Φέτος είχαμε πανελλαδικά ανακοινώσεις προσλήψεων ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού (ΕΑΕ) στις 26/8 (6.699) και στις 27/9 (1.062), ενώ μετά τις 20 Οκτωβρίου στις 26/11 (12), στις 8/12 (12), στις 17/1 (156!) και στις 15/2 (1).
«Άριστα» στο υπουργείο Παιδείας για την πολίτικη συμπερίληψης των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες
Για μια ακόμα φορά μείναμε εμβρόντητοι με την αντιμετώπιση του υπουργείου σε αίτημα γονιού για τη στελέχωση με εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης του σχολείου φοίτησης του παιδιού του, ύστερα από απόφαση του ΚΕΔΑΣΥ (Κέντρο Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης). «Αυτό το πράγμα κύριε (και εννοούσε τον αυτισμό) αυξάνεται συνεχώς κάθε χρόνο. Να το πάτε σε ειδικό σχολείο» ήταν τα λόγια της υπαλλήλου του σχετικού γραφείου κατά τη διάρκεια της συνομιλίας με το γονιό.
Να επισημάνουμε ότι η απόφαση έγκρισης για παράλληλη στήριξη στον συγκεκριμένο μαθητή υπήρχε από την προηγούμενη σχολική χρονιά, κατά την οποία η εν λόγω θέση για εκπαιδευτικό ΕΑΕ ήταν καλυμμένη και παρότι στελεχώθηκε πολύ αργά (τον Ιανουάριο) ο μαθητής ωφελήθηκε στο μέγιστο βαθμό. Σημείωσε πολύ μεγάλη αναπτυξιακή πρόοδο από την πρώτη κιόλας στιγμή, ακόμα και στην περίοδο του lockdown μέσω της εξατομικευμένης διδασκαλίας τηλεκπαίδευσης που εφάρμοσε το σχολείο και με την υποστηρικτική παρουσία των γονέων του.
Τι να υποθέσουμε λοιπόν για το συμβάν; Ότι πρόκειται περί ατυχούς στιγμής της ελλιπώς ενημερωμένης υπάλληλου, που δε γνωρίζει ότι όταν υπάρχει απόφαση του ΚΕΔΑΣΥ σε μαθητή/τρια για παράλληλη στήριξη – συνεκπαίδευση δε μπορεί να φοιτήσει σε ειδικό σχολείο; Ή ότι οι εξαγγελίες του φθινοπώρου της κυβέρνησης για εξασφάλιση προσβασιμότητας και ίσων ευκαιριών για όλους/ες τους μαθητές/τριες με σεβασμό, κατανόηση και αποδοχή της διαφορετικότητας, ώστε κανένα παιδί «να μη μείνει πίσω», κανένα παιδί να μη βρεθεί στο περιθώριο μάλλον βρίσκονται στα χαρτιά; Μήπως η μέριμνα του υπουργείου για τη στελέχωση των σχολείων με ικανό αριθμό εκπαιδευτικών για τη στήριξη όλων των μαθητών/τριών που αντιμετωπίζουν μαθησιακές (και όχι μόνο) δυσκολίες αφορούν μια ουτοπική πραγματικότητα;
Ειδικότερα, στα νηπιαγωγεία σε πολλές περιπτώσεις οι συνθήκες φοίτησης των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένες και επισφαλείς. Αυτό προκύπτει λόγω της βραχύβιας περιόδου λήξης της προθεσμίας υποβολής αίτησης για στήριξη από τους γονείς μέσω του σχολείου (20 Οκτωβρίου) που προβλέπουν οι ανά έτος εκδοθείσες εγκύκλιοι (όπως η φετινή με αρ. πρωτ. 65491/Δ3/07-06-2021).
