Σχετικά με το Σχέδιο Νόμου του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ με τίτλο «Νέοι Ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση της ποιότητας, της λειτουργικότητας και της σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία και λοιπές διατάξεις», διαπιστώνουμε επί της αρχής ότι πρόκειται για παρέμβαση μεγάλης έκτασης. Η μεταρρύθμιση που επιχειρείται με το νομοσχέδιο αφορά σχεδόν όλες τις πτυχές της λειτουργίας του Πανεπιστημίου και υπεισέρχεται ακόμη και σε λεπτομέρειες. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό χαρακτηριστικό, σε μια χώρα όπου τόσο η κεντρική κυβέρνηση όσο και τα ίδια τα Πανεπιστήμια καθυστερούν απελπιστικά τη διαμόρφωση της δευτερογενούς νομοθεσίας και των προβλεπόμενων από τον νόμο εσωτερικών ρυθμιστικών πλαισίων (π.χ. εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας, οργανισμοί), στοιχείων απαραίτητων για τη λειτουργική ολοκλήρωση του πρωτογενούς πλαισίου. Ωστόσο, η μικρο-ρύθμιση και η υπερ-ρύθμιση ουδόλως συντελούν στην ενίσχυση είτε της αυτοδιοίκησης, είτε της αριστείας, χαρακτηριστικά που το νομοσχέδιο διατείνεται ότι αποτελούν κεντρικές επιλογές του σκοπού του. Επομένως, η διαχρονικώς εξαγγελλόμενη πρόθεση της Πολιτείας περί νομοθέτησης «νόμου-πλαισίου» εξακολουθεί να παραμένει ζητούμενο. Μέχρι όμως να επιτελεσθεί αυτό, χρήσιμο θα είναι ο νόμος να περιέχει διαδικασίες και ρητές εξουσιοδοτήσεις προς τη Διοίκηση του ΑΕΙ που θα επιτρέπουν την προσαρμογή συγκεκριμένων ρυθμίσεων στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Ιδρύματος (π.χ. πολυεδρικότητα) και τις εξ αυτών απορρέουσες ιδιαίτερες απαιτήσεις λειτουργικότητας. . . . . . .. . . . .. . . .
ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: https://wp.me/p7E2H6-gv
