Ναι στη δημιουργία Ειδικού σχολείου στο Χαλάνδρι από εκπαιδευτικούς

Τα ειδικά σχολεία και τα ειδικά νηπιαγωγεία, επιτελούν σημαντικό παιδαγωγικό, επιστημονικό έργο, στο παραπάνω πλαίσιο της διαχρονικής υποβάθμισης, με την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων να στηρίζει με κάθε επιτρεπτό μέσο τα παιδιά.

Αντίθετοι με κάθε απόπειρα ανάκληση τη απόφασης για την, δηλώνουν οι εκππαιδευτικοί της παράτασης ΑΣΕ του τοπικού Συλλόγου.

«Απαιτούμε από ΥΠΑΙΘ, Δήμο και Διεύθυνσης Εκπαίδευση η δημιουργία του να γίνει με τους όρους και τις προϋποθέσεις που αξίζουν στα παιδιά μας», αναφέρουν και συμπληρώνουν ότι στην στάση αυτή τους οδήγησε το γεγονός ότι στα σχολεία της γενικής, έβαλαν, εδώ και δεκαετίες, την ταμπέλα “” γραμμένη στα εκπαιδευτικα “manual” ΕΕ και ΟΟΣΑ, την οποιά την υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, την έτρεξε διακαώς η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, και στις ράγες που τοποθέτησε, υλοποιεί και προχωρά η ΝΔ.

«Ομως κάτω από τις εύηχες διακηρύξεις και τα λόγια τα μεγάλα περί “συμπερίληψης” λείπει το ίδιο το παιδί με αναπηρία ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες και οι δικές του ανάγκες, και γι’ αυτό τα στερεότυπα οξύνονται και αναπαράγονται», τονίζουν

Η ανακοίνωση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «ο Περικλής»

Οι σύγχρονες ανάγκες των πυξίδα διεκδίκησης για την ουσιαστική προετοιμασία και ένταξή τους στην κοινωνία

Με αφορμή ορισμένες αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την ομόφωνη απόφαση του Δήμου Χαλανδρίου για ίδρυση ειδικού σχολείου στην περιοχή, και τους βαρύτατους χαρακτηρισμούς ενάντια στην ειδική εκπαίδευση, ως εκπαιδευτικοί θέλουμε να μοιραστούμε, με όλους τους γονείς, τα ακόλουθα:

• δίνουμε καθημερινά τη μάχη μέσα στις τάξεις μας, γενικής και ειδικής εκπαίδευσης, μέσα σε αντίξοοες συνθήκες ως αποτέλεσμα της διαχρονικής υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης, τις κτιριακής, και όχι μόνο, υποβάθμισης, προσπαθώντας να υπηρετήσουμε στο μέτρο του δυνατού, το επιστημονικό μας αντικείμενο προσφέροντας το μορφωτικό αγαθό σε όλους τους μαθητές, προετοιμάζοντας τα, μέσα σε αυτό το σχολείο, για την ζωή τους στην κοινωνία, ως αυτόνομοι ενήλικες.

• σε αυτό το πλαίσιο όμως, ως «εκπαιδευτικά απαρχάιντ» μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τα τσίγκινα κουτιά που πάνε οι μικροί μας μαθητές, τα ερείπια σχολικά κτίρια, γενικής και ειδικής εκπαίδευσης, που μπάζουν νερά και καταρρέουν, τα κενά σε προσωπικό που υπάρχουν μέχρι τη λήξη του χρόνου για να τα βρούμε πάλι μπροστά μας την επόμενη χρονιά. Αυτά, λοιπόν, είναι και τα «εκπαιδευτικά απαρχάιντ», ή αλλιώς το ΤΑΞΙΚΟ σχολείο, υποβαθμισμένο για τους πολλούς, ακριβό για τους γονείς, εξοντωτικό για τους μαθητές, γιατί αυτή η κοινωνία με το κράτος της λογίζει ως κόστος τις ανάγκες όλων μας: εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών. Έτσι, βιώνουμε τον αποκλεισμό από όλη την πρόοδο που έχει επιτελεστεί, είτε διδάσκουμε σε γενικό είτε σε ειδικό σχολείο και βιώνουμε στο πετσί μας το διαχωρισμό, γιατί για να προσφέρουμε στα παιδιά μας το καλύτερο, πρέπει να ζυγίσουμε, πρώτα από όλα, το πορτοφόλι μας, και σε αυτό δεν είμαστε το ίδιο.

• αυτή η ανημποριά εντείνεται, όταν έχουμε στην τάξη μας, μαθητή με αναπηρία ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες γιατί δικαιούται πολλά περισσότερα, τη μέγιστη διεπιστημονική στήριξη, τα πλούσιο επιστημονικό υλικό, το εξατομικευμένο μαθησιακό πλαίσιο, την κτιριακή υποδομή που μπορεί να το υπηρετήσει και τόσα άλλα που στερείται. Και πραγματικά είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ που προκύπτει από τις ανάγκες του, αλλά κι αυτό κοστολογείται, και πάει στα αζήτητα!

