Πανεπιστημιακοί Θεσσαλίας: Σε περίπτωση ατυχήματος και επακόλουθης έκρηξης, το ωστικό κύμα, η θερμική ακτινοβολία και η εκτόξευση θραυσμάτων σε μεγάλη ακτίνα θα είναι ιδιαίτερα καταστροφικά…
Σοβαρούς κινδύνους από την χωροθέτηση του Υπεράκτιου Πλωτού Τερματικού Σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στο λιμάνι του Βόλου επισημαίνει η Σύγκλητος του .
Η Σύγκλητος υιοθέτησε σχετική απόφαση της Κοσμητείας της Πολυτεχνικής Σχολής του ιδρύματος και τονίζει ότι προκύπτουν σοβαροί κίνδυνοι ασφαλείας που έχουν διαπιστωθεί από τη διεθνή εμπειρία, όπως η ταχεία/ανεξέλεγκτη μεταβολή φάσης, η κρυογονική έκρηξη και η πυρκαγιά.
«Σε περίπτωση τέτοιου ατυχήματος και επακόλουθης έκρηξης, το ωστικό κύμα, η θερμική ακτινοβολία και η εκτόξευση θραυσμάτων σε μεγάλη ακτίνα θα είναι ιδιαίτερα καταστροφικά για την γύρω κατοικημένη περιοχή», τονίζει το πανεπιστήμιο και ζητά η χωροθέτηση του συγκεκριμένου σταθμού να επανεξετασθεί ολοκληρωμένα από μηδενική βάση.
Όλη η ανακοίνωση της Συγκλήτου του Παν.Θεσσαλίας
Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στην αρ. 279}29-09-2022 συνεδρίασή της υιοθέτησε την Απόφαση της Κοσμητείας της Πολυτεχνικής Σχολής του Π.Θ., αναφορικά με τη χωροθέτηση πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στο λιμάνι του Βόλου, που έχει ως ακολούθως:
“Η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας θεωρεί υποχρέωσή της να πάρει θέση για ένα σχεδιαζόμενο μείζον τεχνικό έργο στην περιοχή του Βόλου, παρά την έλλειψη λεπτομερούς πληροφόρησης σχετικά με τις τεχνικές του προδιαγραφές.
Ο υπό αδειοδότηση Υπεράκτιος Πλωτός Τερματικός Σταθμός είναι ένα έργο που έχει προκαλέσει την ανησυχία της τοπικής κοινωνίας και τις τεκμηριωμένες ενστάσεις από πολλούς επιστημονικούς φορείς και συλλόγους της Μαγνησίας. Σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 138/2022 απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, ο Πλωτός Τερματικός Σταθμός θα είναι μόνιμα αγκυροβολημένος σε σταθερό σημείο στην είσοδο του Λιμένος Βόλου, στην περιοχή «Πευκάκια» σε απόσταση περίπου 340 μέτρων από την ακτή.
Είναι γνωστό ότι η ύπαρξη ενός σταθμού εκφόρτωσης, αποθήκευσης και επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) σε μία περίκλειστη θάλασσα ενέχει σοβαρές . Μεταξύ αυτών, η μεταβολή της θερμοκρασίας του θαλάσσιου νερού λόγω των τεραστίων θερμικών αναγκών για την επαναεριοποίηση του LNG, η συγκέντρωση χλωρίου στο τοπικό θαλάσσιο περιβάλλον και η δημιουργία ιζημάτων που εμπεριέχουν βαρέα μέταλλα.
Σοβαροί είναι επίσης και οι κίνδυνοι ασφαλείας που έχουν διαπιστωθεί από τη διεθνή εμπειρία, όπως η ταχεία/ανεξέλεγκτη μεταβολή φάσης, η κρυογονική έκρηξη και η πυρκαγιά. Σε περίπτωση τέτοιου ατυχήματος και επακόλουθης έκρηξης, το ωστικό κύμα, η θερμική ακτινοβολία και η εκτόξευση θραυσμάτων σε μεγάλη ακτίνα θα είναι ιδιαίτερα καταστροφικά για την γύρω κατοικημένη περιοχή.
Είναι σαφές ότι πρόκειται για μια μεγάλη και ευαίσθητη μονάδα με εξαιρετικά προβληματική χωροθέτηση καθώς η διεθνής πρακτική αποκλείει την εγκατάσταση τέτοιων πλωτών σταθμών πλησίον οικισμών, εντός κόλπων ή σε σεισμογενείς περιοχές. Για παράδειγμα η αντίστοιχη πλωτή μονάδα αποθήκευσης και επαναεριοποίησης του νέου τερματικού σταθμού της Αλεξανδρούπολης υλοποιείται σε απόσταση 17,6 χλμ. από το λιμάνι της πόλης, σε ανοικτή θάλασσα και σε απόσταση περίπου 10 χλμ. από την πλησιέστερη ακτή.
Ακόμη κι αν δεν έχουν μελετηθεί διεξοδικά όλες οι παράμετροι του έργου, δεν υπάρχει αμφιβολία ό,τι η επένδυση αυτή θέτει πολλαπλά ζητήματα περιβαλλοντικής επιβάρυνσης και ασφαλείας. Στις Περιβαλλοντικές Αρχές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχει υιοθετηθεί η “Αρχή της Προφύλαξης” ως ένα εργαλείο διαχείρισης κινδύνων που δύναται να ενεργοποιηθεί εάν υπάρχει επιστημονική αβεβαιότητα ως προς κάποιον εικαζόμενο κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία ή για το περιβάλλον, ο οποίος προκύπτει από συγκεκριμένη ενέργεια ή πολιτική. Με βάση αυτή την αρχή και για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι η χωροθέτηση του συγκεκριμένου σταθμού θα πρέπει να επανεξετασθεί ολοκληρωμένα από μηδενική βάση.
Επίσης θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι, πέραν της τυπικής αδειοδοτικής διαδικασίας, είναι σκόπιμη η έγκυρη, πλήρης και αποτελεσματική ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας και των εμπλεκόμενων τεχνικών φορέων καθώς και η κατά το δυνατόν συμμετοχή τους στην διαδικασία λήψης των σχετικών αποφάσεων.’’
