Το ΙΕΠ με ανακοίνωσή του επιχειρεί να διευκρινίσει σχετικά με την έγκριση από τη μεριά του των προγραμμάτων του φορέα “Ελληνική Αγωγή” του Άδωνι Γεωργιάδη ενώ οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών φορέων εντείνονται για τη χιονοστιβάδα αντιεπιστημονικών, αντιπαιδαγωγικών και οπισθοδρομικών προγραμμάτων που έρχονται στα σχολεία
Το υπουργείο Παιδείας και το ΙΕΠ έχει ανοίξει για τα καλά τις πόρτες των σχολείων σε ένα ορυμαγδό, μια οχλαγωγία αντιεπιστημονικών, αντιπαιδαγωγικών και οπισθοδρομικών απόψεων, που κινούνται από την ακροδεξιά αρχαιολαγνεία ως την ανοιχτή προπαγάνδα κατά των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών και των μαθητών.
Η έσχατη των περιπτώσεων που αποκαλύπτονται πλέον με ρυθμό χιονοστιβάδας, είναι η έγκριση των προγραμμάτων της Ελληνικής Αγωγής, του καθηγητή Άδωνι Γεωργιάδη, που τυχαίνει υπουργός της κυβέρνησης.
Μετά τις έντονες αντιδράσεις από γεγονός ότι το υπουργείο Παιδείας έδωσε έγκριση στα προγράμματα της Ελληνικής Αγωγής της εταιρίας του Αδωνι Γεωργιάδη για το σχολικό έτος 2020- 2021 το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), σχετικά με προγράμματα του φορέα Ελληνική Αγωγή, αναφέρει:
«Το εν λόγω εκπαιδευτικό υλικό, το οποίο υποβλήθηκε στο ΙΕΠ στο πλαίσιο προαιρετικών δράσεων εκτός σχολικού ωρολογίου προγράμματος, απευθύνεται σε μαθητές/τριες της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και αφορά στην επαφή των παιδιών, μέσω δημιουργικών δραστηριοτήτων, με περιόδους της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και προϊστορίας, με ιστορίες των ηρώων της μυθολογίας, με τη γνωριμία τους με τη μουσική στην αρχαία Ελλάδα και με τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαιότητα, με τα έθιμα και τις γιορτές που διοργάνωναν οι αρχαίοι, καθώς και με τη σημασία που είχε για τους αρχαίους Έλληνες η φροντίδα της άσκησης του σώματος και οι αθλητικοί αγώνες, όπως «Ναυμαχία της Σαλαμίνος», «Ο Δίσκος της Φαιστού: Ένα κρυμμένο μυστικό», «Οδυσσεύς, ο πολυμήχανος ήρωας», «Θησεύς, ο βασιλεύς των Αθηνών», «Η Αργοναυτική εκστρατεία», «Μυθοταξιδεύουμε μετά μουσικής», «Παίζωμεν παιδιάν;», «Ανθεστήρια» και «Ειρεσιώνη», «Αγών-Αθλητισμός», «Το σώμα».
Όπως ρητά προβλέπεται στην σχετική έγκριση, η συμμετοχή είναι προαιρετική και δωρεάν, το υλικό δεν μπορεί να αφορά έμμεση ή άμεση διαφήμιση/προώθηση εμπορικών προϊόντων φορέων, επιχειρήσεων ή υπηρεσιών ατόμων ή φορέων, και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κανενός είδους διαφημιστικό ή άλλο εμπορικό σκοπό, ενώ δεν επιτρέπεται και οποιαδήποτε μελλοντική εμπορική διάθεση του εκπαιδευτικού προγράμματος και συνοδευτικού υλικού με την αναφορά της συγκεκριμένης έγκρισης».
Θυμίζουμε ότι το θέμα ήρθε στην επιφάνεια με το άρθρο του , για τα «εκπαιδευτικά» προγράμματα που εγκρίνει το Ι. Ε. Π. και την επιδρομή της ιδεολογικής κυριαρχίας της δήθεν «αριστείας» στο σώμα & το περιεχόμενο της Δημόσιας Εκπαίδευσης».