Όλοι οι εκπαιδευτικοί (όπως και οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου) γνωρίζουν ότι, επειδή το νηπιαγωγείο αποτελεί την εισαγωγική δομή υποχρεωτικής εκπαίδευσης και τα νήπια πολύ συχνά εισέρχονται σε αυτό χωρίς προηγούμενη εμπειρία προσαρμογής σε άλλη δομή αγωγής, η παραπάνω προθεσμία δεν είναι ικανή για να διαγνωστούν επαρκώς και εγκαίρως τα μαθησιακά προβλήματα των νέων μαθητών/τριών. Αλλά κυρίως για να ολοκληρωθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες (έγκριση του ΚΕΔΑΣΥ) ώστε οι γονείς να αιτηθούν την προβλεπόμενη στήριξη.
Οι δυσκολίες εντείνονται ακόμα περισσότερο λόγω της υποστελέχωσης των ΚΕΔΑΣΥ, όπου σε μια ομάδα ειδικών υπεύθυνη για εγκρίσεις μπορεί και να αντιστοιχεί ένας υπέρογκος αριθμός αποφάσεων (ακόμα και 200), τις οποίες προσπαθούν να καλύψουν με υπεράνθρωπες προσπάθειες, εργαζόμενοι νυχθημερόν.
Αλλά ακόμα και στις περιπτώσεις -όπως στη δική μας, που οι διαδικασίες των αιτήσεων πραγματοποιηθούν εντός των προθεσμιών, δεν είναι σίγουρη η εξασφάλιση της απαραίτητης στήριξης. Κι αυτό γιατί οι αριθμός των προσλήψεων ειδικού εκπαιδευτικού (ΕΑΕ) και ειδικού βοηθητικού προσωπικού (ΕΒΠ) στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που δρομολογεί το υπουργείο είναι μικρότερος από τις καταγεγραμμένες ανάγκες των σχολείων. Αποτέλεσμα είναι ένας εκπαιδευτικός ΕΑΕ να μοιράζεται σε δύο ή και τρεις μαθητές/τριες που στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να είναι στο ίδιο τμήμα (πολύ συχνά σε διαφορετικά), ενώ πολλά τμήματα μένουν αστελέχωτα (όπως το δικό μας).
Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ότι, ενώ οι ανάγκες για ειδικό εκπαιδευτικό (ΕΑΕ) και ειδικό βοηθητικό προσωπικό (ΕΒΠ) είναι συγκεκριμένες και γνωστές (σε δύο φάσεις: στην αρχή της σχολικής χρονιάς και μέχρι τις 20 Οκτωβρίου κάθε έτους που βγαίνουν οι νέες διαγνώσεις), οι προσλήψεις δε γίνονται εγκαίρως, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να μένουν χωρίς στήριξη για μεγάλο διάστημα. Για παράδειγμα η δική μας θέση πέρυσι καλύφθηκε το Ιανουάριο. Επίσης, φέτος είχαμε πανελλαδικά ανακοινώσεις προσλήψεων ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού (ΕΑΕ) στις 26/8 (6.699) και στις 27/9 (1.062), ενώ μετά τις 20 Οκτωβρίου στις 26/11 (12), στις 8/12 (12), στις 17/1 (156!) και στις 15/2 (1).
Το αποτέλεσμα είναι το πρόβλημα να μετατίθεται στους εκπαιδευτικούς της τάξης, οι οποίοι πολύ συχνά καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να στηρίξουν και να αμβλύνουν τις δυσκολίες των παιδιών, πολλές φορές εις βάρος των άλλων μαθητών/τριών. Επίσης, άλλες φορές οι γονείς αναγκάζονται να επιβαρυνθούν οι ίδιοι το κόστος της στήριξης των παιδιών τους.
Αντί λοιπόν το υπουργείο να εξαγγέλλει ευχολόγια για έναν καλύτερο κόσμο, δίκαιο, βιώσιμο, για μία κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς οφείλει να εφαρμόσει ολοκληρωμένες πολιτικές και μια εθνική στρατηγική που θα στηρίξει υπεύθυνα και ολοκληρωμένα όλους τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες.
