Μετακινήσεις μαθητών: Πώς η αδράνεια των αρμοδίων προκαλεί τεράστια προβλήματα στους γονείς των μαθητών
Στο Δημοτικό σχολείο, οι γονείς έχουν επιβαρυνθεί κατ΄αποκλειστικότητα με τη μεταφορά των παιδιών τους -πλην κάποιων εξαιρέσεων για τις οποίες έχει ήδη μπει πούλμαν- με αποτέλεσμα να έρχονται αντιμέτωποι με κλήσεις από τη δημοτική αστυνομία, ή και αφαίρεση πινακίδων, να επωμίζονται το κόστος της μεταφοράς με τεράστιες οικονομικές συνέπειες στο εισόδημα της οικογένειάς, να έχουν εξαντλήσει τις άδειες από την εργασία τους, καθώς και την ανοχή, όπου υπάρχει, των εργοδοτών τους, και κάποιοι να απειλούνται με απόλυση!
Την περιγραφή αυτή, που αναδεικνύει το και μάλιστα σε ένα από τα πλέον κεντρικά σχολεία της Αθήνας, περιλαμβάνει σε μια επιστολή απόγνωσης γονέας μαθητή του Μαρασλείου, προσθέτοντας ότι η κατάσταση τον έχει οδηγήσει πλέον σε αναζήτηση άλλου σχολείου για το παιδί…
Η επιστολή του γονέα
Σχετικά με την ανεπιτυχή υπ’ευθύνη και με αρμοδιότητα της Περιφέρειας Αττικής από και προς τα σχολεία.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι είμαι γονέας παιδιού που φοιτά στο 12θέσιο Μαράσλειο πειραματικό δημοτικό σχολείο και όπως και αρκετές άλλες οικογένειες μαθητών του σχολείου μας αντιμετωπίζουμε πρόβλημα με την καθημερινή μεταφορά των παιδιών μας από και προς το σχολείο, την οποία μέχρι σήμερα αναλαμβάνουμε με ίδια μέσα και προσπαθώντας να βρούμε λύση κατά μόνας.
Επισημαίνεται ότι από τη φετινή σχολική χρονιά η Περιφέρεια ανέλαβε τη μετακίνηση των μαθητών από και προς το σχολείο και στα πειραματικά και πρότυπα σχολεία, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια με τα καλλιτεχνικά, αθλητικά κλπ. σχολεία.
Ωστόσο, από την αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς έως και σήμερα, οι γονείς έχουμε επιβαρυνθεί κατ΄αποκλειστικότητα με τη, πλην κάποιων εξαιρέσεων για τις οποίες έχει ήδη μπει πούλμαν, με αποτέλεσμα να ερχόμαστε αντιμέτωποι με κλήσεις από τη δημοτική αστυνομία, ή και αφαίρεση πινακίδων, να επωμιζόμαστε το κόστος της μεταφοράς με τεράστιες οικονομικές συνέπειες στο εισόδημα της οικογένειάς μας, να έχουμε εξαντλήσει τις άδειες από την εργασία μας, καθώς και την ανοχή, όπου υπάρχει, των εργοδοτών μας, να απειλούμαστε με απόλυση και να αναζητούμε θέσεις πλέον ένταξης των παιδιών μας στα σχολεία της περιοχής μας, στα οποία ανήκουν τα παιδιά, οι οποίες πλέον έχουν καλυφθεί/ έχουν συμπληρωθεί τα τμήματα.
Όλη αυτή η διαδικασία, όπως είναι φυσικό έχει επιβαρύνει τόσο εμάς όσο και τα παιδιά μας και σε ψυχολογικό επίπεδο, δεδομένου ότι τα παιδιά έχουν πλέον έχουν ενταχθεί στο υπάρχον σχολικό πλαίσιο και έχουν αναπτύξει κοινωνικές και φιλικές σχέσεις οικειότητας με τους συμμαθητές τους, οι οποίες είναι απαραίτητες για την ομαλή ένταξη των μαθητών στην εκπαιδευτική διαδικασία και τώρα ζουν με την απειλή αλλαγής σχολικού πλαισίου, η οποία συνοδεύεται από συναισθήματα θλίψης, ανημποριάς και θυμού.
