (“curators”), αποθετήρια υλικού (@HEAL). Από το σύγγραμμα στο εκπαιδευτικό υλικό και τον μαθησιακό πλουραλισμό.
52. Συνδρομές σε διεθνείς «βιβλιοθήκες-υπηρεσίες» (μελέτες περίπτωσης, αποθετήρια, προσομοιώσεις κλπ).
53. Εθνικό πρόγραμμα εκλαΐκευσης της Επιστήμης μέσω των Κέντρων Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης (ΚΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ.)
54. Εθνικό πρόγραμμα θερινών σχολείων.
55. Συστηματική μελέτη και συζήτηση για το πώς τα πανεπιστήμια θα εμπλακούν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τι αυτό σημαίνει για τη δομή και τη λειτουργία τους.
56. 20μελές Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, με μόνο αντικείμενο την επεξεργασία Εθνικού προγράμματος εκπαίδευσης και ακαδημαϊκής έρευνας (Χάρτης) που αναμορφώνεται ανά 10ετία.
57. Απαγόρευση συμμετοχής συγγενών έως τετάρτου βαθμού συγγένειας στο ίδιο εκλεκτορικό σώμα (σε εφαρμογή πρόσφατης σχετικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου).
58. Κτίρια νέων Τμημάτων και Πανεπιστημιακών Ερευνητικών Κέντρων.
59. Ενεργειακή αναβάθμιση σε όλα τα κτίρια.
60. Μονάδες πειραματοζώων με ευρωπαϊκές προδιαγραφές σε όσα ΑΕΙ υφίσταται η σχετική ερευνητική δράση.
61. Αποθήκες (Stockrooms) αναλωσίμων υλικών σε όλα τα ΑΕΙ.
62. Συμβάσεις ελέγχου/επιδιόρθωσης (Service contracts) για όλον τον βαρύ εξοπλισμό.
63. Αντικατάσταση τουλάχιστον του 50% του πεπαλαιωμένου εξοπλισμού.
64. Αναμόρφωση τεχνικών υπηρεσιών και δημιουργία μηχανουργείων για κατασκευή μικροσυσκευών.