Οι Γονείς και οι Εκπαιδευτικοί του 31ου Νηπιαγωγείου Αθηνών
Φέτος είχαμε πανελλαδικά ανακοινώσεις προσλήψεων ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού (ΕΑΕ) στις 26/8 (6.699) και στις 27/9 (1.062), ενώ μετά τις 20 Οκτωβρίου στις 26/11 (12), στις 8/12 (12), στις 17/1 (156!) και στις 15/2 (1).
«Άριστα» στο υπουργείο Παιδείας για την πολίτικη συμπερίληψης των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες
Για μια ακόμα φορά μείναμε εμβρόντητοι με την αντιμετώπιση του υπουργείου σε αίτημα γονιού για τη στελέχωση με εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης του σχολείου φοίτησης του παιδιού του, ύστερα από απόφαση του ΚΕΔΑΣΥ (Κέντρο Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης). «Αυτό το πράγμα κύριε (και εννοούσε τον αυτισμό) αυξάνεται συνεχώς κάθε χρόνο. Να το πάτε σε ειδικό σχολείο» ήταν τα λόγια της υπαλλήλου του σχετικού γραφείου κατά τη διάρκεια της συνομιλίας με το γονιό.
Να επισημάνουμε ότι η απόφαση έγκρισης για παράλληλη στήριξη στον συγκεκριμένο μαθητή υπήρχε από την προηγούμενη σχολική χρονιά, κατά την οποία η εν λόγω θέση για εκπαιδευτικό ΕΑΕ ήταν καλυμμένη και παρότι στελεχώθηκε πολύ αργά (τον Ιανουάριο) ο μαθητής ωφελήθηκε στο μέγιστο βαθμό. Σημείωσε πολύ μεγάλη αναπτυξιακή πρόοδο από την πρώτη κιόλας στιγμή, ακόμα και στην περίοδο του lockdown μέσω της εξατομικευμένης διδασκαλίας τηλεκπαίδευσης που εφάρμοσε το σχολείο και με την υποστηρικτική παρουσία των γονέων του.
Τι να υποθέσουμε λοιπόν για το συμβάν; Ότι πρόκειται περί ατυχούς στιγμής της ελλιπώς ενημερωμένης υπάλληλου, που δε γνωρίζει ότι όταν υπάρχει απόφαση του ΚΕΔΑΣΥ σε μαθητή/τρια για παράλληλη στήριξη – συνεκπαίδευση δε μπορεί να φοιτήσει σε ειδικό σχολείο; Ή ότι οι εξαγγελίες του φθινοπώρου της κυβέρνησης για εξασφάλιση προσβασιμότητας και ίσων ευκαιριών για όλους/ες τους μαθητές/τριες με σεβασμό, κατανόηση και αποδοχή της διαφορετικότητας, ώστε κανένα παιδί «να μη μείνει πίσω», κανένα παιδί να μη βρεθεί στο περιθώριο μάλλον βρίσκονται στα χαρτιά; Μήπως η μέριμνα του υπουργείου για τη στελέχωση των σχολείων με ικανό αριθμό εκπαιδευτικών για τη στήριξη όλων των μαθητών/τριών που αντιμετωπίζουν μαθησιακές (και όχι μόνο) δυσκολίες αφορούν μια ουτοπική πραγματικότητα;
Ειδικότερα, στα νηπιαγωγεία σε πολλές περιπτώσεις οι συνθήκες φοίτησης των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένες και επισφαλείς. Αυτό προκύπτει λόγω της βραχύβιας περιόδου λήξης της προθεσμίας υποβολής αίτησης για στήριξη από τους γονείς μέσω του σχολείου (20 Οκτωβρίου) που προβλέπουν οι ανά έτος εκδοθείσες εγκύκλιοι (όπως η φετινή με αρ. πρωτ. 65491/Δ3/07-06-2021).
