Είναι σωστό να διώχνεις το παιδί που μεγάλωσες και σε αγαπάει, επειδή δεν είναι το ίδιο με σένα;
Ο Ιούνιος θεωρείται ότι αποτελεί ο μήνας που είναι αφιερωμένος στην , ένας μήνας που μας υπενθυμίζει ότι δεν είναι αυτονόητο να μπορείς να αγαπάς όποιον θες και όποια θες, καθώς μπορεί οι γονείς σου να σε διώξουν από το σπίτι είτε μπορεί να σε χτυπήσει κάποιος στον δρόμο.
Το προηγούμενο Σάββατο 18/6 έγινε η πορεία υπερηφάνειας στην Αθήνα και στις 25/6 έγινε στην . Αν και υπάρχει πλέον μια μικρή μειοψηφία η οποία τάσσεται κατά της πορείας, πλέον η πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της ελευθερίας της κοινότητας να είναι ελεύθερη να επιλέξει ό,τι θέλει.
Και είναι καλό αυτό τον καιρό να αναλογιστούν οι γονείς που έδιωξαν τα παιδιά τους από το σπίτι λόγω της σεξουαλικότητας τους, αν τελικά αυτό που έκαναν ήταν σωστό ή όχι. Αν είναι σωστό να διώχνεις το παιδί που μεγάλωσες και σε αγαπάει, επειδή δεν είναι το ίδιο με σένα…
Αν είναι σωστό να διώχνεις το παιδί σου, όταν αυτό σε χρειάζεται εκείνη την στιγμή να το αποδεχτείς…
Και προς όσους άσκησαν λεκτική ή σωματική βία σε κάποιο άτομο που έχει κάποιον προσανατολισμό διαφορετικό από την πλειοψηφία, τους προτείνω να σκεφτούν πως θα ήταν αν ήταν στην θέση τους, πως θα ένιωθαν αν η κοινωνία τους αντιμετώπιζε με τον ίδιο τρόπο επειδή γεννήθηκαν με ένα συγκεκριμένο ερωτικό προσανατολισμό;
Υπάρχουν βέβαια κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι χρησιμοποιούν ως επιχείρημα τις γραφές όπως την Παλαιά και την Καινή διαθήκη, έτσι ώστε να στηρίξουν το μίσος προς τους συνανθρώπους τους.
Και σε αυτούς τους ανθρώπους τους καλώ να σκεφτούν την συγκεκριμένη ερώτηση «Τι θα έκανε ο Χριστός;» και η απάντηση μας σε αυτή την ερώτηση θα πρέπει να είναι «Θα αγαπούσε τον καθένα και την καθεμία».
Η αγάπη και η αποδοχή θα πρέπει να είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε όλοι μας, ανεξάρτητα από το αν πιστεύουμε σε κάποια θρησκεία ή δόγμα καθώς έτσι θα μπορέσει να βελτιωθεί η ζωή και όλη μας η κοινωνία.
Οπότε μέρες που είναι, καλό θα είναι ο κάθε γονέας που έδιωξε το παιδί του απ’ το σπίτι και ο καθένας που τραυμάτισε λεκτικά ή σωματικά κάποιο άτομο να του μιλήσει ξανά και να του ζητήσει μια συγνώμη. Διότι μόνο έτσι θα μπορέσει ο καθένας να κάνει το σωστό και θα του δοθεί η ευκαιρία να ξαναέρθει σε επαφή με τα παιδιά του, τα οποία χρειάζονται γονείς που θα τα αγαπάνε και όχι γονείς που δεν θα τα αποδέχονται επειδή γεννήθηκαν με διαφορετικό προσανατολισμό. Και είναι υποχρέωση της κοινωνίας μας να μην βλέπει την διαφορετικότητα με μίσος αλλά με αγάπη.
*Άγγελος Τζιτζιρας Μέλος της Γραμματείας του τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και φοιτητής στην Εισαγωγική Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών στο ΑΠΘ