Αυτά είναι μερικά από τα προγράμματα που, τυχαίο!!!, εγκρίνονται δια χειρός Ι.Ε.Π., από το 2020 – 2021:
1. «ΤΑ ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ», 2. «Ο ΟΙΚΟΣ», 3. «ΠΑΙΖΩΜΕΝ ΠΑΙΔΙΑΝ», 4.«ΜΥΘΟΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ», 5. «ΘΗΣΕΥΣ, Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ», 6. «ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ», 7. «ΤΟ ΣΩΜΑ», 8. «Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ», 9. «Η ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ», 10. « Η ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ», 11. «ΑΓΩΝΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ», 12. «Ο ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ», 13. «ΗΡΑΚΛΗΣ, Ο ΡΩΜΑΛΕΟΣ ΗΡΩΣ», 14. «ΟΔΥΣΣΕΥΣ, Ο ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ ΗΡΩΣ»
Δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο, μοιάζουν να είναι πολλά για να αποτελούν μέρος μίας διεκπεραιωτικής διαδικασίας, μάλλον πρόκειται για μία σκόπιμη και μεθοδική
καθ’ όλα συνειδητή προσπάθεια διαμόρφωσης ιδεολογικής ταυτότητας και συνείδησης. Και φυσικά δεν είναι δωρεάν, το κόστος είναι 5 ευρώ το δίωρο για κάθε μαθητή/μαθήτρια. Τόσο πάει το κόστος παρακολούθησης κάθε προγράμματος, γιατί μιλάμε για σχολή που δίνει πτυχία εθνικοφροσύνης! Μα είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι και εδώ είναι η αβλεψία ενός Συμβούλου – εισηγητή που δεν κατάλαβε τι ενέκρινε και μάλιστα επί δύο συναπτά έτη;
Αναρωτιόμαστε ποια είναι η προστιθέμενη αξία όλης αυτής της παλέτας «εκπαιδευτικών» προγραμμάτων στην ήδη υπάρχουσα δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση προκειμένου να Ως γνωστό, στοιχεία της μυθολογίας και της αρχαίας ιστορίας, διδάσκονται έτσι κι αλλιώς στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και εν πάση περιπτώσει εδώ δεν υπάρχουν ούτε μουσειακά εκθέματα, ούτε «θόλος» παραστατικών απεικονίσεων με νέες τεχνολογίες, τίποτε άλλο εκτός από τη χρήση διαδραστικού πίνακα για συζήτηση, την έρευνα και την δραματοποίηση των αρχαίων κειμένων. Τα περισσότερα εξ αυτών των προγραμμάτων αποσκοπούν: «…στην επαφή των παιδιών με την μητρική τους γλώσσα (sic) και στη δημιουργική καλλιέργεια των τρόπων κατάκτησης γνώσης με συμμετοχικές και βιωματικές διαδικασίες». Και ποια είναι η μητρική γλώσσα των παιδιών μας; Βασικός στόχος κάθε προγράμματος είναι οι μαθητές (της πρωτοβάθμιας φυσικά, γιατί «έχουν γνώση οι φύλακες», οι συντελεστές των προγραμμάτων ξέρουν πολύ καλά ότι αυτά δεν μπορούν να απευθύνονται σε μαθητές δευτεροβάθμιας, άλλωστε η διαπαιδαγώγηση πρέπει να ξεκινάει από τα γεννοφάσκια) να έρθουν σε επαφή με την αρχαιότερη μορφή της γλώσσας μας για να συνειδητοποιήσουν τα κοινά στοιχεία με την νεότερη μορφή της. Σκοπός όλων των προγραμμάτων είναι να συμβάλλουν στη διαμόρφωση πολιτών με συγκροτημένη ατομική και κοινωνική ταυτότητα, με δημοκρατικό ήθος αλλά και με κριτική σκέψη και ηθική και γνωστική αυτονομία.
Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ μεγάλο σκοπό, μία συγκεκριμένου τύπου πολιτειότητα που εδρεύει στην αρχαιοελληνική μας προέλευση και στην αρχαία ελληνική, μητρική μας γλώσσα, σκοπός για τον οποίο φυσικά το δημόσιο σχολείο κρίνεται ανεπαρκές και φτηνό σύμφωνα πάντα με τις ευλογίες και τη νομιμοποίηση του ΙΕΠ.
