Η εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο εκτός τόπου μόνιμης είναι για κάποιους ένας αθέατος αποκλεισμός.
Tην ερχόμενη εβδομάδα (σύμφωνα με πληροφορίες Τετάρτη ή Πέμπτη) αναμένεται να ανακοινωθεί ο φετινός αριθμός των εισακτέων στα πανεπιστήμια της χώρας, ο οποίος θα είναι στο ίδιο επίπεδο περίπου με τον περυσινό (όπου δόθηκαν 77.415 θέσεις), με μείωση όμως σε κεντρικές και περιζήτητες Σχολές, και αντίστοιχη αύξηση τους στην επαρχία και τα τμήματα χαμηλότερης ζήτησης.
Θυμίζουμε ότι πέρσι (2021) ο αριθμός εισακτέων (που ανακοινώθηκε στις 13 Μαϊου) ήταν μειωμένος κατά 555 σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη χρονιά (77.415 θέσεις από 77.970 το 2020) και αφετέρου το υπουργείο Παιδείας είχε προχωρήσει και πάλι σε ανακατανομή θέσεων σε βάρος των κεντρικών Πανεπιστημίων.
Έτσι στα κεντρικά Πανεπιστήμια πέρσι μειώθηκαν οι θέσεις, στο ΕΚΠΑ από 7.765 στις 6.913, στο ΑΠΘ από 6.594 στις 6.396, στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών από 1.569 στις 1.501, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας από 1.647 στις 1.563, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής από 4.928 στις 4.857 και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας από 1.812 στις 1.748. Την “πρωτιά” στη μείωση του αριθμού εισακτέων κατείχε το Πανεπιστήμιο Πατρών καθώς από 7.020 οι θέσεις μειώθηκαν στις 6.283.
Να θυμίσουμε επίσης ότι στις περσινές Πανελλαδικές Εξετάσεις λόγω της ΕΒΕ, που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 2021, 17.762 θέσεις στα ΑΕΙ έμειναν κενές. Η συντριπτική πλειονότητα των κενών θέσεων ήταν σε περιφερειακά ΑΕΙ.
Η νέα μείωση των θέσεων εισακτέων σε Αθήνα – Θεσσαλονίκη όπου κατοικοεδρεύει η πλειονότητα των υποψηφίων σε συνδυασμό με το υψηλό, στη χώρα μας, ιδιωτικό κόστος σπουδών για τους σπουδαστές εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας, εισάγει έντεχνα και ύπουλα στους τελευταίους και στις οικογένειές τους ένα κεντρικό δίλημμα: Ή να σπουδάσει το παιδί σε σχολή εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας που συνήθως δεν είναι και της επιλογής του και να κοστίσει 7-8.000 ετησίως ή να απευθυνθεί στα κολέγια που το ΥΠΑΙΘ φρόντισε το πτυχίο τους να έχει πλέον τα ίδια εκπαιδευτικά και επαγγελματικά δικαιώματα, που θα κάνουν τις «σπουδές» της επιλογής τους, που θα ολοκληρώσουν τις «σπουδές» τους νωρίτερα και απλά θα χρεωθούν κάτι παραπάνω. Υπάρχει και τρίτος δρόμος: Η εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο εκτός τόπου μόνιμης είναι για κάποιους ένας αθέατος αποκλεισμός.
Η αύξηση των θέσεων εισακτέων σε τμήματα περιφερειακών Πανεπιστημίων (πχ. Αιγαίου, Ιονίου, Θράκης, Δυτικής Μακεδονίας κλπ πιθανόν να μετριάσει τις ανοδικές τάσεις των βάσεων εισαγωγής και τον αποκλεισμό υποψηφίων. Ωστόσο είναι σίγουρο ότι, για πολλούς υποψήφιους που θα πετύχουν την είσοδό τους σε σχολή εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας ή εκτός πραγματικών επιλογών τους, θα σημαίνει «εικονική επιτυχία», κοντολογίς χωρίς περιεχόμενο. Και αυτό γιατί η οικονομική αδυναμία στήριξης των σπουδών τους γρήγορα θα τους αναγκάσει να τις παρατήσουν αυξάνοντας έτσι το ποσοστό των λεγόμενων «μη ενεργών φοιτητών», που, από την άλλη, είναι και κριτήριο για καταργήσεις ή συγχωνεύσεις τμημάτων.
Π
που μοριοδοτεί και στους δύο πίνακες
