Tι θα καταλάβει ο μαθητής από το διδασκόμενο αντικείμενο εάν δεν υπάρξει χρόνος αφομοίωσης;
Μπορεί όντως τα σχολεία να μην έκλεισαν καθόλου φέτος, όπως διάβασα σε δήλωση της κας Υπουργού Παιδείας. Όμως μπορεί αυτή η συνθήκη να εγγυηθεί από μόνη της τη σωστή τους λειτουργία και, επιπλέον, συνιστά επαρκή αιτιολογία για τη διατήρηση της ύλης ως έχει;
Νομίζω ότι ο παραπάνω ισχυρισμός, εάν σε γενικές γραμμές θεωρηθεί αληθής, εμπεριέχει τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή λανθάνει: τα σχολεία δεν λειτούργησαν (όλα) κανονικά γιατί τα κριτήρια που τίθενται, σύμφωνα με τα οποία γίνεται η προτεραιοποίηση για την τμηματική κάλυψη των κενών, άφησαν σχολεία ακάλυπτα για καιρό –αρκεί να λάβει κανείς υπ’ όψιν τις θέσεις που παρουσιάζονται στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς ως διαθέσιμες, στο πλαίσιο της διαδικασίας τοποθέτησής τους ανά φάση-.
Καίριες θέσεις φιλολόγων σε γυμνάσια και λύκεια παρέμεναν κενές για καιρό μετά από την έναρξη των σχολικών μαθημάτων, αλλά και παραδόσεις σε μαθήματα γενικής παιδείας και ειδικότητας σε ΕΠΑΛ ξεκίνησαν με σημαντική καθυστέρηση. Επί παραδείγματι, φιλόλογος σε Γυμνάσιο ανέλαβε την 1η Νοεμβρίου, και οι μαθητές των τριών τάξεων ξεκίνησαν φιλολογικά μαθήματα με τουλάχιστον δύο μήνες καθυστέρηση. Έτερο παράδειγμα: μαθήματα πανελλαδικώς εξεταζόμενα σε ΕΠΑΛ ήταν για τουλάχιστον ένα τρίμηνο το κενό στο ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων, παρότι οι μαθητές αναδείκνυαν συνεχώς την αναγκαιότητα ύπαρξης διδασκόντων ένεκα εξετάσεων.
Και το πρόβλημα δεν περιορίζεται στα μαθήματα της Γ΄ Λυκείου. Αφορά και τη διδασκαλία των μαθημάτων που εξετάζονται με Τράπεζα Θεμάτων σε μικρότερες τάξεις. Μαθητές νυχτερινών λυκείων, ενήλικες που έλαβαν απολυτήριο Γυμνασίου στα τέλη της δεκαετίας του ’80, καλούνται να αντιμετωπίσουν τα θέματα της Τράπεζας Θεμάτων, μια ύλη βασισμένη σε προγενέστερη γνώση. Τι συμβαίνει όταν αυτή η προγενέστερη γνώση έχει χαθεί μέσα στα χρόνια που μεσολάβησαν από το μακρινό ’80 έως το σήμερα; Θα σκεφτείτε, ίσως, ότι ο εκπαιδευτικός οφείλει να την επαναφέρει. Παραβλέπεται όμως ότι και οι δυνατότητες του εκπαιδευτικού φτάνουν έως το όριο του εφικτού. Όταν τοποθετείται στο σχολείο στα τέλη του Νοεμβρίου, έχοντας χάσει σχεδόν τρεις μήνες παραδόσεων, και με τις διακοπές των Χριστουγέννων να είναι μπροστά, αντιλαμβάνεται κανείς ότι λίγα μπορούν να γίνουν. Τόσο ως προς την κάλυψη των κενών όσο και ως προς την επαρκή κάλυψη της ύλης.
Εντούτοις, η προϊστάμενη Αρχή ζητεί από τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, συμπεριλαμβανομένων και των μαθημάτων που εξετάζονται με Τράπεζα Θεμάτων, την πρόοδο που έχουν σημειώσει ως προς την κάλυψη της ύλης. Έναν αριθμό σελίδας, και σε περίπτωση που η πρόοδος δεν κριθεί ικανοποιητική, προτείνεται η επιτάχυνση της διαδικασίας. Ο ρυθμός σε βάρος της ποιότητας, και η διδασκαλία υποβαθμίζεται ακόμη περισσότερο θεωρούμενη ως διαδικασία. Όμως τι θα καταλάβει ο μαθητής από το διδασκόμενο αντικείμενο εάν δεν υπάρξει χρόνος αφομοίωσης; Ίσως την απάντηση μάς δώσουν τα αποτελέσματα των διαγνωστικών εξετάσεων της ελληνικής «Pisa» ή/και ο αριθμός των φετινών εισακτέων στα πανεπιστήμια της χώρας.
Κατά τα άλλα, η χρονιά έχει κυλήσει ομαλά και τα σχολεία δεν έχουν κλείσει ούτε για μία μέρα…
Γιάννης Κηπουρός
Αν. Εκπαιδευτικός, ΠΕ02