Σύμφωνα με τον Βολταίρο: ο Διαφωτισμός έπρεπε να αρχίσει από τους «μεγάλους». Μόνο αφού θα είχε κατακτήσει τις καρδιές και τα μυαλά των υψηλών ηγετών της κοινωνίας, θα μπορούσε να ασχοληθεί με τις κατώτερες μάζες. Αλλά για τον Βολταίρο και πολλούς από τους οπαδούς του, υπήρχε ένας κίνδυνος που έπρεπε να αντιμετωπιστεί με πολλή προσοχή. Κάποιος έπρεπε να φροντίσει να αποτρέψει τις μάζες από το να μάθουν να διαβάζουν…
Σήμερα για το ΙΕΠ «…το να διδάσκουν τις μάζες να διαβάζουν, θα μπορούσε να έχει μια πιο ευεργετική επίδραση. Δίνει τη δυνατότητα για μια διαδικασία εκπολιτισμού, κατά την οποία οι κυριαρχούμενες ομάδες θα γίνονταν περισσότερο ηθικές, πιο υπάκουες, περισσότερο επηρεασμένες από την πραγματική κουλτούρα».
Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου ιδεολογικού και πολιτικού χαρακτήρα επιδρομή της «αριστείας» του νεοφιλελευθερισμού – νεοσυντηρητισμού και των εκπροσώπων της στο σώμα και στο περιεχόμενο της Δημόσιας Εκπαίδευσης με ξεκάθαρες πολιτικές στοχεύσεις που δεν είναι άλλες από:
• τη διάχυση «καλών πρακτικών» (sic) σε ό, τι αφορά την εδραίωση της λογικής της επί πληρωμή αγοράς εκπαιδευτικών προϊόντων από την πρώιμη ακόμα παιδική ηλικία,
• την αποψίλωση του Δημόσιου Σχολείου από τη βασική του αποστολή της μετάδοσης ολόπλευρης και στέρεας γνώσης και όχι πληροφοριών, με δωρεάν χαρακτήρα προς όλους,
• τη διάδοση νεοσυντηρητικών – παρωχημένων αντιλήψεων στους μαθητές με χαρακτηριστικά προγονοπληξίας – αρχαιολατρίας και εθνικισμού αντίστοιχων με αυτές που επικρατούσαν και διαδίδονταν στους μαθητές των Δημόσιων & Ιδιωτικών Σχολείων της χώρας μας κατά την μετεμφυλιακή περίοδο (1949 – 1963) αλλά και την περίοδο της φασιστικής δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967 – 1974).
Με την πρακτική και τις τακτικές αυτές του Ι. Ε. Π. και του ΥΠΑΙΘ, σε ό, τι αφορά την έγκριση τέτοιου είδους «εκπαιδευτικών» προγραμμάτων, ίσως να μην είναι μακριά και η επαναφορά των εορτών για την «πολεμική αρετή» των Ελλήνων ή ακόμα χειρότερα, για τους θιασώτες του «μαθήματος» των εργαστηρίων δεξιοτήτων, η ένταξη ανάλογων «εκπαιδευτικών» θεματικών αξόνων στο πλαίσιο της διδασκαλίας δεξιοτήτων που θα τονώνουν την «εθνική ταυτότητα» των μαθητών και το αντίστοιχο φρόνιμα των μαθητών/μαθητριών.
Φαίνεται ότι κάποιοι/κάποιες στο Ι. Ε. Π. και στο ΥΠΑΙΘ της κυβέρνησης της Ν. Δ. ταυτίζουν την έγκριση «εκπαιδευτικών» προγραμμάτων με τις μαζικές τηλεπωλήσεις βιβλίων αρχαιολατρικού – εθνικιστικού χαρακτήρα αμφιβόλου επιστημονικής και παιδαγωγικής αξίας, ευτελίζοντας έως εξευτελισμού την έννοια της «αριστείας» την οποία τόσο σφοδρά έχουν καπηλευτεί σε επίπεδο πολιτικής συνθηματολογίας. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο γεγονός που ενδέχεται να επιφέρει ζοφερές καταστάσεις και αποτελέσματα για τους μετέχοντες της Δημόσιας Εκπαίδευσης οι οποίοι είναι οι μαθητές/μαθήτριές μας, τα παιδιά όλων μας.
Για να αποτρέψουμε αυτές τις ζοφερές καταστάσεις για τους μαθητές/μαθήτριές μας, για τα παιδιά μας, ως αποτέλεσμα όσων αφήνουμε να διδάσκονται, οφείλουμε να αντιδράσουμε άμεσα κι όχι όταν θα είναι πια αργά.
