Ποια σημάδια πρέπει να θορυβήσουν τους γονείς και να τους οδηγήσουν σε κάποιο λογοθεραπευτή
Πολλές φορές κατά την ανάπτυξη του παιδιού παρατηρούνται συμπεριφορές που μπορεί να αποτελούν ενδείξεις προβλημάτων. Σε ποιες όμως περιπτώσεις οι γονείς πρέπει να απευθυνθούν σε ειδικούς λογοθεραπευτές όταν το παιδί φαίνεται να αντιμετωπίζει δυσκολίες στο λόγο;
Τέσσερις ειδικοί απάντησαν στις ερωτήσεις του thebest.gr για όσα πρέπει να έχει υπ’ όψιν του ένας γονιός για τη λογοθεραπεία.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΥΤΙΝΟΥ
«Η περίοδος από τα 2 έως τα 6 έτη έχει αποδειχτεί να είναι εξαιρετικά σημαντική για την ανάπτυξη του λόγου και της επικοινωνίας. Την περίοδο αυτή τα παιδιά μαθαίνουν και εξελίσσονται το κάθε ένα με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Τα «σημάδια» που περιμένουμε είναι διαφορετικά σε κάθε ηλικία.
Στην βρεφική ηλικία μας ενδιαφέρει πολύ η βλεμματική επαφή, η απόκριση στο όνομα, η αλληλεπίδραση με τους γονείς και τα οικεία πρόσωπα, τα χαμόγελα και φυσικά το βάβισμα.
Στην προσχολική ηλικία είναι σύνηθες το παιδί να μπορεί να κατανοήσει αλλά και να παράγει περισσότερες από 60 λέξεις και να δημιουργεί φράσεις για να επικοινωνήσει. Από τα πιο βασικά αναπτυξιακά ορόσημα αναφέρουν ότι περιμένουμε την πρώτη λέξη στον πρώτο χρόνο, και τις πρώτες φράσεις στα 2 έτη Στη νηπιακή ηλικία το λεξιλόγιο του παιδιού έχει αυξηθεί πολύ και μπορεί να συμμετέχει σε συζητήσεις και να αφηγείται μικρές ιστορίες. Μέχρι τα 6 έτη το παιδί έχει μάθει και ο λόγος του είναι πια καθαρός.»
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΣΣΙΣΗ
«Αν το παιδί δεν έχει μιλήσει έως την ηλικία των 2 ετών ή αν η ομιλία του δεν είναι κατανοητή από τρίτους, αν του μιλάει και τον αγνοεί, αν αντιδρά υπερβολικά ή καθόλου σε έντονους ήχους. Κάποιες φορές μπορεί να επαναλαμβάνει λέξεις ή φράσεις ξανά και ξανά ή να επαναλαμβάνει συλλαβές σε μια λέξη π.χ. πατάτα (τατάτα) ή να υπάρχει υπερβολικά γρήγορος ρυθμός ομιλίας.
Πολλά παιδιά δεν μπορούν να μιμηθούν εκφράσεις και κινήσεις ή δυσκολεύονται στη διαδικασία της μάσησης και της κατάποσης (καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια ή χρειάζονται περισσότερο χρόνο). Ο λογοθεραπευτής μπορεί να είναι χρήσιμος σε παιδιά που κάνουν συχνά γραμματικά και εκφραστικά λάθη ή αν το παιδί δεν παράγει σωστά φωνήματα ((π.χ./σ/, /ρ/, /ξ/, /π/), αν αντικαθιστά ή παραλείπει συλλαβές ή γράμματα μέσα στις λέξεις.
Τέλος αν παρουσιάζει δυσκολία στο να διηγηθεί απλά πρόσφατα γεγονότα (ή μια ιστορία) ή αν πραγματοποιεί μπλοκαρίσματα κατά την διάρκεια της ομιλίας του (π.χ.μμμμ-μαμά).»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΓΛΟΥ
«Ύστερα από παρότρυνση ιατρού (παιδιάτρου, παιδοψυχιάτρου, νευρολόγου, ΩΡΛ), το άτομο πρέπει να ξεκινήσει λογοθεραπεία.
Από εκεί και πέρα, είναι ωφέλιμο να λαμβάνεται η γνώμη ενός λογοθεραπευτή όταν εμφανίζονται δυσκολίες στην τυπική ανάπτυξη του παιδιού. Η έγκαιρη λογοθεραπευτική αξιολόγηση μπορεί να δώσει απαντήσεις στις αμφιβολίες των γονιών.»
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
«Οι γονείς και ιδιαιτέρως οι μητέρες, πιστέψτε με, έχουν πολύ καλά αντανακλαστικά που αφορούν την ανάπτυξη των παιδιών τους. Φτάνει να μην ακούν τους «γύρω» και να ακούν μονάχα τον ένστικτό τους. Γενικά αν ένα παιδί από την ηλικία ήδη των έξι μηνών δεν δείχνει σημάδια επικοινωνιακής διάθεσης θα πρέπει οι γονείς να λάβουν μια γνώση από κάποιο όχι για να κάνει φυσικά το βρέφος λογοθεραπεία αλλά συμβουλευτικά και μόνο για το πώς οι ίδιοι μπορούν αρχικά να βοηθήσουν και να παρατηρούν- καταγράφουν την εξέλιξη του βρέφους. Τα επικοινωνιακά σημάδια που πρέπει να έχει ένα παιδί ήδη από την ηλικία των έξι με εννέα μηνών είναι:
Η βλεμματική επαφή, το χαμόγελο-γέλιο ως μορφασμός όχι ως αντίληψη του χιούμορ, η αναζήτηση της αγκαλιάς, το γέλιο, το κλάμα, οι μασητικές- γναθικές – στοματικές κινήσεις, το σήκωμα των χεριών, η αλλαγή διάθεσης όταν αλλάζει περιβάλλον ακόμα και αν αυτό είναι πχ το μπάνιο ή η βόλτα.
Ξανατονίζω εδώ ότι όλες οι μανούλες καταλαβαίνουν απόλυτα αν το παιδί τους υπολείπεται κάπου και το μόνο που χρειάζεται είναι να μην κλείσουν τα αυτιά στο ένστικτο τους που είναι από τη φύση μας πολύ ισχυρό. Να πάρουν μια γνώμη από ειδικό και να ξέρουν ότι μόνο καλό θα κάνουν αν πατήσουν σε βήματα σταθερά ειδικών που γνωρίζουν και τίποτα κακό δεν πρόκειται να συμβεί. Επιπλέον αν ένα παιδί στην ηλικία των 3,6 δεν έχει ακόμα καθαρό καταληπτό λόγο τότε επίσης θα πρέπει η οικογένεια να σπεύσει άμεσα σε κάποιο λογοθεραπευτή γιατί από κει και έπειτα μετά την ηλικία των 3,6 ο χρόνος εξέλιξης ανάπτυξης του λόγου μετρά αντίστροφα μιας και θα πρέπει ήδη μέχρι τα 3,6 ο προφορικός λόγος να έχει απόλυτα δομηθεί στη βασική του απλή δομή (φωνολογικά, αρθρωτικά και συντακτικά) και να εξελίσσεται το λεξιλόγιο και η σύνθετη δομή σχετικά με το επίπεδο της σκέψης και της διανόησης. Αν αμελήσουμε τα σημάδια στα δύο αυτά κομβικά ηλικιακά ορόσημα και στο ενδιάμεσο χρονικό πλαίσιο που μεσολαβεί, τότε οι συνέπειες θα έχουν χρονοβόρα κοστοβόρα και πολλές φορές μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.»
Πηγή:
