Οι προβληματισμοί των μαθητών ενόψει των Πανελλαδικών εξετάσεων – Συμβουλές από ειδικούς
Λίγες ημέρες απομένουν πριν από την έναρξη των των μαθητών που αφορούν την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η διαχείριση του άγχους των παιδιών και των γονέων τους είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος.
Η επιστημονική ομάδα της Γραμμής 115 25 απαντά στα ερωτήματα που τέθηκαν κατά τη διάρκεια των ψυχο-εκπαιδευτικών σεμιναρίων που διεξήχθησαν όλη τη σχολική χρονιά σε τάξεις των
Προσωπική επιτυχία ή αποτυχία η όλη μου η προσπάθεια
Μια από τις βασικές ανησυχίες των εφήβων μοιάζει να είναι το αν θα επιτύχουν ή θα αποτύχουν στην προσπάθειά τους. Συχνά φοβούνται ότι αυτό το αποτέλεσμα θα επικυρώσει ή θα ακυρώσει την προσπάθειά τους ολοκληρωτικά. Σα μια κλίμακα άσπρου-μαύρου που δεν επιτρέπει κανένα άλλο χρώμα. Εδώ έχουμε να αναρωτηθούμε πόσο μπορεί και οι γονείς να έχουν υπερεστιάσει στην επιτυχία και δεν έχουν επεξεργαστεί και το σύνολο της μαθητικής πορείας αλλά και των επιθυμιών του εφήβου.
Στην σύγχρονη κοινωνία, οι γονείς θεωρούν την υψηλή μόρφωση ως ένα πολύ σημαντικό κριτήριο για την μετέπειτα επιτυχία, επαγγελματική αποκατάσταση και απόκτηση κύρους για το παιδί τους. Η μελέτη είναι πολύ συχνά αντικείμενο πίεσης από τους γονείς και η επίδοση στις εξετάσεις ένα κριτήριο για την πίστη τους ότι το παιδί είναι άξιο, αποδεκτό, όπως και για την ικανοποίησή τους από αυτό. Η στήριξή των γονέων στα παιδιά και η ενθάρρυνση να μορφωθούν και να πετύχουν είναι πολύ όμορφο πράγμα.
Όμως, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, μερικές φορές η επιμονή των γονέων ή των δασκάλων στην , μπορεί να αυξήσει το άγχος του αλλά και να μειώσει την απόδοσή του. Συνήθως, η πίεση για απόδοση δημιουργεί περισσότερο άγχος και ανασφάλεια στο παιδί με αποτέλεσμα να χάνει την συγκέντρωσή του ή/και να αποεπενδύει από την μαθησιακή διαδικασία και από πράγματα από τα οποία αντλεί χαρά.
Είναι σημαντικό οι γονείς να είναι σε επαφή με το δικό τους συναίσθημα, να μπορέσουν να το αναγνωρίσουν προκειμένου να αντιληφθούν που σταματούν οι ίδιοι και που ξεκινά το παιδί. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να διαχωρίσουν αυτό που αφορά πραγματικά τον έφηβο από το δικό τους συναίσθημα και να μην τον επιβαρύνουν περισσότερο. Μέσω μιας τέτοιας διαχείρισης, θα είναι πιο εύκολο να ακούσουν πραγματικά τον έφηβο και τις ανάγκες του αυτήν την περίοδο, να είναι σε θέση να τις φροντίσουν και να σεβαστούν το ρυθμό του και τις δυνατότητές του.
Αποχωρισμός από το σπίτι και άνοιγμα στην ενήλικη ζωή
Ένας άλλος παράγοντας που φάνηκε να στρεσάρει τους εφήβους είναι ο αποχωρισμός από το σπίτι και την ασφάλεια του. Σε πολλές περιπτώσεις ο αποχωρισμός και από τον τόπο διαμονής, τους φίλους, τις συνήθειες και γενικότερα τη ρουτίνα μοιάζουν πολύ δύσκολα, ενώ παράλληλα είναι πολύ επιθυμητά.
Το άγνωστο φοβίζει αλλά και ενθουσιάζει και η ελευθερία της ενήλικης ζωής χρειάζεται αγώνα. Ένα οικογενειακό πλαίσιο όπου ενθαρρύνεται η έκφραση των συναισθημάτων, των σκέψεων, των αγωνιών αλλά και των φόβων ενός εφήβου μπορεί να λειτουργήσει πολύ βοηθητικά καθ’ όλη την διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου. Η δημιουργία ενός ασφαλούς πλαισίου όπου ο έφηβος μπορεί να επικοινωνήσει ανοιχτά όλα αυτά που τον απασχολούν και να νιώθει αποδεκτός.
Αγωνία για οικονομικές δυσκολίες από τη φοιτητική ζωή
Παρατηρήσαμε ότι οι κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες έχουν αντίκτυπο και σε αυτή την προσπάθεια των εφήβων. Ερωτήματα όπως «Πώς θα τα βγάλουν πέρα οι γονείς μου;», «Φοβάμαι ότι θα τους επιβαρύνω…», «Κι αν πρέπει να εργάζομαι ταυτόχρονα με τις σπουδές μου θα τα καταφέρω» συχνά απασχολούν τους εξεταζόμενους.
Για κάποιους είναι ένας ακόμα λόγος άγχους ενώ για κάποιους μπορεί να είναι τόσο σημαντικός ώστε να μην προχωρήσουν σε επιλογή βάσει της επιθυμίας τους για το μέλλον αλλά βάσει των οικογενειακών αναγκών, ή ακόμα και να αποφασίσουν να μην προσπαθήσουν. «Γιατί να τους επιβαρύνω με φροντιστήρια αφού δε θα τα καταφέρω;»
Δε μπορούμε να παρακάμψουμε την καλή πρόθεση και την επιθυμία των γονέων να βοηθήσουν το παιδί τους. Από εκεί και πέρα, καλό θα είναι η επιλογή του φροντιστηρίου, όσον αφορά τουλάχιστον το Λύκειο, να γίνεται κατόπιν συζητήσεως με το παιδί. Πρέπει το παιδί να έχει λόγο σε αυτό, γιατί όπως γνωρίζουμε ο ρόλος του εκπαιδευτικού και το περιβάλλον το εκπαιδευτικό είναι πολύ σημαντικά.
Είναι πολύ σημαντικό να έχει γίνει εκ των προτέρων μια εκτεταμένη συζήτηση μεταξύ γονέων και εφήβων σχετικά με τις δυνατότητες και τις δυσκολίες, ώστε να είναι κάτι που και οι δυο πλευρές έχουν γνώση και να μην πρέπει ο έφηβος να θυσιαστεί στην αγωνία ότι δεν μπορούν να τον στηρίξουν. Η οικογένεια χρειάζεται να βοηθήσει τον έφηβο να φτιάξει ένα πλάνο βάσει τόσο των επιθυμιών του αλλά και των δυνατοτήτων της οικογένειας.
