Μα κανείς δεν τολμά να πει ούτε καν αυτό…πως έχει κλιματιστικό η και αυτοκίνητο…μα πως; Με βάση τα κριτήρια των “αρίστων” τότε είσαι ευκατάστατος και κανένα δικαίωμα δεν έχει να ομιλείς και να διαμαρτύρεσαι!
…τα ΜΜΕ. Τι είναι άραγε; Είναι πελώριες επιχειρήσεις, τεράστιες επιχειρήσεις, συνδεδεμένες με ακόμα μεγαλύτερες επιχειρήσεις. Πουλάνε το κοινό (των θεατών, ακροατών, αναγνωστών) σε άλλες επιχειρήσεις, δηλαδή στους διαφημιστές. Οπότε, όταν εσύ ανοίγεις την τηλεόρασή σου, το CBS δεν βγάζει χρήματα. Βγάζει χρήματα από τους διαφημιστές. Εσύ είσαι το προϊόν που πουλάνε, κι αυτό ισχύει ακόμα και για τις καθημερινές εφημερίδες. Πρόκειται για τεράστιες επιχειρήσεις, οι οποίες πουλάνε το κοινό, τους εν δυνάμει καταναλωτές, σε άλλες επιχειρήσεις που όλες είναι στενά συνδεδεμένες με το κράτος. Τι εικόνα του κόσμου περιμένεις να παρουσιάσουν;
Noam Chomski
Κάποια Τετάρτη του Δεκέμβρη…
“Σε τροχιά για νέο αρνητικό ρεκόρ κρουσμάτων βρίσκεται σήμερα η χώρα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που συγκεντρώνει ο ΕΟΔΥ. Σύμφωνα με πληροφορίες, βάσει της πρωινής ενημέρωσης από τον ΕΟΔΥ, είχαν καταγραφεί ήδη 20.000 κρούσματα. Με τα δεδομένα αυτά, εκφράζονται φόβοι ότι ο συνολικός αριθμός των νέων κρουσμάτων έως το τέλος της μέρας θα ξεπεράσει τις 25.000, υπερβαίνοντας το χθεσινό ρεκόρ, ενώ δεν αποκλείεται να προσεγγίσει τις 30.000, με το 70% να αφορά τη μετάλλαξη Όμικρον.”
Μια καινούργια ζάλη χτυπά την πόρτα και βουίζουν όλες οι οθόνες ξανά. Ναι, επιτέλους τα νούμερα εκτοξεύονται. Οι αισθήσεις οξύνονται, η αδρεναλίνη ρέει στα κανάλια του συνδεδεμένου κοινού, ενός κοινού που είχε ήδη αρχίσει να συνηθίζει και να χάνει το ενδιαφέρον του.
Ώρα να γεμίσουν όλα τα πάνελ ξανά από κάθε λογής ειδικούς και μη. Κάποια πρόσωπα από τα καθιερωμένα που κάθε πρωί βγαίνουν στα κανάλια…απορεί κανείς πότε εργάζονται…Κάποια καινούργια για να καλύψουν όσα πρόσωπα κάηκαν από την υπερέκθεση ή κρίθηκαν ανεπιθύμητα για κάτι που είπαν ή για κάποια έρευνα που έκαναν με ανεπιθύμητα αποτελέσματα…Μη ξεχνάμε, στόχος είναι η αδρεναλίνη κι όχι η φαιά ουσία. Στόχος είναι το αντανακλαστικό, το άμεσο και ενστικτώδες, η αυτόματη θυμική ανταπόκριση στο μήνυμα.
Η προσαρμοστικότητα και η συνήθεια, όμως, πάντα επανέρχονται σιγά σιγά και απειλούν τα νούμερα, παρόλο που το ποσοστό θανάτων παραμένει δυσανάλογα υψηλό σε σχέση με τη σοβαρότητα της νόσου. Η έρευνα Τσιόδρα – Λύτρα θάβεται επιμελώς πριν ταράξει τα νερά περισσότερο και αναρωτηθεί κανείς για το τι συμβαίνει επιτέλους στο ΕΣΥ, και τι συμβαίνει με τους διασωληνωμένους ασθενείς που νοσηλεύονται εκτός ΜΕΘ. “Το ζήτημα τώρα άνοιξε.. χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση”. Αυτή είναι η προσυνεννοημένη, μάλλον, κοινή ατάκα των δημοσιογράφων για να θάψουν την απάντηση που αποζητούσε εναγωνίως ο πρωθυπουργός όταν διατείνονταν ότι “ Υπάρχουν σήμερα ασθενείς διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ; Ναι, υπάρχουν. Είναι σε κρεβάτι με κανονική φροντίδα; Είναι. Έχουμε ενδείξεις ότι έχουμε μεγαλύτερη θνησιμότητα σε αυτούς τους ασθενείς, σε σχέση με αυτούς οι οποίοι είναι στις μονάδες εντατικής θεραπείας; Δεν έχω τέτοια ένδειξη. Δεν έχω. Έχετε εσείς; Φέρτε τη!”
