Καταργείται το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ διά της εγκαθίδρυσης του Συμβούλιου Διοίκησης [ΣΔ] το οποίο, μετά από 200 χρόνια, απαγορεύει τις Πρυτανικές εκλογές και διορίζει Πρύτανη, Αντιπρυτάνεις και Κοσμήτορες
Η εισαγωγή των , τα γεγονότα στο ΑΠΘ (26/5/2022) με την κλιμάκωση της «κατεστημένης» αστυνομικής βίας κατά του φοιτητικού κινήματος που οδήγησε στο σοβαρό τραυματισμό ενός φοιτητή, η μετατροπή του ΑΠΘ σε πεδίο μάχης, με εικόνες που φέρνουν στη μνήμη μας την καταστολή τύπου Ερντογάν (που κατά τα άλλα καταγγέλλεται από τον Μητσοτάκη ως ο αυταρχικός «εταίρος» του ΝΑΤΟ) συγκροτούν ένα τρομολάγνο και ταυτοχρόνως τρομακτικό αφήγημα από την κυβέρνηση και την εντολοδόχο κ. Κεραμέως.
Τρομολάγνο, διότι ο εσκεμμένος, πολυετής και συστηματικός εξευτελισμός του ελληνικού πανεπιστημίου από τα ΜΜΕ των ολιγαρχών που διαφεντεύουν αυτόν τον τόπο, η δαιμονοποίηση των νέων και ειδικά των φοιτητών/τριών, οι οποίοι/ες μετά από κοπιαστικές σπουδές (ξεκινούν από τα 16 τους χρόνια με τα φροντιστήρια και τις εισαγωγικές), θα καταδικαστούν είτε σε ανεργία εφόσον η Ελλάδα έχει αυτήν την πρωτιά στην ΕΕ, είτε στην εργασιακή «ευελιξία» τύπου freelance delivery είναι μέρος της κυβερνητικής προβοκάτσιας.
Στόχος της είναι η πλήρης εμπέδωση του συνολικού , «σοκ και δέος» ή «νόμος και τάξη», δηλ. του αυταρχικού ελέγχου όλου του πληθυσμού και η συντριβή οποιασδήποτε φωνής ή πράξης αντίστασης ενάντια στην τερατώδη ακρίβεια και φτώχια, στη μετεμφυλιακού τύπου Νατοϊκή εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας και σε μύρια όσα άλλα δεινά. Εξού και η τρομολάγνα κάλυψη από τα ΜΜΕ των γεγονότων στο ΑΠΘ, και παλιότερα στο ΟΠΠΑ, με στόχο να τσακισθεί και ο τελευταίος ίσως χώρος αντίστασης που παραδοσιακά και εμβληματικά εξέφραζε το πανεπιστήμιο και το πανεπιστημιακό κίνημα στη χώρα μας. Επομένως θα ήταν λάθος αυτού του κινήματος να στοχεύει, όπως έκανε έως πρόσφατα, αποκλειστικά και μόνον στο δίπτυχο αστυνομία-ΟΠΠΙ στα ΑΕΙ εφόσον μια τέτοια στόχευση συνάδει με το συνολικό πολιτικό σχέδιο αποπροσανατολισμού της κυβέρνησης τόσο σε σχέση με την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια όσο και με το τρομακτικό νομοσχέδιο Κεραμέως.
Η συνταγή είναι αρχαία αλλά παραμένει κλασική διότι πολύ αποτελεσματική για την κάθε εξουσία: Ένα αιμοσταγές show για το πόπολο για να «περάσει» αναίμακτα, στη δική μας περίπτωση, τι; η καταστροφή του δημόσιου, δημοκρατικού, συλλογικού και ακαδημαϊκού πανεπιστημίου, που παρά τη συστηματική του αμαύρωση, και με ψίχουλα, βρίσκεται στις υψηλότερες θέσεις των διεθνών κατατάξεων (αλλά αυτά τα καλά νέα απλώς δεν υπάρχουν στα ΜΜΕ). Πολύ επιλεκτικά στις 400 περίπου σελίδες του νομοσχεδίου:
1. Καταργείται το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ διά της εγκαθίδρυσης του Συμβούλιου Διοίκησης [ΣΔ] το οποίο, μετά από 200 χρόνια, απαγορεύει τις Πρυτανικές εκλογές και διορίζει Πρύτανη, Αντιπρυτάνεις και Κοσμήτορες.
