Οι ειδήσεις για τις καταστροφές στη ΣΘΕ του ΑΠΘ είναι απίστευτες για ένα ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο: Κάποιοι παρεμποδίζουν συστηματικά και με τη βία τα έργα ανακατασκευής της βιβλιοθήκης της Σχολής, επειδή περιλαμβάνουν και έναν χώρο που ήταν κατειλημμένος για 34 χρόνια, από διάφορες και διαφορετικές ομάδες, φοιτητικές και μη.
Δυστυχώς, σε ορισμένα από τα ελληνικά πανεπιστήμια συμβαίνουν συχνά παρόμοια περιστατικά εγκληματικής βίας, από ομάδες που αποσκοπούν στην κατοχή ζωτικού χώρου και στην επιβολή απόψεων και καταστάσεων. Η επανάληψή τους είναι που έχει μετατρέψει τέτοιες ειδήσεις σε πιστευτές έως και συνηθισμένες.
Η βία βέβαια καταδικάζεται σχεδόν κάθε φορά και σχεδόν από όλους. Και μετά αρχίζουν τα μισόλογα, όπως με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Γιατί το εξωφρενικό και απαράδεκτο είναι (ή θα έπρεπε να ήταν, ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα) πως στις περιθωριακές ομάδες, οι οποίες δρουν ενάντια στις λειτουργίες και τους θεσμούς της πανεπιστημιακής κοινότητας και έξω από αυτήν, ενάντια και αντίθετα με την ανοικτή δημοκρατική δράση του συνδικαλιστικού κινήματος και έξω από αυτό, προσφέρεται πλήρης πολιτική κάλυψη από παρατάξεις κοινοβουλευτικών κομμάτων που βρίσκονται, ή νομίζουν ότι βρίσκονται με το ένα πόδι μέσα στο σύστημα και με το άλλο έξω.
Προβεβλημένα μέλη και πολιτικά στελέχη αν δεν μιλούν για προβοκάτορες, επισείουν τον μπαμπούλα μιας δήθεν αστυνομοκρατίας, αμφισβητούν τη νομιμοποίηση των πρυτανικών αρχών, συγχέουν επίτηδες συλλόγους με «συλλογικότητες», προτείνουν ως λύση τη διαβούλευση με συλλογικότητες του ελευθεριακού / αναρχικού χώρου, ζητούν συμβιβασμό μέσω παραχώρησης πανεπιστημιακών χώρων και εκεχειρία (προφανώς μονόπλευρη), δηλαδή αποδοχή της αυθαιρεσίας και του καθεστώτος επιβολής – μέχρι και χρησικτησία επικαλέστηκαν.
Ξέχασαν μήπως ότι «το μόνο κόκκινο πανεπιστήμιο είναι αυτό που καίγεται!» ή έχουν αυταπάτες και παραβλέπουν ότι οι ομάδες αυτές δεν έχουν καμία διάθεση συνδιαλλαγής και συμβολής στην πανεπιστημιακή ειρήνη αλλά επιδιώκουν τη ρήξη υπό οποιεσδήποτε συνθήκες;
Γιατί είναι πολιτική αφέλεια να υποστηρίζεται ότι το θέμα με τη Βιβλιοθήκη στο Βιολογικό είναι η πανεπιστημιακή αστυνομία ή ο νόμος 4777. Δεν υπήρχε τίποτε από τα δύο πριν 2,5 χρόνια όταν εισέβαλαν στην ΑΣΟΕΕ και προπηλάκισαν τον πρύτανη για παρόμοιο λόγο, την εκκένωση μιας κατάληψης. Και αν τα έργα για τη Βιβλιοθήκη της ΣΘΕ προχωρούσαν ανεμπόδιστα, δεν θα υπήρχε ανάγκη για τη συχνή παρουσία και επέμβαση της αστυνομίας μέσα στο ΑΠΘ το τελευταίο διάστημα. Η μετάθεση όμως του θέματος, από τις απειλές και τις πρακτικές βίας απρόσωπων δυνάμεων στην παρουσία της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο ή στην πολιτική των πανεπιστημιακών αρχών είναι προφανώς πολύ βολική υπεκφυγή για ορισμένους, και επίσης βολικά συμβάλλει στη δημιουργία πολιτικού κλίματος, ενόψει μάλιστα και των φοιτητικών εκλογών την επόμενη εβδομάδα.
Εμείς δεν θα καταγγείλουμε για άλλη μια φορά τα γεγονότα, τη βία και τις παρανομίες, γιατί είναι πάγια η θέση μας κατά της δράσης των ομάδων που καπηλεύονται τον πανεπιστημιακό χώρο.
Θα καλέσουμε όμως για άλλη μια φορά την πανεπιστημιακή κοινότητα, μέσα από τα όργανα και τους θεσμούς της, και όχι με κάποιες «συλλογικότητες», να δώσει σύσσωμη απάντηση στη δράση των συμμοριών, να διακηρύξει τη βούλησή της για ένα πανεπιστήμιο που λειτουργεί με βάση τους νόμους και τους εσωτερικούς του κανόνες χωρίς επιβολή, και να υποστηρίξει αποφασιστικά ολοκληρωμένα μέτρα διασφάλισης της πανεπιστημιακής ειρήνης. Με εκείνους που θέλουν να τη διασφαλίσουν, όχι με εκείνους που την απειλούν.
Δ Ι Ο Ι Κ Ο Υ Σ Α Ε Π Ι Τ Ρ Ο Π Η της Κ Ι Ν Η Σ Η Σ Π Α Ν Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ι Α Κ Η Σ Α Ν Α Β Α Θ Μ Ι Σ Η Σ