Πολλούς μήνες μετά, το θέμα εγκαταλείφθηκε από τα κανάλια και παρέμεινε να συζητιέται μόνο μεταξύ μας όταν κλείνουν οι τηλεοράσεις. Πλέον είναι κοινό μυστικό ότι η χώρα, παρά τους εμβολιασμούς και τις καραντίνες, έχει το μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων στην Ευρώπη αναλογικά με τα κρούσματα και τον πληθυσμό της… Επίσης η χώρα έχει την υψηλότερη τιμή χοντρικής αγοράς ενέργειας… Έτσι είναι, η “αριστεία” φέρνει πάντοτε ρεκόρ…
24 Φλεβάρη…
Ο όχι και τόσο νέος βραχνάς για την κυβέρνηση, η ακρίβεια, περνά ακόμα στα ψιλά γράμματα κάτω από τα νούμερα της πανδημίας που προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση. Και τότε ένας καινούργιος φόβος έρχεται ως μάννα εξ ουρανού, για να τιθασεύσει πάλι το μυαλό πριν αρχίσει να σκέφτεται μόνο του. Το αιώνιο ερώτημα…Τι θα κάναμε άραγε χωρίς βαρβάρους; Επιτέλους τώρα βρέθηκε ο υπέρτατος φόβος, ο φόβος του πολέμου και μάλιστα του ενδεχόμενου πυρηνικού ολοκαυτώματος, για να σβήσει κάθε άλλη σκέψη, να συσπειρώσει το “έθνος” και να βγάλει “λάδι” τις ηγεσίες.
Τελείωσε η πανδημία, όλα βαίνουν καλώς! Τώρα όλα τα φώτα στρέφονται στον Βορρά με εικόνες και ιστορίες σπαραχτικές, με βίντεο σε ίνσταγκραμ και φέισμπουκ, με ανταποκρίσεις πολεμικές όχι μόνο μέσα στο πεδίο του πολέμου αλλά και στο επίπεδο πολιτικής τοποθέτησης των δημοσιογράφων. Οι θεατές παρακολουθούν παθητικά ένα πολεμικό δράμα με υψηλά επίπεδα μυστηρίου και δολοπλοκίας, δεδομένου ότι τα fake news οργιάζουν από παντού. Ο άνθρωπος τείνει να αποστασιοποιηθεί ψυχικά από τα πραγματικά γεγονότα, καθώς οι εικόνες τον συντροφεύουν σε κάθε έκφανση της ζωής του μέσα από την ασφάλεια του σπιτιού του. Αυτή όμως η ηδονοβλεπτική σχέση δε φτάνει για την τηλεόραση. Δεν είναι μόνο τα νούμερα που απασχολούν την τέταρτη εξουσία αλλά και η πολιτική εκμετάλλευση των γεγονότων.
Και τι καλύτερη ευκαιρία, όταν όλοι πια βλέπουν τη τσέπη τους να αδειάζει πριν καν γεμίσει, να βάλουμε πρώτο θέμα το ζήτημα της ακρίβειας. Τώρα που ο πόλεμος χρονίζει και χάνει τον αντίκτυπο του καινούργιου, τώρα που η πυρηνική απειλή φαίνεται να μην πιάνει, τώρα όλα τα πάνελ γεμίζουν από οικονομολόγους που μαζί με τους διεθνολόγους συνδέουν την ακρίβεια αποκλειστικά με τις επιπτώσεις του πολέμου και τις φιλοδοξίες ενός τρελού, ξεχνώντας να αναφέρουν ότι ο πληθωρισμός εκτινάχτηκε από 2,2% που ήταν τον Σεπτέμβριο στο 3,4% τον Οκτώβριο αποτυπώνοντας το κύμα αυξήσεων στην ενέργεια αφού το πετρέλαιο θέρμανσης , το φυσικό αέριο και η ηλεκτρική ενέργεια μέσα σε ένα μήνα ανατιμήθηκαν σε ποσοστά άνω του 18% . Τότε δεν υπήρχε ακόμα πόλεμος και ο “τρελός” έκανε μια χαρά μπίζνες με την Ευρώπη. Πάλι τα νούμερα δε βγαίνουν…αλλά όχι δεν θα ασχοληθούμε με αυτό. Η ακρίβεια είναι αποτέλεσμα του πολέμου. Ο φόβος του μακρινού πολέμου επιστρέφει αδυσώπητος στην κοντινή απειλή της έλλειψης αγαθών, ενεργειακής κρίσης και φτωχοποίησης.
Μα δεν μπορεί ένας λαός να ζει μόνο με τον φόβο. Το ξέρουν καλά αυτό οι κυβερνώντες (πρώτη και τέταρτη εξουσία) οπότε, πότε άραγε είναι η καλύτερη ευκαιρία για επιδοματική πολιτική και προεκλογική καμπάνια, ειδικά μετά από την επιστροφή του παλιού παίκτη με νέα σύνθεση και διπλό, βαρύ όνομα ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ καθώς και την αναβίωση της ρητορικής του δικομματισμού του ‘80 στο πλαίσιο του συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ; Και τι ταιριάζει άραγε στους “άριστους” όταν βλέπουν απέναντι τους τον νεόπτωχο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Μα αυτό στο οποίο επιδίδεται τόσα χρόνια η άρχουσα τάξη για να κρατά τα πράματα όπως τη βολεύουν, με τη διατήρηση των προνομίων της και την ευγνωμοσύνη των εξαθλιωμένων: η ελεημοσύνη.
Έτσι τα κανάλια επιδίδονται σ’ ένα σκωτσέζικο ντους, φόβου και ελπίδας, διαφημίζοντας τα 50 ευρώ (!) αύξηση στον κατώτατο μισθό ο οποίος φτάνει πια στην καταπληκτική τιμή των 713 ευρώ! “Βάλε και μια σοκολάτα, κυρ Θόδωρε” αναφωνάζουν οι ωφελούμενοι – ή ίσως και όχι – όταν βλέπουν ότι ο καινούργιος τους μισθός είναι λίγο πιο κάτω από τον λογαριασμό της ΔΕΗ που τους ήρθε, γιατί έκαψαν το κλιματιστικό για να ζεσταθούν, αφού η πολυκατοικία τους έχει κόψει το καλοριφέρ λόγω μη δυνατότητας πληρωμής ενέργειας. Μα κανείς δεν τολμά να πει ούτε καν αυτό…πως έχει κλιματιστικό η και αυτοκίνητο…μα πως; Με βάση τα κριτήρια των “αρίστων” τότε είσαι ευκατάστατος και κανένα δικαίωμα δεν έχει να ομιλείς και να διαμαρτύρεσαι!
Ο Αη Βασίλης με το πρόσωπο του πρωθυπουργού, λοιπόν, ήρθε στις οθόνες μας ακριβώς την κατάλληλη στιγμή (ούτε συνεννοημένοι να τανε!) την περίοδο της Μεγάλης βδομάδας. Και τι καλύτερο, ο μποναμάς-λαμπάδα του πρωθυπουργού συνδυάστηκε με εορταστικές, θριαμβευτικές εξαγγελίες με πομπώδεις επικεφαλίδες-τσιτάτα για το “Πάσχα της Ελευθερίας”. Πρέπει να το ακούσαμε και εκατό φορές από όλους τους σταθμούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς, κηρύσσοντας το τέλος της χειμερίας νάρκης της καραντίνας και την έξοδο στην κατανάλωση εν όψει της καλοκαιρινής περιόδου. Ακολουθείται το ίδιο μοτίβο με τη “Γαλάζια Ελευθερία” του καλοκαιριού του 2021…με προβλέψεις για ένα προσοδοφόρο καλοκαίρι με τάχα μείωση της ανεργίας λόγω ανοίγματος εποχικών επαγγελμάτων, εξευτελιστικών μισθών, μαύρης εργασίας και απάνθρωπων ωραρίων και συνθηκών εργασίας, μέσα από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας που προβλέπει το εργασιακό κάτεργο του Χατζηδάκη. Η έννοια της ελευθερίας πια έχει αποκτήσει, πράγματι, ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στον σύγχρονο πολιτικό λόγο, καθώς σου αφήνουν το λουρί το καλοκαίρι και στο ξανασφίγγουν το χειμώνα, και δεν παραλείπουν ανελλιπώς να σου προβάλλουν σκηνές δυστοπικού δράματος από “βαρβάρους” εξ ανατολάς για να μη σκεφτείς καν να παραπονεθείς. Γιατί εσύ είσαι ελεύθερος ένεκα της ελεύθερης αγοράς και του καπιταλισμού…δεν το κατάλαβες ακόμα;
Μα μέσα σε όλο αυτό το ράψε-ξήλωνε, το μπες-βγες, το είπα-ξείπα, έρχονται στιγμές που ο θεατής αισθάνεται ανίσχυρος, ψυχανεμίζεται κάποιου είδους καθοδήγηση και αρχίζει να γίνεται καχύποπτος, ειδικά όταν η επικαιρότητα βρίσκεται μεταξύ θεμάτων. Κάθε “κοιλιά” στη ροή μπορεί να είναι ιδιαιτέρως επιζήμια για το σύστημα, αφού οι θεατές μπορεί να στρέψουν αλλού το βλέμμα στις πραγματικές συνθήκες και στις πραγματικές σχέσεις, και τότε θα αρχίσουν να βάζουν τα πράματα σε μια σειρά και να σκέφτονται…πράγμα λίαν επικίνδυνο και ανεπιθύμητο.
