Πότε θα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε εκπαίδευση και όχι κάτι σαν εκπαίδευση – Γράφει ο Αθανάσιος Γρίβας
Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, κάποιες σκέψεις σχηματίζονται στο μυαλό όλων των εκπαιδευτικών , των γονέων και όσων συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία
‘Oταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες υλικοτεχνικές υποδομές σε όλα τα σχολεία, έτσι ώστε να μη στοιβάζονται σε μικρές τάξεις 25 περίπου μαθητές και υπάρξουν οι κατάλληλοι χώροι τόσο για σίτιση όσο και για ξεκούραση και χαλάρωση καθώς και μεγάλοι χώροι για παιχνίδι
όταν σταματήσει να υπάρχει ο θεσμός των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, οι οποίοι γυρίζουν από περιοχή σε περιοχή και από σχολείο σε σχολείο κάθε χρόνο καλύπτοντας πραγματικές ανάγκες , και κανονικά θα έπρεπε όλοι αυτοί να διοριστούν σαν μόνιμοι εκπαιδευτικοί ,αφού είναι απαραίτητοι χιλιάδες διορισμών
όταν το κράτος φτιάξει σύγχρονα προγράμματα σπουδών τα οποία θα ανταποκρίνονται πλήρως στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας μας ,
όταν το κράτος φροντίσεις να βρει χρήματα για να μπορέσεις να διαθέσει ως επιδόματα ή όπως αλλιώς, στους εκπαιδευτικούς που κάθε χρόνο μετακινούνται
όταν καταφέρουμε να φτιάξουμε εξατομικευμένα προγράμματα σπουδών για τους μαθητές του σχολείου μας ,όταν καταφέρουμε να εισαγάγουμε τα μαθήματα της κυκλοφοριακής αγωγής καθώς και της σεξουαλικής αγωγής στο δημοτικό με σχολείο
όταν σταματήσει ο κομματισμός στις υψηλότερες θέσεις και αντικατασταθεί από ποιο αξιολογικά πρότυπα επιλογής
όταν δοθούν στους εκπαιδευτικούς μισθοί ικανοποιητικοί, οι οποίοι να ανταποκρίνονται σε αυτά τα οποία προσφέρουν στην κοινωνία δείχνοντας έτσι μια αναγνώριση στο έργο τους
όταν κανένας μαθητής δεν θα έχει μείνει χωρίς να έχει παράλληλη στήριξη ,τον ένα από τους δύο πυλώνες πυλώνες της αντισταθμιστικής αγωγής και βελτίωσης των κοινωνικών ανισοτήτων
όταν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε σχολές γονέων ώστε οι γονείς, να είναι ενημερωμένοι για το τι γίνεται στο σχολείο ,αλλά και για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται στα παιδιά τους
όταν τα σχολεία μας στελεχωθούν επιτέλους καθημερινά και όχι μια φορά τη βδομάδα από ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς καθώς και διοικητικό προσωπικό ,ώστε να μπορεί να υποστηριχθεί τη λειτουργία του σχολείου
όταν εισάγουμε ως στόχο για την εκπαίδευση των παιδιών την ομαδικότητα και στο παιχνίδι
όταν κάθε Υπουργός Παιδείας, δεν βγάζει καινούργιους νόμους εγκύκλιους, αποφάσεις, που να αναιρεί τους προηγούμενους, επειδή πιστεύει ότι αυτή και μόνο η συνεισφορά του
όταν δεν κάνουμε τα σχολεία με τις αξιολογήσεις τους ή οτιδήποτε άλλο σκεφτούμε ανταγωνιστικά μεταξύ τους αλλά συμπληρωματικά , όπως και πρέπει να είναι αφού το ανθρώπινο δυναμικό και η υποδομή διαφέρει από το ένα στο άλλο
όταν αποδείξουμε ότι θέλουμε να είμαστε συνεργάτες των εκπαιδευτικών, χωρίς να τους τρομοκρατούμαι να τους φοβίζουν με ποινές και κατηγοριοποιήσεις
όταν αφήσουμε ελεύθερο το πνεύμα και την έμπνευση του κάθε εκπαιδευτικού για να α αποδείξουμε στην πράξη και όχι στα λόγια, ότι αναγνωρίζουμε το έργο που ο κάθε εκπαιδευτικός προσφέρει στο σχολείο ,σκαλοπάτι ανάλυσης στις κομματικές ιεραρχίες
όταν καταφέρνουμε να πείσουμε τους Δήμους να διαθέσουν κονδύλια για τα Σχολικά κτίρια και τους άλλους χώρους
όταν αφήνουμε τις πόρτες στο σχολείο μας, άρα και τους χώρους του ανοιχτά στην κοινωνία, το σχολείο να συνεχίζει να ζει και τις απογευματινές ώρες μαζί με τους ανθρώπους που βρίσκονται στη γειτονιά και όχι να το κλειδώνουμε φοβούμενοι φθορές ή βανδαλισμούς
όταν καταργήσουμε τον κακό κομματισμό και τον κακό συνδικαλισμό από το χώρο της παιδείας
όταν αφήσουμε στα σχολεία μας ,να ανθίσει κάθε αντίθετη γνώμη και να μην την κατακρίνουμε χωρίς να τη δοκιμάσουμε
όταν κάνουμε τους μαθητές μας να θέλουν να βρίσκονται στο χώρο του σχολείου ,να εμπιστεύονται όλους τους εκπαιδευτικούς τους
όταν κάνουμε τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς να αισθάνονται μία μεγάλη ομάδα ισχυρή και να αγαπήσουν το επάγγελμά τους
όταν ακούμε το λόγο των μάχιμων εκπαιδευτικών και όχι κάποιων συμβούλων, που απέχουν από τις τάξεις των σχολείων μας Για πολλά χρόνια και που αυτοί έφτασαν με τις συμβουλές τους , τα σχολεία μας σ αυτά τα χάλια με την αυθεντία τους, χρόνια οι ίδιοι και οι ίδιοι
όταν ο κάθε υπουργός καταλάβει ότι δεν είναι αναγκαίο το όνομά του να συνδεθεί με κάποια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αλλά με μία σταθερότητα χρονών, βελτίωσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας με μικρές αλλαγές
όταν καταλάβουμε ότι η εκπαίδευση είναι ο τέταρτος πυλώνας οικονομικής ανάπτυξης
Ίσως τότε να μπορούμε να πούμε ότι έχουμε εκπαίδευση και όχι κάτι σαν εκπαίδευση.
Ίσως τότε δούμε χαρούμενους τους εκπαιδευτικούς .
Ίσως τότε δούμε τα παιδιά μας να μη φεύγουν στο εξωτερικό.
Ίσως τότε δούμε γονείς και παιδιά ευτυχισμένους και ευχαριστημένους .
Ίσως τελικά τότε δούμε χαμόγελο στα πρόσωπα των μικρών και μεγάλων..
Μόνο έτσι θα αγαπήσουν πραγματικά και θα καταλάβουν την αξία του σχολείου με πράξεις και όχι με λόγια.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ,
Δ/ΝΤΗΣ 18 Δ.Σ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤ ΑΝΑΓΚΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
