Εδώ και αρκετά χρόνια πολλές είναι οι μελέτες που αναδεικνύουν τις επιπτώσεις που έχει η έλλειψη βαρύτητας στο ανθρώπινο σώμα.
Τα οστά είναι δυναμικά όργανα που αναδιαμορφώνονται συνεχώς και εξαιτίας της διαστημικής μικροβαρύτητας χάνουν μέρος της δύναμής τους. Ωστόσο αυτό δεν είναι μόνιμο, αφού σύμφωνα με μια νέα μελέτη, η βαρύτητά της Γης βοηθά τα προσβεβλημένα οστά να ανακτήσουν μέσα σε ένα χρόνο περίπου τη μισή από τη δύναμη που έχασαν.
Η Καθηγήτρια Κινησιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κάλγκαρι του Καναδά, Leigh Gabel αποτελεί μέλος μιας ερευνητικής ομάδας που παρακολούθησε 17 αστροναύτες (14 άνδρες και 3 γυναίκες ) που πέρασαν 4 έως 7 μήνες στο διάστημα, ως πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η ομάδα χρησιμοποίησε έναν τύπο υπολογιστικής αξονικής τομογραφίας για να δει τρισδιάστατα και σε κλίμακα 61 μικρομέτρων (πιο λεπτό από το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας), την μικροαρχιτεκτονική δομή των οστών και συγκεκριμένα της κνήμης στο πόδι και της κερκίδας στο χέρι.
Οι ερευνητές διενήργησαν αυτή την αξονική τομογραφία 4 φορές, μια πριν από τη διαστημική πτήση, μια αμέσως μετά την επιστροφή των αστροναυτών στη Γη, 6 μήνες μετά και έναν χρόνο αργότερα, υπολογίζοντας την αντοχή και την πυκνότητα των οστών κάθε αστροναύτη σε κάθε χρονική στιγμή.
Όσοι από τους αστροναύτες παρέμειναν στο διάστημα για λιγότερο από 6 μήνες ανέκτησαν πλήρως την οστική τους πυκνότητα και δύναμη μέσα σε ένα χρόνο από την επιστροφή τους στη Γη. Όσοι παρέμειναν στο διάστημα για περισσότερους μήνες υπέστησαν μόνιμη οστική απώλεια στη κνήμη, η οποία ισοδυναμεί με μια δεκαετία οστικής γήρανσης. Τα οστά της κερκίδας δεν παρουσίασαν σχεδόν καμία απώλεια και είναι αναμενόμενο γιατί τα χέρια μπορούν να κάνουν μεγαλύτερη προπόνηση στο διάστημα από ό,τι στη Γη, καθώς οι αστροναύτες τα χρησιμοποιούν για να περιηγηθούν στο σκάφος τους σπρώχνοντας λαβές και πόρτες.
Τα νέα δεδομένα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά για μεγάλες αποστολές, όπως ένα ταξίδι στον Άρη που πιθανώς θα διαρκούσε τουλάχιστον δύο χρόνια, παρότι, οι αστροναύτες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις απώλειες οστικής μάζας κάνοντας ασκήσεις με βαράκια μέχρι να επιστρέψουν στη Γη.
Πηγή: ScienceNewsExplorers
Εδώ και αρκετά χρόνια πολλές είναι οι μελέτες που αναδεικνύουν τις επιπτώσεις που έχει η έλλειψη βαρύτητας στο ανθρώπινο σώμα.
Τα οστά είναι δυναμικά όργανα που αναδιαμορφώνονται συνεχώς και εξαιτίας της διαστημικής μικροβαρύτητας χάνουν μέρος της δύναμής τους. Ωστόσο αυτό δεν είναι μόνιμο, αφού σύμφωνα με μια νέα μελέτη, η βαρύτητά της Γης βοηθά τα προσβεβλημένα οστά να ανακτήσουν μέσα σε ένα χρόνο περίπου τη μισή από τη δύναμη που έχασαν.
Η Καθηγήτρια Κινησιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κάλγκαρι του Καναδά, Leigh Gabel αποτελεί μέλος μιας ερευνητικής ομάδας που παρακολούθησε 17 αστροναύτες (14 άνδρες και 3 γυναίκες ) που πέρασαν 4 έως 7 μήνες στο διάστημα, ως πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η ομάδα χρησιμοποίησε έναν τύπο υπολογιστικής αξονικής τομογραφίας για να δει τρισδιάστατα και σε κλίμακα 61 μικρομέτρων (πιο λεπτό από το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας), την μικροαρχιτεκτονική δομή των οστών και συγκεκριμένα της κνήμης στο πόδι και της κερκίδας στο χέρι.
Οι ερευνητές διενήργησαν αυτή την αξονική τομογραφία 4 φορές, μια πριν από τη διαστημική πτήση, μια αμέσως μετά την επιστροφή των αστροναυτών στη Γη, 6 μήνες μετά και έναν χρόνο αργότερα, υπολογίζοντας την αντοχή και την πυκνότητα των οστών κάθε αστροναύτη σε κάθε χρονική στιγμή.
Όσοι από τους αστροναύτες παρέμειναν στο διάστημα για λιγότερο από 6 μήνες ανέκτησαν πλήρως την οστική τους πυκνότητα και δύναμη μέσα σε ένα χρόνο από την επιστροφή τους στη Γη. Όσοι παρέμειναν στο διάστημα για περισσότερους μήνες υπέστησαν μόνιμη οστική απώλεια στη κνήμη, η οποία ισοδυναμεί με μια δεκαετία οστικής γήρανσης. Τα οστά της κερκίδας δεν παρουσίασαν σχεδόν καμία απώλεια και είναι αναμενόμενο γιατί τα χέρια μπορούν να κάνουν μεγαλύτερη προπόνηση στο διάστημα από ό,τι στη Γη, καθώς οι αστροναύτες τα χρησιμοποιούν για να περιηγηθούν στο σκάφος τους σπρώχνοντας λαβές και πόρτες.
Τα νέα δεδομένα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά για μεγάλες αποστολές, όπως ένα ταξίδι στον Άρη που πιθανώς θα διαρκούσε τουλάχιστον δύο χρόνια, παρότι, οι αστροναύτες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις απώλειες οστικής μάζας κάνοντας ασκήσεις με βαράκια μέχρι να επιστρέψουν στη Γη.
Πηγή: ScienceNewsExplorers