Όλοι οι εκπαιδευτικοί (όπως και οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου) γνωρίζουν ότι, επειδή το νηπιαγωγείο αποτελεί την εισαγωγική δομή υποχρεωτικής εκπαίδευσης και τα νήπια πολύ συχνά εισέρχονται σε αυτό χωρίς προηγούμενη εμπειρία προσαρμογής σε άλλη δομή αγωγής, η παραπάνω προθεσμία δεν είναι ικανή για να διαγνωστούν επαρκώς και εγκαίρως τα μαθησιακά προβλήματα των νέων μαθητών/τριών. Αλλά κυρίως για να ολοκληρωθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες (έγκριση του ΚΕΔΑΣΥ) ώστε οι γονείς να αιτηθούν την προβλεπόμενη στήριξη.
Οι δυσκολίες εντείνονται ακόμα περισσότερο λόγω της υποστελέχωσης των ΚΕΔΑΣΥ, όπου σε μια ομάδα ειδικών υπεύθυνη για εγκρίσεις μπορεί και να αντιστοιχεί ένας υπέρογκος αριθμός αποφάσεων (ακόμα και 200), τις οποίες προσπαθούν να καλύψουν με υπεράνθρωπες προσπάθειες, εργαζόμενοι νυχθημερόν.
Αλλά ακόμα και στις περιπτώσεις -όπως στη δική μας, που οι διαδικασίες των αιτήσεων πραγματοποιηθούν εντός των προθεσμιών, δεν είναι σίγουρη η εξασφάλιση της απαραίτητης στήριξης. Κι αυτό γιατί οι αριθμός των προσλήψεων ειδικού εκπαιδευτικού (ΕΑΕ) και ειδικού βοηθητικού προσωπικού (ΕΒΠ) στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που δρομολογεί το υπουργείο είναι μικρότερος από τις καταγεγραμμένες ανάγκες των σχολείων. Αποτέλεσμα είναι ένας εκπαιδευτικός ΕΑΕ να μοιράζεται σε δύο ή και τρεις μαθητές/τριες που στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να είναι στο ίδιο τμήμα (πολύ συχνά σε διαφορετικά), ενώ πολλά τμήματα μένουν αστελέχωτα (όπως το δικό μας).
Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ότι, ενώ οι ανάγκες για ειδικό εκπαιδευτικό (ΕΑΕ) και ειδικό βοηθητικό προσωπικό (ΕΒΠ) είναι συγκεκριμένες και γνωστές (σε δύο φάσεις: στην αρχή της σχολικής χρονιάς και μέχρι τις 20 Οκτωβρίου κάθε έτους που βγαίνουν οι νέες διαγνώσεις), οι προσλήψεις δε γίνονται εγκαίρως, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να μένουν χωρίς στήριξη για μεγάλο διάστημα. Για παράδειγμα η δική μας θέση πέρυσι καλύφθηκε το Ιανουάριο. Επίσης, φέτος είχαμε πανελλαδικά ανακοινώσεις προσλήψεων ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού (ΕΑΕ) στις 26/8 (6.699) και στις 27/9 (1.062), ενώ μετά τις 20 Οκτωβρίου στις 26/11 (12), στις 8/12 (12), στις 17/1 (156!) και στις 15/2 (1).
Το αποτέλεσμα είναι το πρόβλημα να μετατίθεται στους εκπαιδευτικούς της τάξης, οι οποίοι πολύ συχνά καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να στηρίξουν και να αμβλύνουν τις δυσκολίες των παιδιών, πολλές φορές εις βάρος των άλλων μαθητών/τριών. Επίσης, άλλες φορές οι γονείς αναγκάζονται να επιβαρυνθούν οι ίδιοι το κόστος της στήριξης των παιδιών τους.
Αντί λοιπόν το υπουργείο να εξαγγέλλει ευχολόγια για έναν καλύτερο κόσμο, δίκαιο, βιώσιμο, για μία κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς οφείλει να εφαρμόσει ολοκληρωμένες πολιτικές και μια εθνική στρατηγική που θα στηρίξει υπεύθυνα και ολοκληρωμένα όλους τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες.
Οι Γονείς και οι Εκπαιδευτικοί του 31ου Νηπιαγωγείου Αθηνών