Πως θα τους κρατήσουμε απορροφημένους, κολλημένους στους δέκτες τους, μακριά από τα καθημερινά προβλήματα; Κάπου εδώ έρχεται να σώσει την κατάσταση η στήλη των “κοινωνικών”. Η λογική και η εμπειρία του οικογενειακού δράματος με αρκετή πια δόση CSI είναι αυτή που παράγει την νέα μορφή της “ειδησεογραφικής σαπουνόπερας”, η οποία προβάλλεται από κάθε ειδησεογραφική εκπομπή σε καθημερινές συνέχειες, με πάνελ κάθε λογής ειδικών. Ψυχολόγοι, ιατροδικαστές, αξιωματικοί αστυνομίας, ιδιωτικοί ντετέκτιβ, “ειδικοί” που διαβάζουν πρόσωπα, άλλοι που διαβάζουν σκίτσα και ζωγραφιές…ό,τι έχει ο καθένας καλό είναι για λίγα λεπτά τηλεθέασης και δράματος. Διαδικασίες και πειστήρια που αρμόζουν σε αίθουσες δικαστηρίων μεταφέρονται στο σαλόνι μας δημιουργώντας λαϊκά δικαστήρια, παραβιάζοντας κάθε δικαίωμα και τεκμήριο αθωότητας των εκάστοτε κατηγορουμένων και υποβιβάζοντας τον ρόλο του πολίτη σε ρόλο μαινόμενου όχλου-δήμιου.
Τέτοιες υποθέσεις επιστρατεύονται και δραματοποιούνται με κάθε μέσο όποτε και για όσο χρειαστεί, ενώ άλλα κοινωνικά ζητήματα αποσιωπούνται πλήρως από την εικονική πραγματική των Μέσων. Ζητήματα όπως ο εγκλωβισμός 30 προσφύγων σε νησίδα στον Έβρο και ο πνιγμός ενός 4χρονου παιδιού κατά τη διάρκεια της επαναπροώθησης ή το κλείσιμο της δομής του Ελαιώνα χωρίς καμία πρόβλεψη στέγασης και ένταξης των προσφύγων και των παιδιών που εγκαταλείπουν ξαφνικά τα σχολεία στα οποία φοιτούσαν και ουσιαστικά αφήνονται στην τύχη τους, τέτοια ζητήματα δεν βρίσκουν χώρο, ούτε απήχηση και σκοπιμότητα για να αναφερθούν στις ειδήσεις ή έστω σε μια ειδησεογραφική εκπομπή. Πρόκειται για οργανωμένη και σκόπιμη απόκρυψη πληροφοριών και παραπληροφόρηση από την πλευρά των διαπλεκομένων συμφερόντων κυβέρνησης-μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Μέσα, λοιπόν, από τη δραματοποίηση, την πλύση εγκεφάλου, την απανθρωποποίηση, την παραποίηση της πραγματικότητας και την απόκρυψη πληροφοριών, τα επίσημα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία και νομιμοποιούν το σύστημα, την κουλτούρα του και τις πολιτικές του. Υποδεικνύουν ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, χειραγωγούν το συναίσθημα του θεατή και καθοδηγούν τις αντιδράσεις του. Στοχεύουν πλήρως στο θυμικό και στο πιο ειδεχθές ενστικτώδες αντανακλαστικό το οποίο χειρίζονται με επικοινωνιακές μεθόδους. Πέρα από τη διάχυση και νομιμοποίηση της άρχουσας τάξης, τα ΜΜΕ έχουν στόχο να γίνουν αναπόσπαστο μέρος της πραγματικότητας του καθενός μας σε σημείο που θα ζούμε με βάση το τι θεωρούν αυτά ως πολιτικά ορθό , με βάση τα εναρκτήρια λακτίσματα τους και τα τσιτάτα τους, με βάση τις αξίες τους ακόμη κι αν δεν τις υιοθετούμε απόλυτα. Όπως έχει πει κι ο κριτικός ιστορικός Robert Christopher Lasch “ Ο στόχος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δεν είναι να αποσπάσουν την πίστη του κοινού αλλά να διατηρήσουν τον μηχανισμό (apparatus) του εθισμού”.
Ο στόχος της απόλυτης υποταγής στο θέσφατο των Μέσων αποδεικνύεται κι από την απόλυτη απουσία κάθε γνωστικού αντικειμένου ξεχωριστού και αυτόνομου στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση , που να εξετάζει τη φύση και λειτουργία των ΜΜΕ, τις εξαρτήσεις τους και τις μεθόδους τους, έτσι ώστε να καλλιεργήσει την κριτική στάση και αντιμετώπιση απέναντί τους και στην μεταδιδόμενη πληροφορία. Αν και είναι απορίας άξιο πως αυτός ο κεντρικός κοινωνικός θεσμός, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου από την νηπιακή κιόλας ηλικία δεν απασχολεί σε βάθος τα αναλυτικά προγράμματα και τους μορφωτικούς στόχους του σχολείου, είναι απολύτως κατανοητό στα πλαίσια μιας εκπαίδευσης που λειτουργεί ως ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους για τη διατήρηση του status quo. Το συγκεκριμένο ζήτημα καθώς και οι δυνατότητες υλοποίησής του απαιτεί σαφώς εκτενέστερη ανάλυση, η οποία ξεπερνά τα όρια του συγκεκριμένου σχόλιου, όμως παραμένει πάντα κεντρικό ζητούμενο στα πλαίσια μιας πραγματικά χειραφετητικής εκπαίδευσης.
