Μέσα στα βιβλία που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας υπάρχουν εικόνες, φάσεις, κομμάτια του εαυτού μας
Παντού υπάρχουν σελίδες της ζωής μας. Ιδιαίτερα ο μικρόκοσμός μας είναι γεμάτος απ’ αυτές. Μα οι πιο πολλές είναι στη σκέψη μας, στις αναμνήσεις μας και στις ονειροπολήσεις μας, και λιγότερο στον εξωτερικό κόσμο. Κάθε στιγμή οι συλλογισμοί μας περιδιαβαίνουν το παρελθόν και το μέλλον είτε με χειροπιαστά είτε με φανταστικά στοιχεία. Το μυαλό μας διαρκώς απασχολημένο είναι – θέλουμε δεν θέλουμε – περιτριγυρίζοντας γύρω από το «τι συνέβη» ή «τι θα μπορούσε να συμβεί» ή «τι μπορεί να συμβεί».
Και δεν ξέρουμε αρκετές φορές αν η ανασύσταση του παρελθόντος εδράζεται στην πραγματικότητα ή αν ανεκπλήρωτες ισχυρές επιθυμίες, που έχουν φωλιάσει καιρούς και καιρούς στη φαντασίωσή μας, έχουν διεισδύσει στον προσωπικό μας κόσμο ως οιονεί συμβάντα στο βαθμό που δεν διαψεύδονται απόλυτα από τη ροή των γεγονότων.
Μα υπάρχουν στοιχεία, απτά και τρανά, που μπορείς να τα ξεφυλλίσεις και να ζεις ξανά και ξανά εικόνες της ζωής σου. Μεταξύ αυτών είναι και εκείνα που είτε σημάδεψαν επιτυχίες και κατακτήσεις σου είτε αγαπήθηκαν και συνταξίδευσαν και συνταξιδεύουν μαζί σου κουβαλώντας κομμάτια του εαυτού σου.
Πρώτο από όλα και καλύτερο το «Αναγνωστικό» της Α΄ Δημοτικού, που άνοιξε όλους τους μετέπειτα ορίζοντες των γραμμάτων και έγινε το πρώτο μικρό μου σύμπαν για να ονειρευτώ, για «να γίνω σπουδαίος». Τι σημασία έχει που ποτέ και πουθενά δεν το ομολόγησα ότι ζούσα τότε με αυτό το όνειρό μου; Με αυτό το βιβλίο άλλωστε ξεθάρρεψα για να «αντιμετωπίζω» τα άλλα παιδιά του χωριού – μιας και το δικό μου σπιτικό μαζί με άλλα τέσσερα ήταν έξω από το χωριό – και κάπως έτσι δεν είχα θάρρος στα γεγονότα του χωριού.
Ήταν τα «Μαθηματικά» του Μπούσγου στην Α΄ Γυμνασίου, που το διάβαζα συνέχεια στα χωράφια που πήγαινα για τα ζώα, και έγινε η βάση μου για να …θριαμβεύω στον εκτός του χωριού μου χώρο του Γυμνασίου. Ήταν και η «Γεωμετρία» του Πανάκη, λατρεμένο βιβλίο, που συνέργησε τόσο πολύ για να πάρω το απόλυτο άριστα στις Εισαγωγικές Εξετάσεις και να περάσω στο Πανεπιστήμιο και από εκεί ήταν πλέον ανοιχτοί οι δρόμοι για να εκπληρωθούν ακόμα και κρυφές φιλοδοξίες – τότε μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο είχες όλο τον ουρανό των ονείρων δικό σου.
Ήταν οι «Σημειώσεις Βιολογίας», σημειώσεις απόλυτα σύγχρονες χάρη στη φροντίδα και στη δυναμική του κορυφαίου Καθηγητή του Πανεπιστημίου και λαμπρού επιστήμονα Φώτη Καφάτου, που άνοιξε τη σκέψη μας όχι μόνο για τη Γνώση αλλά και για την Έρευνα. Ήταν το «MolecularBiology of the Gene», βιβλίο ευαγγέλιο, του Νομπελίστα J. Watson (της μεγάλης του επιτυχίας του ομού με τον F. Crick για τη δομή της έλικας του DNA), που θα τροφοδοτεί τα όνειρά μου για άλμα στο εξωτερικό, όνειρά μου που δεν θα πραγματοποιηθούν αλλά θα συνεχίζουν να τροφοδοτούν άλλα όνειρα, άλλες επιτυχίες.
Ήταν «Χημείας» του Κ. Μανωλκίδη, που με βοήθησαν πάρα πολύ στα πρώτα χρόνια της εκπαιδευτικής μου καριέρας, τότε που τα σχολικά βιβλία υπολείπονταν των απαιτήσεων της εκπαίδευσης. Ήταν οι «Βιολογίες» των Δεσμών της δεκαετίας του 1980 και 1990 και των Κατευθύνσεων της δεκαετίας του 2000 και 2010, που ήταν καθημερινή μου συντροφιά μαζί με όλο το συνοδευτικό υλικό τους, βιβλία καθοριστικά για κατά το μάλλον ή ήττον άριστους μαθητές και άριστες μαθήτριες στα …σκληρά διαβάσματά τους για την στις Ιατρικές Σχολές.
Ήταν και οι δικές μου «Σημειώσεις» και το ποικίλο Ψηφιακό Υλικό, βοηθητικό μα και απόλυτα αποτελεσματικό, που κάθε χρόνο ανανέωνα και εμπλούτιζα για τη διδασκαλία μου στα Λύκεια του Περιστερίου και του Ζωγράφου και έγινε αγαπημένο πεδίο της δικής μου δημιουργικότητας (ως ψηφιακά βιβλία) και μαζί με τα «ξένα συμπληρώματα» αποτελούσε τον καθημερινό οδηγητικό μου μίτο στις σχολικές αίθουσες.
Τέλος, ήταν και τα δικά μου έντυπα βιβλία, το «Σε πρώτο πρόσωπο» και το «Παιδείας εγκώμιον», από τις εκδόσεις Πατάκη, βιβλία με τα πιο σημαντικά εκπαιδευτικά μου δοκίμια για την παιδεία, για το βιβλίο και τον πολιτισμό.
Ναι, μέσα στα βιβλία που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας υπάρχουν εικόνες, φάσεις, κομμάτια του εαυτού μας. Και είναι μάρτυρες της διαχρονικότητάς μας όσο βαστάει το γήινο ταξίδι μας, μάρτυρες ομορφιάς του εαυτού μας και της ζωής μας.
Υ.Γ.
Φυσικά υπάρχουν και βιβλία που μας καθόρισαν και μας καθορίζουν πέραν αυτών που ήταν στη γραμμή της απόλυτης, της στενής χρησιμότητας. Επ’ αυτού θα επανέλθω…
