«Ξεχείλισε το ποτήρι του συμβιβασμού, της υποταγής και της επιχείρησης διάλυσης κάθε αντίστασης της βάσης στην αντιεκπαιδευτική – αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης με την επιλογή της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ να καταφύγει στα δικαστήρια για να αυτοδιοριστεί»
Συνεχίζει τον κατήφορο η διορισμένη πια Διοίκηση της που αρνείται να τοποθετηθεί στα μεγάλα ζητήματα της εκπαίδευσης και τα προβλήματα του κλάδου. Την Τρίτη 8 Μάρτη πραγματοποιήθηκε μόλις η 4η συνεδρίαση του ΔΣ από την αρχή της χρονιάς με κυρίαρχο θέμα την που σταθερά εναντιώνονται στην προσφυγή της πλειοψηφίας στο Πρωτοδικείο για τον αυτοδιορισμό της. Έναν ολόκληρο μήνα από τις 10 Φλεβάρη είχε να συνεδριάσει το ΔΣ και τότε απλά ασχολήθηκε με περιοδείες συνδικαλιστικού … τουρισμού!
Η διορισμένη Διοίκηση βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με τη βάση:
– Καμιά απάντηση στο αίτημα δεκάδων ΕΛΜΕ που απαιτούν από τον Φλεβάρη να πραγματοποιηθούν Γ.Σ. και Γ.Σ προέδρων, για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική – αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.
– Καμιά απάντηση – καμιά προετοιμασία για να οργανωθεί από τώρα η αντίθεση στην PISA, την τράπεζα θεμάτων, στον εξεταστικό μινώταυρο και την Ε.Β.Ε, – – Καμιά απάντηση στο αίτημα του κλάδου να αποφασιστεί ξανά η απεργία – αποχή από την αυταξιολογηση και να απαντηθούν αγωνιστικά οι αυθαιρεσίες και η συμπαράσταση στους 114 διευθυντές/τριες που διώκονται παρανόμως από το Υπουργείο επειδή δεν ανάρτησαν στο ΙΕΠ τις φόρμες για την αυταξιολόγηση.
– Καμιά απάντηση – τοποθέτηση και δράση απέναντι στις επιδιώξεις του ν. Χατζηδάκη στο φακέλωμα των σωματείων (ΓΕΜΗΣΟΕ), στις ηλεκτρονικές κάλπες και τηλεσυνελεύσεις και τελικά στην κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας.
– Καμιά απάντηση – τοποθέτηση για την ακρίβεια και το τσάκισμα των μισθών και των συντάξεων για τη ραγδαία φτωχοποίηση!
– Καμιά απάντηση – τοποθέτηση για την αγριότητα του ιμπεριαλιστικού πολέμου που μαίνεται στην Ουκρανία και φέρνει δεινά για όλους τους λαούς!
Ξεχείλισε το ποτήρι του συμβιβασμού, της υποταγής και της επιχείρησης διάλυσης κάθε αντίστασης της βάσης στην αντιεκπαιδευτική – αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης με την επιλογή τους να καταφύγουν στα δικαστήρια για να αυτοδιοριστούν. Εν κρυπτώ χωρίς καμία συνεδρίαση αποφάσισαν να ζητήσουν αναβολή της εκδίκασης του διορισμού τους από τα δικαστήρια, που ήταν να πραγματοποιηθεί στις 7 Φλεβάρη, για τις 30 Μαΐου ώστε να διασφαλίσουν ότι θα παραμείνουν στις θέσεις τους μέχρι τέλος Ιουνίου και πως το Συνέδριο, που έπρεπε να έχει πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο του 2021, θα υλοποιηθεί τελικά τον Ιούλιο του 2022.
Πέντε παρατάξεις – δύο πολιτικές
Η συνεδρίαση της Τρίτης 8 Μάρτη είναι αποκαλυπτική της διαλυτικής κα εκφυλιστικής κατάστασης στην ΟΛΜΕ που είναι μια ιστορική και με σημαντικούς αγώνες Ομοσπονδία. Στην αρχή της συνεδρίασης ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Θ. Τσούχλος χρησιμοποιώντας αυταρχικά τις προεδρικές «προνομίες» απαίτησε να αποχωρήσουν 4 – 5 παρατηρητές εκπαιδευτικοί για να ξεκινήσει η συνεδρίαση με πρόσχημα την πανδημία. Άλλωστε αυτό το πρόσχημα έχει χρησιμοποιήσει η πλειοψηφία και νυν διορισμένη διοίκηση της ΟΛΜΕ σε όλη τη διετία για το συνδικαλιστικό lock down και την αναβολή των εκλογών. H απόφαση εκδίωξης των παρατηρητών, όσο και αν φαντάζει σε μερικούς ως μια λεπτομέρεια είναι πράξη πρωτόγνωρη για τα συνδικαλιστικά δεδομένα της ΟΛΜΕ και όχι μόνο με δεδομένο ότι οι συνεδριάσεις είναι ανοιχτές.
