Ακόμα και κατάδικοι με βαριά αδικήματα ανήλικοι έχουν δικαίωμα παρακολούθησης σχολείου
Τι να πει κανείς πια για είναι φτωχό το ελληνικό λεξιλόγιο, δεν υπάρχουν πια λόγια. Εντάξει είναι χιλιοειπωμένο και αυταπόδεικτο πια ότι δεν έχει ξανατύχει στη χώρα αθλιότερος υπουργός Παιδείας. Το λένε ακόμη και αναρίθμητοι ψηφοφόροι της Ν.Δ. εκπαιδευτικοί και γονείς. Διέλυσε κυριολεκτικά τη Δημόσια εκπαίδευση, θα μπορούσε κανείς να γράψει ποταμούς. Θα σταθώ όμως και στην πρακτική εφαρμογή της.
Η κατάχρηση των μαθητικών καταλήψεων – Το αποτυχημένο σχολείο
Είναι γνωστό ότι οι μαθητικές καταλήψεις έχουν εδώ και πολλά χρόνια ξεχειλώσει και η κατάχρηση τους, σε συνδυασμό με τη διαρκώς μειούμενη πολιτικοποίηση των νέων ανθρώπων, τις έχει καταστήσει μια αποτυχημένη, δυσφημιστική και για τους ίδιους τους μαθητές κινητοποίηση. Ακόμα και σήμερα που χίλια δίκια έχουν όλοι όσοι είναι οργισμένοι με την κυβερνητική πολιτική στην εκπαίδευση (και όχι μόνο), οι μαθητικές καταλήψεις είναι δυστυχώς μια καμένη μορφή αγώνα. Εκτός από την απίστευτη κατάχρηση της τα προηγούμενα χρόνια για …εθιμοτυπικούς λόγους, το απολιτίκ των νέων ανθρώπων μαζί με την ανωριμότητα που οδηγεί σε βατερλώ αριθμητικής πραγματικής συμμετοχής, την αδράνεια όλης της υπόλοιπης κοινωνίας, εκτός από αυτά υπάρχει και κάτι άλλο. Το ελληνικό Δημόσιο σχολείο, ιδιαίτερα το Λύκειο το οποίο γνωρίζω καλά, νοσεί βαθιά. Το κλείσιμο του δε στενοχωρεί μαθητές και γονείς. Οι μαθητές με βλέψεις ακουμπούν στα Φροντιστήρια και κερδίζουν με την κατάληψη ελεύθερο χρόνο. Οι μαθητές χωρίς βλέψεις , βλέπουν το Λύκειο ως Δημόσια υπηρεσία, από το οποίο έτσι και αλλιώς θα πάρουν το χαρτί, με ή χωρίς κατάληψη. Είναι γνωστό ότι εδώ και πολλά χρόνια στο Λύκειο δε μένει κανείς, όσο κι αν προσπαθήσει.
Όλα αυτά ισχύουν φυσικά σε γενικές γραμμές. Πάντα υπάρχουν χαρισματικοί εκπαιδευτικοί που κόντρα σε αναρίθμητες παθογένειες παλεύουν και παράγουν έργο, πολύ λίγο πάντως δυστυχώς ότι και να κάνουν μέσα σε έναν εκπαιδευτικό βούρκο. Για παράδειγμα είναι ένα επίπεδο πάνω από όσα μπορεί να διδάξει στο Λύκειο και ο πιο φιλότιμος εκπαιδευτικός.
Τα παραπάνω είναι συνέπεια και προφανώς επιθυμία συγκεκριμένων πολιτικών, άθλιων κυβερνώντων που κατάντησαν έτσι το σχολείο, τόσο ταξικό για όσους θέλουν να σπουδάσουν και τόσο «επιτυχημένο» κέντρο παραγωγής αμορφωσιάς για τους υπόλοιπους. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον οι καταλήψεις έδιναν απλώς μια ακόμα καρπαζιά στο βαθιά αναποτελεσματικό Δημόσιο σχολείο. Στην πραγματικότητα, ειδικά όταν κρατούσαν πολύ, οδηγούσαν στα Φροντιστήρια και όσους … αντιστέκονταν. Το θεωρητικό όφελος που προφανώς υπάρχει από μια υγιή κινητοποίηση, καταπνιγόταν στην κατάχρηση, την πενιχρή αριθμητική συμμετοχή και τη μη πραγματική πίεση, καθώς όλοι βολεύονταν με το κλείσιμο του σχολείου, έτσι όπως το κατάντησαν.
Ο νόμος Κεραμέως: Μπορούμε και χειρότερα: Και θα πιεστούν οι εκπαιδευτικοί και θα ευτελιστεί περισσότερο το σχολείο
Ας δούμε τώρα την επίδραση στις καταλήψεις του νέου νόμου Κεραμέως για τηλεκπαίδευση . Ο νόμος αυτός είναι καταρχήν βαθιά αντιδημοκρατικός για 2 κυρίως λόγους:
1) Αν οι σημερινές μαθητικές καταλήψεις είναι μια ανώριμη, καμένη από την κατάχρηση της κινητοποίηση, μεθαύριο θα γίνει μια σοβαρή κινητοποίηση μαθητών ή και εκπαιδευτικών, η οποία θα καταπνίγεται βάσει του ίδιου νόμου, με αναγκαστική εργασία των εκπαιδευτικών ενώ κινητοποιούνται, ή με απουσίες σε μαθητές που μπορεί πραγματικά και μαζικά να αγωνίζονται.
2) Ο νόμος αυτός προβλέπει το ασύλληπτο ότι απαγορεύεται να παρακολουθήσουν το μάθημα οι μαθητές που βρίσκονται στην κατάληψη. Όχι να πάρουν απουσίες, να απαγορευτεί να παρακολουθήσουν! Πέρα από το ότι αναθέτουν δυναμιτίζοντας το σχολικό κλίμα, ακόμα και κατάδικοι με βαριά αδικήματα ανήλικοι, έχουν δικαίωμα παρακολούθησης σχολείου!
Πέρα από αυτά όμως ας δούμε τελικά πρακτικά αν ο νόμος αυτός, τουλάχιστον οδηγεί σε μια μείωση της άμετρης κατάχρησης των μαθητικών καταλήψεων. Η φετινή εμπειρία δείχνει το εξής: Οι καταλήψεις κρατούν ακόμα περισσότερο με ακόμα μικρότερη συμμετοχή μαθητών, για να είναι «παρόντες» στην «κανονικότητα» . Στην πραγματικότητα οι καταλήψεις εντάσσονται στην κανονικότητα καθώς δεν υπάρχει πρόβλημα, το μάθημα συνεχίζεται μέσω τηλεκπαίδευσης! Η γελοία αυτή διαδικασία της ψευτοκανονικότητας επιτρέπει σε μαθητές να κοροϊδεύουν, Διευθυντές κάποιους να κουνούν το δάχτυλο κι εκπαιδευτικούς να αναγκάζονται να υπηρετήσουν αντιδημοκρατικά νομοσχέδια και με μηδενικό όφελος. Ο ευτελισμός του Δημόσιου σχολείου εντείνεται ακόμα περισσότερο, ενώ ταυτόχρονα ανθούν αυταρχικές συμπεριφορές και καταπιέζεται ο ρόλος του εκπαιδευτικού.
