«Δεν θέλουμε τον μέντορά σας, κυρία Κεραμέως. Ούτε θέλουμε να γίνουμε μέντορες. Γιατί ο δικός σας μέντορας… θα φοράει κουκούλα κυρία Κεραμέως»
Πριν από 35 χρόνια περίπου που διορίστηκα, έμπαινα στην τάξη για πρώτη φορά γεμάτος κέφι αλλά και αγωνία, γιατί το φορτίο που είχα πάρει στους ώμους μου ήταν μεγάλο, ήταν ψυχές.
Με όλη την απειρία μου όμως είχα τα μάτια μου ανοιχτά. Βρέθηκαν συνάδελφοι δίπλα μου που έβλεπαν στην αγωνία μου τον εαυτό τους και στάθηκαν δίπλα μου, και δίπλα σε άλλους άπειρους συναδέλφους, μας συμβούλευαν και μας μετέδιδαν την πείρα τους. Είχα την κρίση, όπως όλοι, να κρατήσω όσο πίστευα ότι ήταν καλά και να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος όλα αυτά τα χρόνια. Εκμεταλλεύτηκα την πείρα τους, που έδιναν απλόχερα, χωρίς να τους υποχρεώνει κανένας, χωρίς να ζητάνε αμοιβή ή μόρια. Ήπια καφέ με αυτούς τους ανθρώπους, τους κέρασα και με κέρασαν, ήπιαμε και τσίπουρα, γιατί με τα τσίπουρα γίνονται οι καλύτερες συζητήσεις. Δεν τους είπαμε ποτέ αυτούς τους ανθρώπους. Τους είπαμε φίλους συναδέλφους, καλούς συναδέλφους, γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Τα χρόνια πέρασαν, και είδα νέους ανθρώπους να παίρνουν τη θέση των παλιών και να ζητάνε και εκείνοι με τη σειρά τους μετοχές από την πείρα μας, από εκείνες που είχαμε πάρει από τους παλαιότερους, όντας πια κι εγώ πολλά χρόνια στο σχολείο. Και νέοι καφέδες και νέα τσιπούρα γέλια ή διαφωνίες, και χαιρόμουν που έγινα με τη σειρά μου και εγώ ο καλός συνάδελφος, ο καλός φίλος αλλά ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε να με ονομάσει . Κι είχα πάρει πλούσια αμοιβή από τους συναδέλφους, σε αγάπη και εκτίμηση, όπως είχα δώσει κι εγώ, όχι σε μόρια.
Και έπειτα έρχεστε εσείς, κυρία Κεραμέως, με ένα νομοθέτημα πού νομίζετε ότι θα αλλάξει τον κόσμο, γιατί αυτό που είμαστε θέλετε να το ονομάσετε μέντορα. Όμως όχι, ο δικός σας ο μέντορας δεν είναι ίδιος. Έχει σοβαρά καθήκοντα:
“- Συμβάλλει στη σταδιακή ενσωμάτωση του νέου συναδέλφου του στο σχολικό πλαίσιο…
– Τον πληροφορεί και τον καθοδηγεί ως προς το διδακτικό έργο…
– Προσφέρει υποστήριξη, καθοδήγηση…
– Κατευθύνει τον ως άνω εκπαιδευτικό ως προς την επίλυση πάσης φύσεως θεμάτων…
– Οργανώνει …..την πραγματοποίηση τουλάχιστον τριών διδασκαλιών…..
– Καθοδηγεί τον νέο συνάδελφό του για τον ορθό τρόπο επικοινωνίας με τους γονείς…..”
Ειλικρινά πιστεύω πως είναι αυτό που έλειπε από την εκπαίδευση ως τώρα. Βρέθηκε επιτέλους ο άνθρωπος που θα προσφέρει υποστήριξη, θα πληροφορεί, θα κατευθύνει τον νέο συνάδελφο. Μόνο που δεν θα μπορεί να τον επιλέξει μόνος του, ούτε κάποιος παλιός θα μπορεί να επιλέξει να βοηθήσει τον νέο συνάδελφο: Όχι, υπάρχει διαδικασία επιλογής, κριτήρια, μόρια κλπ.
Και βέβαια το κερασάκι (πάντα υπάρχει ένα):
“2. Στο τέλος του διδακτικού έτους ο Παιδαγωγικός Σύμβουλος-συντάσσει ετήσια έκθεση…..”
Θεωρώ ότι με έχουν βοηθήσει και έχω βοηθήσει πολλούς συναδέλφους στην καριέρα μου. Όμως, με αυτόν που θα “ΜΟΥ ΟΡΙΣΟΥΝ” να γίνω ο μέντοράς του, δεν θα πιούμε καφέ και τσίπουρα μαζί του. Και όταν θα θέλει να τον συμβουλέψουμε θα μας φοβάται. Δεν θα επιλέξει εκείνος. Θα τον πει μέντορα τον μέντορα σας, αλλά δεν θα τον πει φίλο ή καλό συνάδελφο. Και θα περιμένει και την έκθεση στο τέλος της χρονιάς, για να δει πώς τα πήγε, δεν θα μπορώ να τον χτυπήσω φιλικά στην πλάτη και να του πω “καλά τα πήγες”, γιατί θα πρέπει να του το πω υπηρεσιακά….
Υποψιάζομαι ότι στο επόμενο νομοθέτημα θα πρέπει να περιμένουμε την οργάνωση του “σχολικού φίλου”. Όλοι οι εκπαιδευτικοί υποχρεούνται να έχουν έναν φίλο. (Στο άρθρο 2 θα ορίζεται ο τρόπος επιλογής και τα κριτήρια…)
Δεν θέλουμε τον μέντορά σας, κυρία Κεραμέως. Ούτε θέλουμε να γίνουμε μέντορες. Γιατί ο δικός σας μέντορας… θα φοράει κουκούλα κυρία Κεραμέως…
* Βαγγέλης Αγγέλου, Δάσκαλος – Θεσσαλονίκη
