Επιστολή μαθητών του 19ου Γυμνασίου Αθήνας για τις τραγικές συνθήκες του σχολείου τους
Κυρία Υπουργέ, Κύριε Δήμαρχε,
Το σχολείο μας, το 19ο Γυμνάσιο Αθήνας, βρίσκεται στην οδό Αγίου Μελετίου 105, έχει 11 τμήματα και 270 μαθητές. Το κτίριο είναι πάρα πολύ μικρό για τόσους μαθητές και δεν έχει όλους τους απαραίτητους χώρους που πρέπει να έχει ένα σχολείο. Δηλαδή έχει μόνο τις αίθουσες διδασκαλίας, μία αίθουσα για υπολογιστές, γραφείο διευθυντή και καθηγητών.
Δεν έχει χώρο για εργαστήρια. Επομένως δεν έχουμε εργαστήρια φυσικής, χημείας, εικαστικών, τεχνολογίας.
Δεν έχει χώρο για κυλικείο. Επομένως είμαστε χωρίς κυλικείο επτά ώρες κι αυτό δυσκολεύει πολύ την ζωή μας μέσα στο σχολείο.
Δεν έχει χώρο για κανονική αυλή. Η αυλή είναι πάρα πολύ μικρή [είναι ο ακάλυπτος μιας πολυκατοικίας] στην οποία χωράει μόνο ένα φιλέ βόλεϊ. Στο διάλειμμα δεν χωράμε όλα τα παιδιά. Το μάθημα της Γυμναστικής γίνεται με πολλές δυσκολίες αφού δεν έχουμε χώρο.
Δεν έχει χώρο για μεγάλους διαδρόμους και σκάλες. Οι διάδρομοι και οι σκάλες είναι στενοί. Όταν βρέχει δεν μπορούμε να είμαστε στην αυλή [δεν έχει στέγαστρο], οπότε μένουμε μέσα στο κτίριο και είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο. Δηλαδή δεν μπορούμε ούτε αποστάσεις να έχουμε για τον Covid όπως μας λέτε ότι είναι απαραίτητο.
Οι πίνακες είναι τόσο παλιοί και φθαρμένοι που δεν μπορούμε να τους διαβάσουμε. Σε κάποιες τάξεις πάνω στους πίνακες βρίσκονται πρίζες.
Δεν υπάρχει χώρος ούτε μέσα στις τάξεις. Οι αίθουσες [με εξαίρεση μόνο μία που είναι μεγάλη] δεν μας χωράνε. Για να καταλάβετε καλύτερα [αν και σας παρουσιάζουμε φωτογραφίες από διάφορες τάξεις του σχολείου μας] θα σας περιγράψουμε την τάξη μας. Στην τάξη μας [Α3] υπάρχουν δύο σειρές θρανίων οι οποίες έχουν μικρή απόσταση μεταξύ τους. Για να χωρέσουν τα θρανία, οι σειρές είναι κολλημένες στους πλαϊνούς τοίχους ενώ οι καρέκλες των τελευταίων θρανίων είναι κολλημένες στον πίσω τοίχο.
Το πρώτο θρανίο της μίας σειράς [αριστερά καθώς μπαίνουμε] βρίσκεται σχεδόν πάνω στο άνοιγμα της πόρτας. Το πρώτο θρανίο της άλλης σειράς είναι κολλημένο πάνω στην έδρα. Η έδρα είναι κολλημένη στον τοίχο με τον πίνακα.
Καμιά φορά, επειδή το πρώτο θρανίο που ακουμπά στην έδρα είναι πολύ στριμωγμένο, μετακινούμε την έδρα μπροστά στον πίνακα για να έχει λίγο χώρο και το πρώτο θρανίο, το οποίο όμως έτσι έρχεται παράλληλα με την έδρα. Στραβολαιμιάζουμε λίγο αλλά κερδίζουμε χώρο.
Δηλαδή δεν έχουμε καθόλου χώρο και δεν ξέρουμε έτσι στριμωγμένοι που είμαστε τι θα γίνει αν πρέπει να τρέξουμε σε περίπτωση κινδύνου. Δεν έχει χώρο ούτε για αίθουσα εκδηλώσεων. Για να καταλάβετε ούτε σχολικές γιορτές καλά καλά δεν μπορούμε να κάνουμε. Ανά τάξη πηγαίνουμε στην πιο μεγάλη αίθουσα διδασκαλίας για να παρακολουθήσουμε την γιορτή, την οποία τα παιδιά που την αναλαμβάνουν την κάνουν τρεις φορές, δηλαδή για κάθε μία τάξη χωριστά. Φυσικά δεν μπορούμε να κάνουμε καμία άλλη εκδήλωση.
Πρέπει να καταλάβετε ότι: Είμαστε στεναχωρημένοι, αυτή η κατάσταση είναι επικίνδυνη, δεν μπορούμε να κάνουμε σωστό μάθημα. Δεν χωράμε τόσα παιδιά σε αυτό το κτίριο.
Πρέπει να μας ακούσετε: Δεν έχουμε χώρο, δεν έχουμε ίσες ευκαιρίες με τους συμμαθητές μας άλλων σχολείων.
Πρέπει να μας απαντήσετε: Γιατί συμβαίνει αυτό; Θα κάνετε κάτι;
Με εκτίμηση
Οι μαθητές του τμήματος Α3
του 19ου Γυμνασίου Αθήνας.