Πηγή: selidodeiktis.edu.gr
Π
που μοριοδοτεί και στους δύο πίνακες
Μα κανείς δεν τολμά να πει ούτε καν αυτό…πως έχει κλιματιστικό η και αυτοκίνητο…μα πως; Με βάση τα κριτήρια των “αρίστων” τότε είσαι ευκατάστατος και κανένα δικαίωμα δεν έχει να ομιλείς και να διαμαρτύρεσαι!
…τα ΜΜΕ. Τι είναι άραγε; Είναι πελώριες επιχειρήσεις, τεράστιες επιχειρήσεις, συνδεδεμένες με ακόμα μεγαλύτερες επιχειρήσεις. Πουλάνε το κοινό (των θεατών, ακροατών, αναγνωστών) σε άλλες επιχειρήσεις, δηλαδή στους διαφημιστές. Οπότε, όταν εσύ ανοίγεις την τηλεόρασή σου, το CBS δεν βγάζει χρήματα. Βγάζει χρήματα από τους διαφημιστές. Εσύ είσαι το προϊόν που πουλάνε, κι αυτό ισχύει ακόμα και για τις καθημερινές εφημερίδες. Πρόκειται για τεράστιες επιχειρήσεις, οι οποίες πουλάνε το κοινό, τους εν δυνάμει καταναλωτές, σε άλλες επιχειρήσεις που όλες είναι στενά συνδεδεμένες με το κράτος. Τι εικόνα του κόσμου περιμένεις να παρουσιάσουν;
Noam Chomski
Κάποια Τετάρτη του Δεκέμβρη…
“Σε τροχιά για νέο αρνητικό ρεκόρ κρουσμάτων βρίσκεται σήμερα η χώρα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που συγκεντρώνει ο ΕΟΔΥ. Σύμφωνα με πληροφορίες, βάσει της πρωινής ενημέρωσης από τον ΕΟΔΥ, είχαν καταγραφεί ήδη 20.000 κρούσματα. Με τα δεδομένα αυτά, εκφράζονται φόβοι ότι ο συνολικός αριθμός των νέων κρουσμάτων έως το τέλος της μέρας θα ξεπεράσει τις 25.000, υπερβαίνοντας το χθεσινό ρεκόρ, ενώ δεν αποκλείεται να προσεγγίσει τις 30.000, με το 70% να αφορά τη μετάλλαξη Όμικρον.”
Μια καινούργια ζάλη χτυπά την πόρτα και βουίζουν όλες οι οθόνες ξανά. Ναι, επιτέλους τα νούμερα εκτοξεύονται. Οι αισθήσεις οξύνονται, η αδρεναλίνη ρέει στα κανάλια του συνδεδεμένου κοινού, ενός κοινού που είχε ήδη αρχίσει να συνηθίζει και να χάνει το ενδιαφέρον του.
Ώρα να γεμίσουν όλα τα πάνελ ξανά από κάθε λογής ειδικούς και μη. Κάποια πρόσωπα από τα καθιερωμένα που κάθε πρωί βγαίνουν στα κανάλια…απορεί κανείς πότε εργάζονται…Κάποια καινούργια για να καλύψουν όσα πρόσωπα κάηκαν από την υπερέκθεση ή κρίθηκαν ανεπιθύμητα για κάτι που είπαν ή για κάποια έρευνα που έκαναν με ανεπιθύμητα αποτελέσματα…Μη ξεχνάμε, στόχος είναι η αδρεναλίνη κι όχι η φαιά ουσία. Στόχος είναι το αντανακλαστικό, το άμεσο και ενστικτώδες, η αυτόματη θυμική ανταπόκριση στο μήνυμα.
Η προσαρμοστικότητα και η συνήθεια, όμως, πάντα επανέρχονται σιγά σιγά και απειλούν τα νούμερα, παρόλο που το ποσοστό θανάτων παραμένει δυσανάλογα υψηλό σε σχέση με τη σοβαρότητα της νόσου. Η έρευνα Τσιόδρα – Λύτρα θάβεται επιμελώς πριν ταράξει τα νερά περισσότερο και αναρωτηθεί κανείς για το τι συμβαίνει επιτέλους στο ΕΣΥ, και τι συμβαίνει με τους διασωληνωμένους ασθενείς που νοσηλεύονται εκτός ΜΕΘ. “Το ζήτημα τώρα άνοιξε.. χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση”. Αυτή είναι η προσυνεννοημένη, μάλλον, κοινή ατάκα των δημοσιογράφων για να θάψουν την απάντηση που αποζητούσε εναγωνίως ο πρωθυπουργός όταν διατείνονταν ότι “ Υπάρχουν σήμερα ασθενείς διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ; Ναι, υπάρχουν. Είναι σε κρεβάτι με κανονική φροντίδα; Είναι. Έχουμε ενδείξεις ότι έχουμε μεγαλύτερη θνησιμότητα σε αυτούς τους ασθενείς, σε σχέση με αυτούς οι οποίοι είναι στις μονάδες εντατικής θεραπείας; Δεν έχω τέτοια ένδειξη. Δεν έχω. Έχετε εσείς; Φέρτε τη!”
