Οι κοινωνικά απομονωμένοι άνθρωποι σύμφωνα με την έρευνα που ακολουθεί έχουν μικρότερο όγκο σε ζωτικές περιοχές του εγκεφάλου τους που σχετίζονται με τις γνωστικές λειτουργίες
Η κοινωνική απομόνωση συνδέεται με 26% αυξημένο κίνδυνο , δείχνει μια νέα βρετανο-κινεζική επιστημονική μελέτη. Επιπλέον, οι κοινωνικά απομονωμένοι άνθρωποι έχουν μικρότερο όγκο σε ζωτικές περιοχές του εγκεφάλου τους που σχετίζονται με τις γνωστικές λειτουργίες.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Φουντάν της Σαγκάης, Κέιμπριτζ και Γουόρικ, με επικεφαλής τον δρα Τζιανφένγκ Φενγκ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Neurology” της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 463.000 ανθρώπους στη Βρετανία με μέση ηλικία 57 ετών στην αρχή της μελέτης, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν επί 12 χρόνια περίπου. Από αυτούς, οι 41.886 ή το 9% θεωρήθηκαν κοινωνικά απομονωμένοι και οι 29.036 ή το 6% ένιωθαν μοναξιά.
Στη διάρκεια της έρευνας σχεδόν 5.000 άτομα διαγνώστηκαν με άνοια. Διαπιστώθηκε ότι υπήρχε σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην κοινωνική απομόνωση από συγγενείς και φίλους και στην πιθανότητα άνοιας, κάτι που δεν ίσχυε στον ίδιο βαθμό στην περίπτωση της μοναξιάς, καθώς στο μεγαλύτερο βαθμό (σε ποσοστό 75%) είναι η κατάθλιψη που συνοδεύει τη μοναξιά – και όχι η ίδια η μοναξιά – που εξηγεί τη σχέση μοναξιάς-άνοιας.
Η μοναξιά αποτελεί ένα υποκειμενικό αίσθημα απομόνωσης, ενώ η κοινωνική απομόνωση είναι μια αντικειμενική κατάσταση. Οι κοινωνικά απομονωμένοι βρέθηκαν να έχουν λιγότερη φαιά ουσία στις εγκεφαλικές περιοχές που εμπλέκονται στη μάθηση και στη σκέψη, κάτι που δείχνει ότι η κοινωνική απομόνωση αποτελεί παράγοντα κινδύνου για επερχόμενη άνοια.
“Η κοινωνική απομόνωση αποτελεί σοβαρό αλλά παραγνωρισμένο πρόβλημα δημόσιας υγείας, που συχνά σχετίζεται με τα γηρατειά. Εν μέσω της πανδημίας Covid-19, η κοινωνική απομόνωση, δηλαδή η αποκοπή από τα κοινωνικά δίκτυα, εντάθηκε. Είναι έτσι πιο σημαντικό από ποτέ να εντοπίζουμε τους ανθρώπους που είναι κοινωνικά απομονωμένοι και να τους βοηθάμε να συνδεθούν ξανά με την κοινότητα τους”, δήλωσε ο Φενγκ.
“Οι άνθρωποι που αναφέρουν υψηλά επίπεδα κοινωνικής απομόνωσης, έχουν σημαντικές διαφορές στον όγκο του εγκεφάλου τους, που σχετίζεται με τη γνωστική λειτουργία και την άνοια. Δεδομένων αυτών των ευρημάτων της μελέτης μας, η κοινωνική απομόνωση μπορεί να συνιστά πρώιμο δείκτη για αυξημένο κίνδυνο άνοιας”, πρόσθεσε.