• στα σχολεία, λοιπόν, της γενικής, έβαλαν, εδώ και δεκαετίες, την ταμπέλα “συμπερίληψη” γραμμένη στα εκπαιδευτικα “manual” ΕΕ και ΟΟΣΑ, την οποιά την υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, την έτρεξε διακαώς η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, και στις ράγες που τοποθέτησε, υλοποιεί και προχωρά η ΝΔ.

• όμως κάτω από τις εύηχες διακηρύξεις και τα λόγια τα μεγάλα περί “συμπερίληψης” λείπει το ίδιο το παιδί με αναπηρία ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες και οι δικές του ανάγκες, και γι’ αυτό τα στερεότυπα οξύνονται και αναπαράγονται όταν:

• ο γονιός ακριβοπληρώνει την πολυπόθητη γνωμάτευση, όσοι φυσικά έχουν να πληρώσουν γιατί οι υπόλοιποι περιμένουν για μήνες, ώσπου να πάνε σε δημόσιο φορέα, καθυστερώντας δραματικά την έναρξη της διεπιστημονικής παρέμβασης

• το απόγευμα συνεχίζεται ο αγώνας δρόμου των γονιών και των παιδιών, στα ιδιωτικά επιστημονικά κέντρα, που αποδεικνύει ότι αυτό το σχολείο δεν καλύπτει τις αυξημένες ανάγκες των μαθητών με αναπηρία.

• όταν ενηλικιωθούν και πάρουν το πολυπόθητο χαρτί αποφοίτησης από τις σχολικές δομές, οδηγούνται, πραγματικά, στο περιθώριο, στο σπίτι τους, με την οικογένεια να επωμίζεται την φροντίδα τους, εφ’ όρου ζωής. Αυτός είναι ο πιο οδυνηρός αποκλεισμός, που αποδεικνύει την αποτυχία του σχολείου, να φέρει σε πέρας την αποστολή του.

και τα ειδικά νηπιαγωγεία, επιτελούν σημαντικό παιδαγωγικό, επιστημονικό έργο, στο παραπάνω πλαίσιο της διαχρονικής υποβάθμισης, με την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων να στηρίζει με κάθε επιτρεπτό μέσο τα παιδιά. Ως εκ τούτου απαιτούνται μέτρα ουσιαστικής στήριξης και όχι απλά μια απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που να επικυρώνει την ανάγκη. Απαιτείται μαζική διεκδίκηση για την εξασφάλιση των προϋποθέσεων ώστε το ειδικό σχολείο να μπορεί να επιτελέσει πλέρια την επιστημονική, παιδαγωγική αποστολή του:

• Σύγχρονο, ασφαλές κτίριο, με όλες τις υποδομές, τεχνολογικά μέσα, παιδαγωγικό υλικό.

• Μόνιμο προσωπικό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων (παιδαγωγοί, επιστήμονες, βοηθητικό προσωπικό).

• Επιστημονικό, παιδαγωγικό, εξατομικευμένο πρόγραμμα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε μαθητή, ώστε να τον προετοιμάζει για την πραγματική ΕΝΤΑΞΗ, αυτή στη ζωή, την αυτόνομη και ανεξάρτητη.

Γιατί ένα σημαντικό ποσοστό παιδιών με αναπηρία ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες, μέσα στις συνθήκες που γεννά η τεχνολογική εξέλιξη μπορούν να ενταχθούν και να ζήσουν ανεξάρτητα, αυτό που το εμποδίζει είναι η οικονομία του αχαλίνωτου κέρδους, που πετάει αυτά τα παιδιά στα αζήτητα. Από την άλλη, για όσους αυτό δεν είναι δυνατό πρέπει να δημιουργηθούν δημόσιες και δωρεάν κρατικές δομές, που να παρέχεται όλη η αναγκαία φροντίδα και στήριξη της οικογένειας και του ενήλικα, πιά, ανάπηρου.

Σε αυτό το πλαίσιο, καλούμε το Δ.Σ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «ο Περικλής» να αναλάβει πρωτοβουλίες συζήτησης, ενημέρωσης και διεκδίκησης, από κοινού με τους γονείς, ώστε να θέσουμε στο επίκεντρο αυτό που είναι αναγκαίο για τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας, να διεκδικήσουμε όλα τα παραπάνω για ειδικά σχολεία στο μέτρο των δυνατοτήτων της εποχής και της προόδου, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον αυτών των παιδιών, αλλά και την ουσιαστική ένταξη όσων από τα παιδιά μπορούν να βοηθηθούν στη γενική εκπαίδευση, με όλο το αναγκαίο προσωπικό, τα μέσα και ολιγομελή τμήματα.

Σε κάθε περίπτωση είμαστε αντίθετοι με κάθε απόπειρα ανάκληση τη απόφασης για την ίδρυση Ειδικού Δημοτικού Σχολείου. Απαιτούμε από ΥΠΑΙΘ, Δήμο και Διεύθυνσης Εκπαίδευση η δημιουργία του να γίνει με τους όρους και τις προϋποθέσεις που αξίζουν στα παιδιά μας. Ούτε βήμα πίσω από τις ανάγκες των μαθητών μας!