Πολλούς μήνες μετά, το θέμα εγκαταλείφθηκε από τα κανάλια και παρέμεινε να συζητιέται μόνο μεταξύ μας όταν κλείνουν οι τηλεοράσεις. Πλέον είναι κοινό μυστικό ότι η χώρα, παρά τους εμβολιασμούς και τις καραντίνες, έχει το μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων στην Ευρώπη αναλογικά με τα κρούσματα και τον πληθυσμό της… Επίσης η χώρα έχει την υψηλότερη τιμή χοντρικής αγοράς ενέργειας… Έτσι είναι, η “αριστεία” φέρνει πάντοτε ρεκόρ…
24 Φλεβάρη…
Ο όχι και τόσο νέος βραχνάς για την κυβέρνηση, η ακρίβεια, περνά ακόμα στα ψιλά γράμματα κάτω από τα νούμερα της πανδημίας που προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση. Και τότε ένας καινούργιος φόβος έρχεται ως μάννα εξ ουρανού, για να τιθασεύσει πάλι το μυαλό πριν αρχίσει να σκέφτεται μόνο του. Το αιώνιο ερώτημα…Τι θα κάναμε άραγε χωρίς βαρβάρους; Επιτέλους τώρα βρέθηκε ο υπέρτατος φόβος, ο φόβος του πολέμου και μάλιστα του ενδεχόμενου πυρηνικού ολοκαυτώματος, για να σβήσει κάθε άλλη σκέψη, να συσπειρώσει το “έθνος” και να βγάλει “λάδι” τις ηγεσίες.
Τελείωσε η πανδημία, όλα βαίνουν καλώς! Τώρα όλα τα φώτα στρέφονται στον Βορρά με εικόνες και ιστορίες σπαραχτικές, με βίντεο σε ίνσταγκραμ και φέισμπουκ, με ανταποκρίσεις πολεμικές όχι μόνο μέσα στο πεδίο του πολέμου αλλά και στο επίπεδο πολιτικής τοποθέτησης των δημοσιογράφων. Οι θεατές παρακολουθούν παθητικά ένα πολεμικό δράμα με υψηλά επίπεδα μυστηρίου και δολοπλοκίας, δεδομένου ότι τα fake news οργιάζουν από παντού. Ο άνθρωπος τείνει να αποστασιοποιηθεί ψυχικά από τα πραγματικά γεγονότα, καθώς οι εικόνες τον συντροφεύουν σε κάθε έκφανση της ζωής του μέσα από την ασφάλεια του σπιτιού του. Αυτή όμως η ηδονοβλεπτική σχέση δε φτάνει για την τηλεόραση. Δεν είναι μόνο τα νούμερα που απασχολούν την τέταρτη εξουσία αλλά και η πολιτική εκμετάλλευση των γεγονότων.
Και τι καλύτερη ευκαιρία, όταν όλοι πια βλέπουν τη τσέπη τους να αδειάζει πριν καν γεμίσει, να βάλουμε πρώτο θέμα το ζήτημα της ακρίβειας. Τώρα που ο πόλεμος χρονίζει και χάνει τον αντίκτυπο του καινούργιου, τώρα που η πυρηνική απειλή φαίνεται να μην πιάνει, τώρα όλα τα πάνελ γεμίζουν από οικονομολόγους που μαζί με τους διεθνολόγους συνδέουν την ακρίβεια αποκλειστικά με τις επιπτώσεις του πολέμου και τις φιλοδοξίες ενός τρελού, ξεχνώντας να αναφέρουν ότι ο πληθωρισμός εκτινάχτηκε από 2,2% που ήταν τον Σεπτέμβριο στο 3,4% τον Οκτώβριο αποτυπώνοντας το κύμα αυξήσεων στην ενέργεια αφού το πετρέλαιο θέρμανσης , το φυσικό αέριο και η ηλεκτρική ενέργεια μέσα σε ένα μήνα ανατιμήθηκαν σε ποσοστά άνω του 18% . Τότε δεν υπήρχε ακόμα πόλεμος και ο “τρελός” έκανε μια χαρά μπίζνες με την Ευρώπη. Πάλι τα νούμερα δε βγαίνουν…αλλά όχι δεν θα ασχοληθούμε με αυτό. Η ακρίβεια είναι αποτέλεσμα του πολέμου. Ο φόβος του μακρινού πολέμου επιστρέφει αδυσώπητος στην κοντινή απειλή της έλλειψης αγαθών, ενεργειακής κρίσης και φτωχοποίησης.
Μα δεν μπορεί ένας λαός να ζει μόνο με τον φόβο. Το ξέρουν καλά αυτό οι κυβερνώντες (πρώτη και τέταρτη εξουσία) οπότε, πότε άραγε είναι η καλύτερη ευκαιρία για επιδοματική πολιτική και προεκλογική καμπάνια, ειδικά μετά από την επιστροφή του παλιού παίκτη με νέα σύνθεση και διπλό, βαρύ όνομα ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ καθώς και την αναβίωση της ρητορικής του δικομματισμού του ‘80 στο πλαίσιο του συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ; Και τι ταιριάζει άραγε στους “άριστους” όταν βλέπουν απέναντι τους τον νεόπτωχο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Μα αυτό στο οποίο επιδίδεται τόσα χρόνια η άρχουσα τάξη για να κρατά τα πράματα όπως τη βολεύουν, με τη διατήρηση των προνομίων της και την ευγνωμοσύνη των εξαθλιωμένων: η ελεημοσύνη.
