Η παράλληλη στήριξη είναι ένας θεσμός όπου θα πρέπει να παραμείνει ανέγγιχτος. Ο ρόλος και η σπουδαιότητα αυτής είναι ένα δώρο που δίνεται στα παιδιά με κάποιες ιδιαιτερότητες.
Τα τελευταία χρόνια η νέα μόδα έχει να κάνει με την. Πολλοί νέοι και νέες κατευθύνονται προς αυτή την οδό για μία καλύτερη εργασιακή αποκατάσταση. Έχοντας βασικό πτυχίο πάνω στην ειδική αγωγή ( Ειδικοί Παιδαγωγοί, Λογοθεραπευτές, Εργοθεραπευτές) ή κάνοντας ένα μεταπτυχιακό ή επιμορφώσεις αναζητούν εργασία σαν ειδικοί θεραπευτές. Η νέα αυτή μόδα δεν φοριέται μόνο από τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής ή μη αλλά και από τους γονείς. Πολλοί είναι εκείνοι που αναζητούν κάποιον να ‘’βοηθά’’ το παιδί τους μέσα στην σχολική τάξη ακόμα και αν δεν χρήζει αυτής της βοήθειας. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το κράτος στερεί από κάποια παιδιά την δημόσια παράλληλη στήριξη όπου το έχουν πραγματική ανάγκη αναγκάζοντας τους γονείς να αναζητούν ιδιωτικό ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό.
Πλέον βλέπουμε καθημερινά σε όλα τα social είτε γονείς είτε ειδικούς θεραπευτές ή μη να βάζουν αγγελίες ζητώντας και προσφέροντας αντίστοιχα . ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ. Έχει καταντήσει να είναι η εύκολη εργασία για γρήγορα και εύκολα χρήματα, αυτή η εντύπωση έχει περαστεί χάνοντας το νόημα της παράλληλης στήριξης. Εκείνος όπου θα τοποθετηθεί είτε δημόσια είτε ιδιωτικά δίπλα στο παιδί έχει ΈΝΑΝ ΣΟΒΑΡΟ ΡΟΛΟ. Με τις γνώσεις του βοηθά το παιδί να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε δυσκολία και αν αντιμετωπίζει, να κοινωνικοποιηθεί , να αλληλεπιδρά με άλλα παιδιά και σιγά σιγά να ανεξαρτητοποιείται και να μην χρειάζεται πλέον την βοήθεια.
Η παράλληλη στήριξη είναι ένας θεσμός όπου θα πρέπει να παραμείνει ανέγγιχτος. Ο ρόλος και η σπουδαιότητα αυτής είναι ένα δώρο που δίνεται στα παιδιά με κάποιες ιδιαιτερότητες. Ο εκπαιδευτικός της ειδικής αγωγής είναι άρτια καταρτισμένος ο οποίος μπορεί με βάση τις γνώσεις του να διαμορφώσει το μάθημα ανάλογα με τις δυσκολίες του παιδιού. Οι γονείς θα πρέπει να φιλτράρουν και να μην βιάζονται να βάλουν οποιονδήποτε ‘ειδικό’ πλάι στο παιδί τους .
Αν κάποιος χτυπήσει το πόδι του ναι μεν θα απευθυνθεί σε γιατρό αλλά στον ορθοπαιδικό, όχι σε γιατρό άλλης ειδικότητας. Έτσι λοιπόν θα πρέπει και ο γονιός, αν δεν έχει την δυνατότητα της δημόσιας , να αναζητά ειδικό θεραπευτή και όχι οποιονδήποτε θεραπευτή ή εκπαιδευτικό, ή άλλους επαγγελματίες κλάδων, μη σχετικών με την ειδική αγωγή έχοντας κάνει απλά κάποιες επιμορφώσεις πάνω σε αυτό.
ΟΡΦΑΝΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ
ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
