«Όσο περισσότερη ζέστη κάνει, τόσο περισσότερη είναι η άλγη και τόσο πιο γρήγορα λιώνει το χιόνι. Είναι ένας φαύλος κύκλος και προσπαθούμε να κατανοήσουμε όλους τους μηχανισμούς ώστε να κατανοήσουμε αυτό τον κύκλο και να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι»
Ο Ερίκ Μαρεσάλ στέκεται στη χιονισμένη πλαγιά γύρω στα 2.500 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας κρατώντας ένα βαθυκόκκινο δοκιμαστικό σωλήνα. Μέσα σ’ αυτόν υπάρχει δείγμα μιας άλγης που είναι γνωστή ως «snow blood», «αιμάτινο χιόνι», ένα φαινόμενο που επιταχύνει το λυώσιμο των αλπικών πάγων και για το οποίο οι επιστήμονες εκφράζουν ανησυχίες ότι εξαπλώνεται.
«Αυτή η άλγη είναι πράσινη. Όταν όμως βρίσκεται μέσα στο χιόνι, συσσωρεύει λίγες χρωστικές ουσίες σαν αντηλιακό, για να προστατεύεται», λέει ο Μαρεσάλ, διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γκρενόμπλ, ο οποίος συγκεντρώνει με συναδέλφους εργαστηριακά δείγματα στο όρος Λε Μπρεβάν.
Στα πόδια του, λωρίδες κόκκινου χιονιού λαμπυρίζουν στο φως του ήλιου.
Η άλγη είχε περιγραφεί για πρώτη φορά τον τρίτο αιώνα π.Χ. από τον Αριστοτέλη. Όμως ταυτοποιήθηκε επισήμως μόλις το 2019 και της δόθηκε η λατινική ονομασία Sanguina nivaloides.
Επιστήμονες κάνουν τώρα κούρσα με το χρόνο για να την κατανοήσουν καλύτερα πριν είναι πολύ αργά, καθώς οι όγκοι του χιονιού μειώνονται λόγω των θερμοκρασιών που αυξάνονται παγκοσμίως και οι Άλπεις πλήττονται δυσανάλογα σκληρά.
«Υπάρχει διπλός λόγος» για να μελετήσουμε την άλγη, εξηγεί ο Μαρεσάλ. Ο πρώτος είναι ότι βρίσκεται σε μια περιοχή που δεν έχει εξερευνηθεί πολύ και ο δεύτερος είναι ότι αυτή η περιοχή, που δεν έχει εξερευνηθεί πολύ, λιώνει μπροστά στα μάτια μας, έτσι το πράγμα επείγει», δήλωσε.
Μερικοί επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο Αλμπέρτο Αμάτο, ερευνητής στη γενετική μηχανική στο Κέντρο CEA της Γκρενόμπλ, λέει πως οι όγκοι της άλγης φαίνεται να αυξάνονται εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, καθώς ευνοούν την ανάπτυξή της οι υψηλότερες συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Η έρευνα συνεχίζεται και το βέβαιο είναι πως η παρουσία της άλγης επιταχύνει το λιώσιμο του χιονιού, καθώς ο χρωματισμός της μειώνει την ικανότητά της να αντανακλά τη ζέστη του ήλιου.
Άλλοι τύποι άλγης, περιλαμβανομένης μιας μωβ ποικιλίας, καθώς και η καπνιά από τις δασικές πυρκαγιές, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Αν η άλγη επεκταθεί, το λιώσιμο του χιονιού και των παγετώνων σε όλο τον κόσμο μπορεί να επιταχυνθεί.
«Όσο περισσότερη ζέστη κάνει, τόσο περισσότερη είναι η άλγη και τόσο πιο γρήγορα λιώνει το χιόνι», λέει ο Αμάτο. «Είναι ένας φαύλος κύκλος και προσπαθούμε να κατανοήσουμε όλους τους μηχανισμούς ώστε να κατανοήσουμε αυτό τον κύκλο και να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι».