Έτσι τα κανάλια επιδίδονται σ’ ένα σκωτσέζικο ντους, φόβου και ελπίδας, διαφημίζοντας τα 50 ευρώ (!) αύξηση στον κατώτατο μισθό ο οποίος φτάνει πια στην καταπληκτική τιμή των 713 ευρώ! “Βάλε και μια σοκολάτα, κυρ Θόδωρε” αναφωνάζουν οι ωφελούμενοι – ή ίσως και όχι – όταν βλέπουν ότι ο καινούργιος τους μισθός είναι λίγο πιο κάτω από τον λογαριασμό της ΔΕΗ που τους ήρθε, γιατί έκαψαν το κλιματιστικό για να ζεσταθούν, αφού η πολυκατοικία τους έχει κόψει το καλοριφέρ λόγω μη δυνατότητας πληρωμής ενέργειας. Μα κανείς δεν τολμά να πει ούτε καν αυτό…πως έχει κλιματιστικό η και αυτοκίνητο…μα πως; Με βάση τα κριτήρια των “αρίστων” τότε είσαι ευκατάστατος και κανένα δικαίωμα δεν έχει να ομιλείς και να διαμαρτύρεσαι!
Ο Αη Βασίλης με το πρόσωπο του πρωθυπουργού, λοιπόν, ήρθε στις οθόνες μας ακριβώς την κατάλληλη στιγμή (ούτε συνεννοημένοι να τανε!) την περίοδο της Μεγάλης βδομάδας. Και τι καλύτερο, ο μποναμάς-λαμπάδα του πρωθυπουργού συνδυάστηκε με εορταστικές, θριαμβευτικές εξαγγελίες με πομπώδεις επικεφαλίδες-τσιτάτα για το “Πάσχα της Ελευθερίας”. Πρέπει να το ακούσαμε και εκατό φορές από όλους τους σταθμούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς, κηρύσσοντας το τέλος της χειμερίας νάρκης της καραντίνας και την έξοδο στην κατανάλωση εν όψει της καλοκαιρινής περιόδου. Ακολουθείται το ίδιο μοτίβο με τη “Γαλάζια Ελευθερία” του καλοκαιριού του 2021…με προβλέψεις για ένα προσοδοφόρο καλοκαίρι με τάχα μείωση της ανεργίας λόγω ανοίγματος εποχικών επαγγελμάτων, εξευτελιστικών μισθών, μαύρης εργασίας και απάνθρωπων ωραρίων και συνθηκών εργασίας, μέσα από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας που προβλέπει το εργασιακό κάτεργο του Χατζηδάκη. Η έννοια της ελευθερίας πια έχει αποκτήσει, πράγματι, ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στον σύγχρονο πολιτικό λόγο, καθώς σου αφήνουν το λουρί το καλοκαίρι και στο ξανασφίγγουν το χειμώνα, και δεν παραλείπουν ανελλιπώς να σου προβάλλουν σκηνές δυστοπικού δράματος από “βαρβάρους” εξ ανατολάς για να μη σκεφτείς καν να παραπονεθείς. Γιατί εσύ είσαι ελεύθερος ένεκα της ελεύθερης αγοράς και του καπιταλισμού…δεν το κατάλαβες ακόμα;
Μα μέσα σε όλο αυτό το ράψε-ξήλωνε, το μπες-βγες, το είπα-ξείπα, έρχονται στιγμές που ο θεατής αισθάνεται ανίσχυρος, ψυχανεμίζεται κάποιου είδους καθοδήγηση και αρχίζει να γίνεται καχύποπτος, ειδικά όταν η επικαιρότητα βρίσκεται μεταξύ θεμάτων. Κάθε “κοιλιά” στη ροή μπορεί να είναι ιδιαιτέρως επιζήμια για το σύστημα, αφού οι θεατές μπορεί να στρέψουν αλλού το βλέμμα στις πραγματικές συνθήκες και στις πραγματικές σχέσεις, και τότε θα αρχίσουν να βάζουν τα πράματα σε μια σειρά και να σκέφτονται…πράγμα λίαν επικίνδυνο και ανεπιθύμητο.