Σημαντικό θέμα της συνεδρίασης η παραίτηση των δυο μελών των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ που αρνούνται να νομιμοποιήσουν πλέον με την παρουσία τους το δοτό – διορισμένο ΔΣ και τον ολισθηρό κατήφορό του! Δηλώνουν ότι θα παρακολουθούν τις συνεδριάσεις του ΔΣ, αλλά «από τα σχολεία μας και τις ΕΛΜΕ μας, μαζί τους συναδέλφους και τους μαθητές/τριες μας, δίνουμε την μάχη για την υπεράσπιση του Δημόσιου Δωρεάν Σχολείου και την ανατροπή αυτής της πολιτικής! Με τους αγώνες μας υπερασπίζουμε τα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα, τα σωματεία μας, τις συλλογικές μας διαδικασίες απέναντι στους σύγχρονους «εφιάλτες» που παζαρεύουν την επιβολή του αντισυνδικαλιστικού ν. «Χατζηδάκη», για να ανατραπεί το αντεργατικό έκτρωμα!»
Ίσως τους ανυποψίαστους να τους εντυπωσίασε η σύμπλευση ή καλύτερα η ομόθυμη αντιμετώπιση της παραίτησης των μελών των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ από τις υπόλοιπες τέσσερις παρατάξεις. Ούτε προσυνεννόηση να υπήρχε. Ξεχώρισε το ακροδεξιό ντελίριο εκπροσώπου της ΔΑΚΕ που ανάμεσα στα άλλα βάφτισε τους εκπροσώπους των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ «θαυμαστές της Αλβανίας που δε δικαιούνται να μιλούν για δημοκρατία!» Με την ανοχή και ενοχή των άλλων παρατάξεων της Αριστεράς και της ΠΕΚ. Άλλωστε κοινή συνισταμένη ήταν η επίθεση για την παραίτηση των εκπροσώπων των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ πως δήθεν αποτελεί «θεατρινισμό» που γίνεται για λόγους ψηφοθηρικούς.
Ντράπηκε και η ντροπή που οι διορισμένοι συνδικαλιστές (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΑΜΕ – ΠΕΚ) από το πρωτοδικείο δεν ντρέπονται για τον διορισμό τους, αλλά για την παραίτηση των εκπροσώπων των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ! Όλες οι ψευτοδικαιολογίες που ψελλίζουν ότι απομένουν «μόνο δυο μήνες για τις εκλογές για Συνέδριο» (στην ουσία είναι τέσσερις) ή ότι εξισώνουν την αποδοχή από πλευράς ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ της παράτασης των ΔΣ που είχε δοθεί από την κυβέρνηση με τον αυτοδιορισμό τους από το πρωτοδικείο ή γιατί «δεν υποβλήθηκαν νωρίτερα οι παραιτήσεις των εκπροσώπων των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ» δεν μπορούν να καλύψουν τις ευθύνες τους για τον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος.
Άλλωστε η αντίθεση είναι βαθύτερη. Από τη μια η γραμμή του συμβιβασμού, της υποταγής και στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής με βασικούς πυλώνες τις παρατάξεις του πρώην και νυν κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ) και κατά περίπτωση – στα δύσκολα, όπως στην απεργία – αποχή από την αξιολόγηση και όχι μόνο – με τη στήριξη του ΠΑΜΕ και από την άλλη η γραμμή του αγώνα και της αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική με στόχο την ανατροπή της.
Αν οι παρατάξεις που αναφέρονται στην Αριστερά (ΣΥΝΕΚ – ΠΑΜΕ) έχουν ίχνος ευαισθησίας και θέλουν να εναρμονιστούν με τις κατά καιρούς διακηρύξεις τους οφείλουν οι εκπρόσωποί τους τώρα να ακυρώσουν την προσφυγή τους στο πρωτοδικείο και να ζητήσουν άμεσα εκλογές με βάση το καταστατικό της ΟΛΜΕ κόντρα στον ν.4808 (Χατζηδάκη).
Ούτως ή άλλως ο λόγος πέφτει τώρα στα πρωτοβάθμια σωματεία που με τη δράση τους πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να προασπίσουν τον ρόλο ύπαρξης του συνδικάτου!
