Η πολυαισθητηριακή μέθοδος οδηγεί στην κατανόηση, τη βιωματική μάθηση, την οργανωμένη και ελκυστική γνώση
Η μάθηση STEAM, δηλαδή προγράμματα μάθησης όπου οι Τέχνες (Arts) συναντιούνται και ομονοούν με τις Φυσικές Επιστήμες (Science), την Τεχνολογία (Technology), τα Μαθηματικά (Mathematics), βρίσκονται στην αιχμή της νέας διδασκαλίας.
Για όσους νομίζουν ότι το να κάθεται ο μαθητής «βιδωμένος» σε μια καρέκλα και να λύνει ασκήσεις επί ασκήσεων ή να βρίσκεται μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή και να μαθαίνει προγραμματισμό ή ακόμα να προσπαθεί να κατανοήσει τον μηχανισμό των θετικών επιστημών «ξερά», χωρίς πρακτική-σωματική εξάσκηση και κυρίως χωρίς τη «διάνοιξη» της φαντασίας και της αντίληψης μέσα από την Τέχνη, απλώς να αναφέρουμε ότι ο Αϊνστάιν έπαιζε βιολί, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ήταν μέγας καλλιτέχνης, μάγειρας και εφευρέτης, ο Μιχαήλ Άγγελος επίσης, καθώς και πολλοί άλλοι επιστήμονες είχαν σημαντικές καλλιτεχνικές δεξιότητες και όχι μόνο «ανησυχίες».
Έννοιες όπως η σχετικότητα, ο χώρος, ο χρόνος, η συστολή και διαστολή των διαστάσεων, ο κύκλος των φυσικών φαινομένων, τα Μαθηματικά δεν μπορούν πλέον να προσεγγιστούν στη σχολική τάξη μονοσήμαντα. Η πολυαισθητηριακή μέθοδος οδηγεί στην κατανόηση, τη βιωματική μάθηση, την οργανωμένη και ελκυστική γνώση.
Ελκυστική γνώση, ολιστική μάθηση και εμπειρία σημαίνει επίσης ότι το κάθε μάθημα καθίσταται «ωραίο», όπως μόνο με τον συγκερασμό τέχνης και επιστήμης μπορεί να συμβεί. Σ’ αυτό το πλαίσιοτων προγραμμάτων STEAM στο εξωτερικό, σε δομές δημόσιες και ιδιωτικές, όπου πραγματικά υπηρετείται η φιλοσοφία της μεθόδου.
Φέτος ωστόσο είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με τη συνάδελφο δασκάλα της Ε΄ τάξης του Δημοτικού σχολείου που εργάστηκα ως θεατρολόγος-παιδαγωγός. Μετείχαμε σε πρόγραμμα STEAM, όπου το ζητούμενο ήταν ο συνδυασμός της Φυσικής και του θεάτρου, ειδικότερα δε η κατανόηση του κύκλου του νερού μέσα από το . Μέσα από την παραστασιακή διαδικασία τα παιδιά οργάνωσαν το σενάριο για το φυσικό φαινόμενο, έγραψαν διαλόγους, πρωτότυπη μουσική και έπειτα από εντατικές πρόβες όπου έπρεπε η ομάδα να «δέσει», να κατανοήσει και να εφαρμόσει τη σκηνική δράση, τελικά το δρώμενο βιντεοσκοπήθηκε και στη συνέχεια βραβευθήκαμε, σε διαγωνισμό με άλλα σχολεία, με το Βραβείο Σκηνοθεσίας!
Τι κερδίσαμε
Τι κερδίσαμε από όλο αυτό;
α) Εφαρμοσμένη μέθοδο συνδιδασκαλίας γνωστικών αντικειμένων από παιδαγωγούς ειδικευμένους ο καθένας στο αντικείμενό του.
β) Παιδιά που αγάπησαν το θέατρο δέθηκαν σε ομάδα, δούλεψαν ενεργητικά τόσο πάνω στο γνωστικό αντικείμενο της παιδιά που σωματοποίησαν και αναπαρέστησαν μοναδικά και ευρηματικά το φυσικό φαινόμενο ένιωσαν το επιστημονικό ζητούμενο, δηλαδή έμαθαν με τρόπο άμεσο, εντατικό, συνδυαστικό και αισθητικό. Έμαθαν με τρόπο «ωραίο».
Το παραστασιακό βίωμα της γνώσης είναι το πλέον ισχυρό μέσο πρόσληψης και διαχείρισης του ωραίου στα παιδιά. Η αναπαράσταση και η συμπερίληψη του παιδιού στη μαθησιακή διαδικασία οδηγεί στο ωραίο, όχι στο τέλειο ή καλοκουρδισμένο ή καλογυαλισμένο αποτέλεσμα, αλλά στο ωραίο, αυτό που κάνει το παιδί να συγκινηθεί, να αποκτήσει εμπειρία, να αναδράμει, να το αναπαραγάγει ποικιλοτρόπως στο σπίτι, δηλαδή να μάθει.
Το ωραίο στο θέατρο μέσα στο σχολείο είναι όλα τα παραπάνω και είναι αυτό που καθιστά τη μάθηση ελκυστική. Ας μην στερούμε το θέατρο από τους μαθητές μας.
