Σε αυτά τα παιδιά εμείς θα στεκόμαστε περήφανοι δίπλα τους, όχι για τις στυλιστικές τους επιλογές, αλλά για την ευαισθησία και την μαχητική διάθεση να φτιάξουν ένα ισότιμο σχολείο ανοιχτό σε όλους, χωρίς αποκλεισμούς
Τις τελευταίες μέρες είδαμε (γονείς και παιδιά) να στήνεται από τα ΜΜΕ ένα απίστευτο γαϊτανάκι παραπληροφορησης με όρους τηλεοπτικού σόου, στο οποίο χάνεται για μια ακόμα φορά η ουσία.
Τα παιδιά πήραν – συλλογικά – την απόφαση και την πρωτοβουλία να φορέσουν πουκάμισα με γραβάτες τα κορίτσια κ φούστες / φορέματα τα αγόρια ως ένδειξη συμπαράστασης σε ένα παιδί του σχολείου που όπως τους μεταφέρθηκε έπεσε θύμα επικριτικών σχολίων για την επιλογή του να φορέσει φούστα.
Ήταν μία προσπάθεια ειλικρινούς ένδειξης αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς ένα μέλος της σχολικής κοινότητας.
Ακολούθησε ένας καταιγισμός δημοσιευμάτων βασισμένων σε αδιασταύρωτες και ανυπόστατες πληροφορίες, συνοδευόμενα σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και από φωτογραφίες ανήλικων παιδιών με ακάλυπτα τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους.
Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν τα παιδιά μας αντικείμενο σχολιασμού από κάθε τηλεπερσόνα και κάθε φασίστα του πληκτρολογίου στα σόσιαλ μίντια.
Την ίδια ώρα, σε μία περίοδο υψηλής ευαισθησίας για τα φαινόμενα παρενόχλησης, δημοσιογράφοι έστελναν μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απευθείας σε παιδιά 13 και 14 ετών «ψαρεύοντας» με κάθε τρόπο για δηλώσεις σε γνωστά κανάλια, προκειμένου να κάνουν την… δουλειά τους.
Αυτά, λοιπόν, τα ανήλικα παιδιά επέδειξαν αξιοθαύμαστη ωριμότητα και έδωσαν μαθήματα ευαισθησίας ουσιαστικής κι όχι επιλεκτικής, όπως αυτής των ΜΜΕ. Είναι τα ίδια παιδιά που με την ίδια ευαισθησία καταθέτουν εδώ και καιρό αιτήματα για ένα καλύτερο σχολείο για αυτά και τους καθηγητές τους, για αποκλειστικά δημόσια, ουσιαστικά δωρεάν, επιστημονική, που να ανταποκρίνεται με στις σύγχρονες ανάγκες και να εκμεταλλεύεται τις σύγχρονες δυνατότητες. Φυσικά αντίστοιχο ενδιαφέρον δεν εκδηλώθηκε, ίσως για λόγους styling.
Το έχουμε καταλάβει πλέον ότι «είδηση είναι όταν δαγκώσει άνθρωπος σκύλο», αλλά αυτές τις μέρες εμείς νιώσαμε ένα μιντιακό σύστημα και έναν ιντερνετικό όχλο να προσπαθεί να «δαγκώσει» τα παιδιά μας, με πρόσχημα μάλιστα την ευαισθησία και την αλληλεγγύη για τα δικαιώματά τους.
Και ήταν τα ίδια τα παιδιά που στάθηκαν απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές. Στάθηκαν στο μήνυμα αλληλεγγύης που ήθελαν να στείλουν – πρώτα από όλα στους συμμαθητές τους – και όχι στο μέσο και στο σόου. Στάθηκαν έμπρακτα δίπλα το ένα στο άλλο και όρθωσαν ανάστημα στην παραπληροφόρηση και στο εμπόριο ευαισθησίας.
Σε αυτά τα παιδιά εμείς θα στεκόμαστε περήφανοι δίπλα τους, όχι για τις στυλιστικές τους επιλογές, αλλά για την ευαισθησία και την μαχητική διάθεση να φτιάξουν ένα ισότιμο σχολείο ανοιχτό σε όλους, χωρίς αποκλεισμούς. Δίπλα στα παιδιά κι απέναντι σε μια γυμνή κοινωνία και πολιτεία, εθισμένων στον κανιβαλισμό και την εκμετάλλευση.
Περήφανη μητέρα αγοριού που πήγε με φούστα στο σχολείο….
