Υπεγράφη μνημόνιο συνεργασίας ΟΗΕ και υπ. Εργασίας για την πρόληψη και αντιμετώπιση της έμφυλης βίας κατά των γυναικών προσφύγων στην Ελλάδα
Η Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (Γ.Γ.Δ.Ο.Π.Ι.Φ.) του η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (Κ.Ε.Θ.Ι.) υπέγραψαν πρόσφατα Μνημόνιο Συνεργασίας. Πρόκειται για ένα βασικό βήμα για την ενίσχυση της συνεργασίας, με κοινό στόχο την πρόληψη και αντιμετώπιση της έμφυλης (GBV), καθώς και την προώθηση της κοινωνικής συμπερίληψης και της ισότιμης μεταχείρισης των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων, με έμφαση στις γυναίκες και τα κορίτσια.
Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων 2021-2025 εστιάζει σε τέσσερις βασικούς τομείς, όπως την πρόληψη και την καταπολέμηση της έμφυλης και της ενδοοικογενειακής βίας, την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας, σε θέσεις λήψης αποφάσεων και σε ηγετικούς ρόλους, καθώς και την ενσωμάτωση της έμφυλης διάστασης σε τομεακές πολιτικές. Το Μνημόνιο Συνεργασίας θα έχει ως στόχο να διασφαλίσει ότι οι ανάγκες των γυναικών και κοριτσιών προσφύγων συμπεριλαμβάνονται στο σύνολο της εθνικής στρατηγικής.
«Εργαζόμαστε καθημερινά για την πρόληψη, την αντιμετώπιση και την καταπολέμηση των περιστατικών έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις γυναίκες πρόσφυγες και τα παιδιά τους, ενώ σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες πρόκειται να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε κι άλλες δράσεις για την καταπολέμηση της βίας και την προώθηση της ισότητας των φύλων.
Υψώνουμε ένα τείχος προστασίας, με τη δωρεάν γραμμή SOS 15900 και το Δίκτυο Δομών μας, να είναι πάντα σε ετοιμότητα να στηρίξει κάθε γυναίκα που θα απευθυνθεί σ’ αυτό. Χαρακτηριστικό είναι ότι περισσότερες από 1.100 γυναίκες πρόσφυγες έχουν απευθυνθεί στα 43 Συμβουλευτικά Κέντρα της χώρας μας. Επίσης, στους 19 Ξενώνες μας έχουν φιλοξενηθεί 418 γυναίκες πρόσφυγες και 535 παιδιά.
Οι γυναίκες πρόσφυγες δεν είναι μόνες τους στον αγώνα κατά της βίας. Είμαστε εδώ για να τις βοηθήσουμε να σταθούν στα πόδια τους, παρέχοντάς τους ψυχοκοινωνική υποστήριξη, νομική και εργασιακή συμβουλευτική», τόνισε η κα Μαρία Συρεγγέλα, υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για τη Δημογραφική Πολιτική και την Οικογένεια.
Η Γ.Γ.Δ.Ο.Π.Ι.Φ. και η Ύπατη Αρμοστεία επί του παρόντος συντονίζουν από κοινού την Εθνική Ομάδα Εργασίας για την Έμφυλη Βία, η οποία παρέχει ένα φόρουμ συνεργασίας και συντονισμού μεταξύ όλων των ενδιαφερόμενων φορέων. Σημειώθηκε ήδη σημαντική πρόοδος την περασμένη χρονιά. Αναπτύχθηκε, μεταξύ άλλων, ένα εργαλείο χαρτογράφησης υπηρεσιών που αποτελεί χρήσιμη πηγή για τους φορείς που παρέχουν υπηρεσίες σε αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες.
«Δυστυχώς, σχεδόν μία στις τρεις γυναίκες έχουν βιώσει σεξουαλική ή σωματική βία τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Σχεδόν οι μισοί αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες παγκοσμίως είναι γυναίκες και κορίτσια. Το 2021, η Ύπατη Αρμοστεία και εταίροι της δέχτηκαν 670 αναφορές περιστατικών έμφυλης βίας κατά προσφύγων και αιτούντων άσυλο μόνο στην Ελλάδα . Πρέπει να αναλάβουμε αποφασιστική δράση και να συνεργαστούμε με τις ελληνικές αρχές για να διασφαλιστεί ότι θα συμπεριλαμβάνονται σε όλες τις εθνικές δράσεις πρόληψης κατά οποιασδήποτε μορφής έμφυλης βίας και στήριξης των επιζώντων/επιζήσασων», δήλωσε η κα Maria Clara Martin, Αντιπρόσωπος του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα.
«Η έμφυλη βία έχει τραγικό αντίκτυπο στην ασφάλεια των γυναικών και των κοριτσιών και συνιστά ξεκάθαρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συνεργασία αυτή προάγει τη διαχείριση των περιστατικών αυτών που αφορούν στους προσφυγικούς πληθυσμούς και στηρίζει την ενδυνάμωση των γυναικών που έχουν υποστεί έμφυλη βία, καθώς και την κοινωνική τους ένταξη», πρόσθεσε η κα Αθανασία Ξεπαπαδάκου, Πρόεδρος του Κ.Ε.Θ.Ι.
Η ένταξη και η αυτάρκεια αποτελούν βασικές προτεραιότητες για τις γυναίκες και κορίτσια πρόσφυγες που έχουν επιζήσει περιστατικών έμφυλης βίας. Θα γίνουν περαιτέρω προσπάθειες για να στηριχθεί η ένταξή τους μέσω της παροχής ευκαιριών απασχόλησης. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για όσες γυναίκες βρίσκονται σε ασφαλείς δομές, ώστε να μπορούν να βασίζονται στον εαυτό τους και να μην αναγκάζονται να επιστρέφουν σε κακοποιητικά περιβάλλοντα.