2. Καταργείται στην πράξη η Σύγκλητος ως συλλογικό, κορυφαίο όργανο διοίκησης, η οποία γίνεται διακοσμητική εφόσον το ΣΔ απορροφά το σύνολο περίπου των οικονομικών, διοικητικών και ακαδημαϊκών της λειτουργιών.
3. Εισάγεται ο εκτελεστικός Διευθυντής-Μάνατζερ ο οποίος επισφραγίζει και στο συμβολικό επίπεδο τη μετατροπή του πανεπιστήμιου σε επιχείρηση, κάτι που υπάρχει σε πλήθος διατάξεων, όπως στη σκανδαλώδη εισαγωγή κριτηρίων αγοράς για την εξέλιξη των μελών ΔΕΠ. Διευρύνεται, επομένως, η εμπορευματοποίηση του πανεπιστημίου δια της εισαγωγής διδάκτρων μέσω της δημιουργίας ξενόγλωσσων προπτυχιακών και μεταπτυχιακών [ΠΜΣ], ΠΜΣ αποκλειστικά εξ αποστάσεως, επαγγελματικών ΠΜΣ χρηματοδοτουμένων από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα αποκλειστικά για εργαζόμενους/ες κλπ. Τέλος ουσιαστικά επιβάλλονται δίδακτρα σε όλα τα «συμβατικά» ΠΜΣ, που γενίκευσε ο νόμος Γαβρόγλου παρά τις «ευεργετικές» απαλλαγές των φτωχότερων φοιτητών. Η κατάργηση της δωρεάν φοίτησης σε όσους/ες έχουν μέσο όρο πτυχίου κάτω του 7,5 είναι η καρδιά του τρομακτικού αυτού θεσμικού μορφώματος.
4. Ακυρώνει την αξία του ενιαίου πτυχίου διότι το διασπά μέσα από πανσπερμία νέων προγραμμάτων σπουδών δευτερεύουσας κατεύθυνσης, προγράμματα σπουδών σύντομης διάρκειας, πιστοποιητικά ψηφιακών δεξιοτήτων κλπ. Πέρα από ότι δημιουργεί πτυχιούχους πολλαπλών ταχυτήτων καταργεί στην πράξη τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων εφόσον σκανδαλωδώς ισοπεδώνει τα πτυχία των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων με την άνευ προϋποθέσεων αναγνώριση των τριετών πτυχίων της αλλοδαπής από το ΔΟΑΤΑΠ και βεβαίως με την ισοτίμηση των πτυχίων των Κολλεγίων.
5. Τέλος καταργούνται οι φοιτητικές παρατάξεις [!] διότι η εκλογή εκπροσώπων τους γίνεται από το σύνολο των φοιτητών και των τριών κύκλων σπουδών, κάτι που επερωτάται ως προς τη συνταγματικότητα των εν λόγω διατάξεων, αλλά ποιος νοιάζεται για τέτοιες λεπτομέρειες!
Όλα τα λίγα παραπάνω «κουμπώνουν» τέλεια με την αστυνομική τρομοκρατία διότι τη συμπληρώνουν με μία άλλη πιο επικίνδυνη, διότι μακροπρόθεσμη: τη θεσμική αυταρχική, στα όρια της δικτατορικής, νομικής και οικονομικής καταστροφής του δημοσίου πανεπιστημίου το οποίο ρυθμίζεται πλήρως πλέον από πληθώρα σωφρονιστικών διατάξεων.
Το νομοσχέδιο Κεραμέως δεν πρέπει να περάσει. Σύσσωμη η πανεπιστημιακή κοινότητα, διδακτικό προσωπικό, το φοιτητικό σώμα, διοικητικοί υπάλληλοι και εργαζόμενοι/ες οφείλουν να συμπαραταχθούν, να συνεργασθούν και να αντισταθούν με αίτημα την άμεση απόσυρση του νομοθετικού τέρατος. Καλούνται δηλαδή από την Ιστορία να επαναλάβουν τη μεγάλη μάχη για το Άρθρο 16, για τους διαθέσιμους του ΕΚΠΑ και ΕΜΠ, κατά του Σχέδιου «ΑΘΗΝΑ» και όλους τους αγώνες για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μην ξεχνάμε: η μάχη αυτή είναι για όλη την ελληνική κοινωνία!
(Η Σίσσυ Βελισσαρίου είναι Πρόεδρος Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ)
