Επιστολή προς Κεραμέως: Θέατρο στο σχολείο; Αχ, δεν προλάβαμε!
Επιστολή διαμαρτυρίας αποστέλλει προς την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως, αναφορικά με τον αποκλεισμό των από τους επικείμενους διορισμούς.
Να σημειωθεί πως δεν έχουν συσταθεί οργανικές θέσεις για στους διορισμούς που πρόκειται να γίνουν το επόμενο διάστημα.
Αναλυτικά η επιστολή:
Εργάζομαι ως αναπληρώτρια θεατρολόγος από το 2008. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα κ. Κόπτση, το Υπουργείο δε θα είναι εφικτό φέτος να προχωρήσει στη σύσταση οργανικών θέσεων για θεατρολόγους, καθώς δεν … προλαβαίνουν. Και όλα αυτά:
– Τη στιγμή που υπάρχει σχετική συζήτηση, εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο, μετά την αρχή που έγινε πέρυσι με τη σύσταση οργανικών θέσεων θεατρολόγων,
– Τη στιγμή που πλέον στην εποχή της «Ελλάδας 2.0» όλα μπορούν να γίνονται ταχύτατα, αρκεί βέβαια να υπάρχει η βούληση,
– Τη στιγμή που έχουν γίνει 22 σχετικές αναφορές / ερωτήσεις στη Βουλή, (εκτός και αν κανείς δε δίνει σημασία),
– Τη στιγμή που εδώ και μήνες έχει ανακοινωθεί ότι το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθούν διορισμοί,
– Τη στιγμή που το ποσοστό μονίμων / αναπληρωτών θεατρολόγων είναι το μικρότερο σε σχέση με όλες τις ειδικότητες,
– Τη στιγμή που κάθε χρόνο 900 περίπου θεατρολόγοι καλούνται ως αναπληρωτές να διδάξουν το μάθημα,
– Τη στιγμή που η ίδια η υφυπουργός κ. Μακρή έχει κάνει δηλώσεις στη Βουλή για την αξία της Θεατρικής Αγωγής στην εκπαίδευση,
– Τη στιγμή που όλες οι επιστημονικές έρευνες αναφέρονται στη σημασία των τεχνών στην εκπαίδευση για την ενίσχυση των νέων δεξιοτήτων των μελλοντικών πολιτών και ειδικότερα του θεάτρου για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού και τη βίας,
– Τη στιγμή που από τους 20000 διορισμούς στη Γενική Εκπαίδευση, μόνο οι 171 φαίνεται πως τελικά θα είναι για θεατρολόγους,
– Τη στιγμή που κάθε εκπαιδευτικός αισθάνεται την ανάγκη να αντιμετωπίζεται ισότιμα σε σχέση με τους συναδέλφους του και κάθε πολίτης αυτής της χώρας έχει την ανάγκη της αίσθησης δικαίου και σεβασμού.
Οι παραπάνω στιγμές μοιάζουν να συνθέτουν το απόσπασμα ενός θεάτρου παραλόγου. Παρόλα αυτά, αναζητώντας κανείς μια λογική εξήγηση, αμφιταλαντεύεται: υπάρχει σκοπιμότητα, ή πρόκειται απλώς για ανικανότητα;
Τη στιγμή αυτή λοιπόν, που γύρω ηχούν ακόμη βαρύγδουπες δηλώσεις για την πατρίδα του θεάτρου και για τη σημασία των τεχνών στο σχολείο του αύριο (οξύμωρο: ίσως στο πλαίσιο μιας ακόμη θεατρικής παράστασης), ως εκπρόσωπος της ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ειδικότητας που φαίνεται ότι δε θα γίνει ΚΑΝΕΝΑΣ διορισμός επειδή απλώς… δεν πρόλαβαν (!), αισθάνομαι βαθύτατα απογοητευμένη και αδικημένη, τόσο ως εκπαιδευτικός, όσο και ως πολίτης αυτής της χώρας. Και ελπίζω τελικά το Υπουργείο να μην επιτρέψει μια τόσο σοβαρή και άδικη παράλειψη.
* Διονυσία Κορτέσα, Εκπαιδευτικός 91.01
