«Η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται άλλη μία φορά από βορβορώδη σκάνδαλα. Και ο γείτονας για άλλη μια φορά μένει έκπληκτος, καλό παιδί, καλός οικογενειάρχης, δεν έδειχνε …»»
Να υποθέσουμε για την οικονομία της συζήτησης ότι στους φερόμενους κατηγορούμενους θα αποδειχθεί η ενοχή τους, με την δικαιοσύνη να επιτελεί το έργο της. Προφανώς όχι σαν τους Λιγνάδηδες ή τους Γεωργιάδηδες.
Οι τελευταίοι έχουν δημιουργήσει και καλλιεργήσει πρότυπα σεξουαλικών συμπεριφορών αποδεκτών σε μέρος του ανδρικού πληθυσμού (θέλουμε να πιστεύουμε ολίγων). Μόνο που οι 213 «κύριοι» είναι πολλοί για να τους ανεχθεί και να τους αντέξει η κοινωνία μας. Καλοί οικογενειάρχες, ακόμη καλύτεροι επαγγελματίες, ίσως και σεβαστά πρόσωπα στους πολιτικούς τους χώρους.
Τιμούν την σύντροφό τους, τη μάνα των παιδιών τους, την οποία ως μάνα μόνο υπολογίζουν. Ως ερωτική σύντροφο μάλλον όχι. Μετά η σκέψη τους και το μυαλό τους αναζητά κάτι διαφορετικό σε ερεβώδη μονοπάτια. Κάποτε η οδός Αθηνάς πρόσφερε τον αγοραίο έρωτα, τις μεταμεσονύκτιες ώρες σε βασανισμένα κορμιά μεταξύ φόβου, ενοχών, αγωνίας, λύπησης. Μιας φευγαλέας ηδονής στον ερωτικά μοναχικό και όχι μόνον, άνθρωπο.
Μετά αναβαθμιστήκαμε. Στην εποχή του «ΚΛΙΚ» αιθέριες υπάρξεις κοσμούσαν τα εξω-εσώφυλλα γκλαμουράτων περιοδικών και οι «κύριοι» με τα 12ρια ουίσκι στο ένα χέρι και τα κοχίμπα στο άλλο έκαναν «παιγνίδι» στα πάρτι της αφθονίας. Ε κάτι μπορούσε να καταλάβει και η κυρία, αλλά το «στάτους» που προσέφερε ο «σύζυγος» ήταν πολύ δυνατό, ώστε να το απεμπολήσει.
Και μετά η παρακμή. Κοχίμπα τέλος. Τέλος και οι καλλίπυγες υπάρξεις. Το trafficking των ασυνόδευτων παιδιών προσφυγόπουλων πέριξ της Πατησίων και στο Μεταξουργείο ήταν μια κάποια λύση. Το πρωί όλοι αυτοί οι «κύριοι» διαδηλώνουν να φύγουν τα λαθρο-προσφυγάκια, το βράδυ όμως με τον φθηνό «παρά» αναζητούσαν και αναζητούν την παιδική σάρκα λευκή ή μελαψή, κανένα πρόβλημα. Μετά ως καλοί οικογενειάρχες, το δήλωσε άλλωστε και ο ειδικός φρουρός – τηλεμαϊντανός, άσπιλοι και αμόλυντοι, καλλιεργούν με μέγιστη στοχοπροσήλωση το τρίπτυχο «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Η όλο και αυξανόμενη θρασύτητα των «κυρίων» αυτών σε κλειστές ομάδες αναζήτησης της λείας τους τους κάνει όλο και περισσότερο επικίνδυνους για το κοινωνικό σύνολο.
Και ο «γείτονας» για άλλη μια φορά μένει έκπληκτος, «καλό παιδί, καλός οικογενειάρχης, δεν έδειχνε …» και άλλα φαιδρά παρόμοια. Δεν «έβλεπαν» τα παιδάκια στη γκαρσονιέρα του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, δεν είχαν «ακούσει» για την καταδίκη στη Μολδαβία του στελέχους (δεν το είπαν και τα πρωινάδικα», δεν τους αφορά που δωδεκάχρονο παιδάκι υποτίθεται ότι εργαζόταν σε σούπερ μάρκετ, ενώ θα έπρεπε να βρίσκεται σχολείο. Ίσως και κάποιοι να αναρωτήθηκαν και αναζήτησαν κοινωνικές δομές. Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο ανέκδοτο για την ύπαρξη και στελέχωση των κοινωνικών δομών με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς που θα ενσκήψουν στο πρόβλημα, θα θεραπεύσουν ή θα καταφύγουν στη Δικαιοσύνη.
Αυτοί οι «κύριοι» λοιπόν στους σκοτεινούς δρόμους του διαδίκτυου αισθάνονταν ατρόμητοι. Αυτοί οι «213» και ίσως πόσοι άλλοι με το «δικέ μου, έχω κάτι καλό» ευτελίζουν κάθε έννοια ανθρώπινης και πολύ περισσότερο παιδικής ζωής, για την ικανοποίηση του βορβορώδους εγώ τους.
Ας συντρέξουμε τα θύματα. Δεν φθάνει το «Χαμόγελο του Παιδιού», η «Κιβωτός του Κόσμου». Ας αφουγκραστούμε με έγνοια και όχι με περιέργεια τι συμβαίνει γύρω μας, στον μικρόκοσμό μας. Ας προσεγγίσουμε στην αίθουσα παιδιά αγέλαστα και ας προσπαθήσουμε να ξεκλειδώσουμε τον ψυχικό τους κόσμο. Ας διδάξουμε τους μαθητές και τις μαθήτριες μας ότι το ερωτικό σκίρτημα και η έλξη είναι αποτέλεσμα του νου και της καρδιάς (ίσως και χημικών μεταβολών του εγκεφάλου), και όχι αγοραίο δούναι και λαβείν. Ας τους κάνουμε να προσεγγίσουν το ωραίο της Αφροδίτης της Μήλου και της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι.
Τελικά θέλει πολύ δουλειά ώστε οι 213 «κύριοι» να μην γίνουν «214» , για να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα και να δούμε τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο, κατά τον ποιητή.
Βασίλειος Παππάς – μέλος Πρωτοβουλίας Καθηγητών Τρικάλων
