Ο αγώνας για ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση είναι αγώνας για μια άλλη κοινωνία – μια κοινωνία αλληλεγγύης· όχι μια κοινωνία με λύκους και με πρόβατα.
Για ιδεολογία της «ήσσονος προσπάθειας» (από την πλευρά των μαθητών) έκανε λόγο η κ. Κεραμέως σχολιάζοντας τις τροπολογίες που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων και της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και για μείωση της ύλης των πανελλαδικών στο μισό. Ασφαλώς πρόκειται για αιτήματα που δεν πιστώνονται μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά έχουν μετ’ επιτάσεως τεθεί από ΕΛΜΕ, συλλόγους διδασκόντων, ακόμα και από Συντονιστές Εκπαίδευσης.
Διαπιστώνεται για πολλοστή φορά πως η επαφή της Νίκης Κεραμέως με την εκπαιδευτική πραγματικότητα είναι όση του Άδωνι Γεωργιάδη με την οικονομική ανάπτυξη. Η υπουργός Παιδείας ούτε γνωρίζει ούτε θέλει να μάθει πως οι περισσότεροι μαθητές προσπαθούν σκληρά να ανταποκριθούν σε ένα στείρο εξετασιοκεντρικό σύστημα έχοντας να αντιμετωπίσουν και τις οικονομικές δυσκολίες των οικογενειών τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε εντάσεις στο σπίτι, απουσία εξωσχολικής βοήθειας (φροντιστήρια, ιδιαίτερα κλπ), ζητήματα συγκέντρωσης και αυτοπεποίθησης κ.ά. Πολλά παιδιά εργάζονται. Στον νομό Ρεθύμνου, που υπηρετώ, αρκετοί μαθητές δεν έρχονται στο σχολείο απευθείας από το σπίτι αλλά από τα μαντριά με τα πρόβατα. Πηγαίνετε κ. Κεραμέως σε αυτά τα παιδιά να τους μιλήσετε για ήσσονα προσπάθεια.
Το πιο εξοργιστικό όμως είναι η συνολική αντίληψη μιας κατά τα άλλα υπουργού Παιδείας για την Εκπαίδευση. Η Εκπαίδευση, κ. Κεραμέως, πρέπει να είναι πρωτίστως χαρά και δημιουργία για τους μαθητές· όχι ένα λιβάδι σπαρμένο με αγκάθια. Και η προσπάθεια πρέπει να προέρχεται από την έμπνευση και το κίνητρο και όχι να είναι κάτεργο. Εκτός αν σκοπός σας είναι να μισήσουν τα παιδιά το σχολείο.
Δίπλα σε αυτά, προσθέστε και την απύθμενη υποκρισία: Αν έχεις λεφτά για κολλέγιο, τότε η μείζων προσπάθεια πάει περίπατο. Τα παιδιά της αστικής τάξης, των «καλών οικογενειών», ή όσων οικογενειών στερήθηκαν πολλά για να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα χρήματα (αλλά και αυτές σίγουρα είχαν μια καλή οικονομική βάση εκκίνησης) δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ. Ούτε καν για έναν καλό βαθμό στις πανελλήνιες.
Αλλά κι εδώ είναι θέμα αντίληψης: Σε αυτή την κοινωνία άλλοι είναι για τα μαντριά και άλλοι για τα σαλόνια. Αυτό μας λέει η υπουργός Παιδείας και η θλιβερή ακολουθία της. Αυτό είναι το παιδαγωγικό τους παράδειγμα. Αυτή την «παιδεία» θέλουν και γι’ αυτό μισούν μισούν όποιον αγωνίζεται για ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση. Γιατί – τελικά – ο αγώνας για ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση είναι αγώνας για μια άλλη κοινωνία – μια κοινωνία αλληλεγγύης· όχι μια κοινωνία με λύκους και με πρόβατα.
Ας κάνει τουλάχιστον μια έστω ήσσονα προσπάθεια η κ. Κεραμέως να ακούσει τους εκπαιδευτικούς, να ακούσει την ΟΛΜΕ, τη ΔΟΕ, τους γονείς. Να ακούσει τα στελέχη της εκπαίδευσης εκείνα που δεν αρκούνται να κουνάνε με επιδοκιμασία το κεφάλι σε κάθε εξυπνάδα που εκπορεύεται από τον γυάλινο πύργο στο Μαρούσι ή ξεκοκαλίζουν τα ΕΣΠΑ. Ας ακούσει αυτούς. Λίγη προσπάθεια χρειάζεται.
Όχι μείζων. Ήσσων.
Ο Χρήστος Σουρουλής είναι Πρόεδρος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Ρεθύμνου
