Η 98χρονη διηγείται ότι επέστρεψε στα θρανία για να δώσει ένα καλό παράδειγμα στα εγγόνια της και για να έχει μια νέα σταδιοδρομία
Σε μια αίθουσα σχολείου στην αγροτική περιοχή Ριφτ Βάλεϊ , η Πρισίλα Σιτιενέι, που γίνεται 99 ετών την Παρασκευή, κρατάει σημειώσεις δίπλα στους συμμαθητές της, οι οποίοι είναι τουλάχιστον οκτώ δεκαετίες νεότεροί της.
Φορώντας τη σχολική στολή, γκρι φουστάνι και πράσινο πουλόβερ, η Σιτιενέι διηγείται ότι στα εγγόνια της και για να έχει μια νέα σταδιοδρομία.
«Θα ήθελα να γίνω γιατρός καθώς ήμουν μαία», δήλωσε στο Reuters, προσθέτοντας ότι τα παιδιά της στηρίζουν την απόφασή της.
Η κυβέρνηση της χώρας αυτής στην ανατολική Αφρική άρχισε να επιδοτεί το κόστος φοίτησης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση το 2003, επιτρέποντας σε κάποια μεγαλύτερα μέλη της κοινωνίας που είχαν χάσει την ευκαιρία να φοιτήσουν όταν ήταν νεότερα να κάνουν πραγματικότητα τα όνειρά τους.
Αυτό έκανε μερικούς από τους πιο ηλικιωμένους μαθητές διάσημους, μεταξύ των οποίων και την Σιτιενέι, η οποία πέρυσι ταξίδεψε στο Παρίσι για την προβολή ταινίας για τη ζωή της με τίτλο “Gogo” (Γκογκό). “Γκογκό” σημαίνει γιαγιά στην μητρική της γλώσσα. Επίσης σύντομα αναμένεται να επισκεφθεί και τη Νέα Υόρκη με αφορμή την προβολή της ταινίας.
Η Σιτιενέι, που φοιτά στην έκτη τάξη του δημοτικού, δηλώνει ότι ο στόχος της ήταν πολύ πιο πρακτικός από το να γίνει αστέρας του κινηματογράφου.
Η ιδέα να επιστρέψει στα θρανία της ήρθε όταν η δισέγγονή της εγκατέλειψε αφού έμεινε έγκυος. «Τη ρώτησα χαριτολογώντας αν της έχει μείνει καθόλου υπόλοιπο διδάκτρων στο σχολείο και μου είπε ναι, τότε της είπα ότι θα το χρησιμοποιήσω εγώ για να ξεκινήσω να πηγαίνω σχολείο».
Αυτό που ήλπιζε ήταν ότι η δισέγγονή της θα επέστρεφε στα μαθήματά της, πρόσθεσε, αλλά όταν αυτή αρνήθηκε να επιστρέψει, η Σιτιενέι αποφάσισε να πάει αυτή στο σχολείο.
Πέραν των μαθημάτων της αρέσουν και οι σχολικές δραστηριότητες που έχει μαζί με τα άλλα δισέγγονά της, μεταξύ των οποίων η γυμναστική.
«Με κρατάει σε φόρμα. Μπορώ να χοροπηδάω, αν και όχι όσο μπορούν οι άλλοι, αλλά τουλάχιστον κινώ το σώμα μου. Αυτή είναι η χαρά μου», είπε.
Οι δάσκαλοί της αξιοποιούν την πολύχρονη πείρα της για να υπάρχει ησυχία στην τάξη στη διάρκεια των μαθημάτων.
«Την έκανα επιμελήτρια της τάξης μου για αυτούς που κάνουν φασαρία στην τάξη. Τα κατάφερε. Όταν βγαίνω έξω, επικρατεί ηρεμία στην τάξη», είπε η Λεονίντα Ταλάαμ, η δασκάλα της.