Πως θα τους κρατήσουμε απορροφημένους, κολλημένους στους δέκτες τους, μακριά από τα καθημερινά προβλήματα; Κάπου εδώ έρχεται να σώσει την κατάσταση η στήλη των “κοινωνικών”. Η λογική και η εμπειρία του οικογενειακού δράματος με αρκετή πια δόση CSI είναι αυτή που παράγει την νέα μορφή της “ειδησεογραφικής σαπουνόπερας”, η οποία προβάλλεται από κάθε ειδησεογραφική εκπομπή σε καθημερινές συνέχειες, με πάνελ κάθε λογής ειδικών. Ψυχολόγοι, ιατροδικαστές, αξιωματικοί αστυνομίας, ιδιωτικοί ντετέκτιβ, “ειδικοί” που διαβάζουν πρόσωπα, άλλοι που διαβάζουν σκίτσα και ζωγραφιές…ό,τι έχει ο καθένας καλό είναι για λίγα λεπτά τηλεθέασης και δράματος. Διαδικασίες και πειστήρια που αρμόζουν σε αίθουσες δικαστηρίων μεταφέρονται στο σαλόνι μας δημιουργώντας λαϊκά δικαστήρια, παραβιάζοντας κάθε δικαίωμα και τεκμήριο αθωότητας των εκάστοτε κατηγορουμένων και υποβιβάζοντας τον ρόλο του πολίτη σε ρόλο μαινόμενου όχλου-δήμιου.
Τέτοιες υποθέσεις επιστρατεύονται και δραματοποιούνται με κάθε μέσο όποτε και για όσο χρειαστεί, ενώ άλλα κοινωνικά ζητήματα αποσιωπούνται πλήρως από την εικονική πραγματική των Μέσων. Ζητήματα όπως ο εγκλωβισμός 30 προσφύγων σε νησίδα στον Έβρο και ο πνιγμός ενός 4χρονου παιδιού κατά τη διάρκεια της επαναπροώθησης ή το κλείσιμο της δομής του Ελαιώνα χωρίς καμία πρόβλεψη στέγασης και ένταξης των προσφύγων και των παιδιών που εγκαταλείπουν ξαφνικά τα σχολεία στα οποία φοιτούσαν και ουσιαστικά αφήνονται στην τύχη τους, τέτοια ζητήματα δεν βρίσκουν χώρο, ούτε απήχηση και σκοπιμότητα για να αναφερθούν στις ειδήσεις ή έστω σε μια ειδησεογραφική εκπομπή. Πρόκειται για οργανωμένη και σκόπιμη απόκρυψη πληροφοριών και παραπληροφόρηση από την πλευρά των διαπλεκομένων συμφερόντων κυβέρνησης-μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Μέσα, λοιπόν, από τη δραματοποίηση, την πλύση εγκεφάλου, την απανθρωποποίηση, την παραποίηση της πραγματικότητας και την απόκρυψη πληροφοριών, τα επίσημα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία και νομιμοποιούν το σύστημα, την κουλτούρα του και τις πολιτικές του. Υποδεικνύουν ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, χειραγωγούν το συναίσθημα του θεατή και καθοδηγούν τις αντιδράσεις του. Στοχεύουν πλήρως στο θυμικό και στο πιο ειδεχθές ενστικτώδες αντανακλαστικό το οποίο χειρίζονται με επικοινωνιακές μεθόδους. Πέρα από τη διάχυση και νομιμοποίηση της άρχουσας τάξης, τα ΜΜΕ έχουν στόχο να γίνουν αναπόσπαστο μέρος της πραγματικότητας του καθενός μας σε σημείο που θα ζούμε με βάση το τι θεωρούν αυτά ως πολιτικά ορθό , με βάση τα εναρκτήρια λακτίσματα τους και τα τσιτάτα τους, με βάση τις αξίες τους ακόμη κι αν δεν τις υιοθετούμε απόλυτα. Όπως έχει πει κι ο κριτικός ιστορικός Robert Christopher Lasch “ Ο στόχος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δεν είναι να αποσπάσουν την πίστη του κοινού αλλά να διατηρήσουν τον μηχανισμό (apparatus) του εθισμού”.
Ο στόχος της απόλυτης υποταγής στο θέσφατο των Μέσων αποδεικνύεται κι από την απόλυτη απουσία κάθε γνωστικού αντικειμένου ξεχωριστού και αυτόνομου στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση , που να εξετάζει τη φύση και λειτουργία των ΜΜΕ, τις εξαρτήσεις τους και τις μεθόδους τους, έτσι ώστε να καλλιεργήσει την κριτική στάση και αντιμετώπιση απέναντί τους και στην μεταδιδόμενη πληροφορία. Αν και είναι απορίας άξιο πως αυτός ο κεντρικός κοινωνικός θεσμός, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου από την νηπιακή κιόλας ηλικία δεν απασχολεί σε βάθος τα αναλυτικά προγράμματα και τους μορφωτικούς στόχους του σχολείου, είναι απολύτως κατανοητό στα πλαίσια μιας εκπαίδευσης που λειτουργεί ως ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους για τη διατήρηση του status quo. Το συγκεκριμένο ζήτημα καθώς και οι δυνατότητες υλοποίησής του απαιτεί σαφώς εκτενέστερη ανάλυση, η οποία ξεπερνά τα όρια του συγκεκριμένου σχόλιου, όμως παραμένει πάντα κεντρικό ζητούμενο στα πλαίσια μιας πραγματικά χειραφετητικής εκπαίδευσης.
Πηγή: selidodeiktis.edu.gr
Π
που μοριοδοτεί και στους δύο πίνακες
