Το ΥΠΑΙΘ υποστηρίζει δημοσίως ότι ελάχιστα τμήματα κλείνουν και ότι όλα είναι άψογα στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, ενώ στην πραγματικότητα τα τμήματα και ολόκληρα σχολεία υπολειτουργούν, η υγειονομική επικινδυνότητα έχει αυξηθεί και η διασπορά του ιού μεγεθύνεται.
Σε ρεπορτάζ γνωστού εκπαιδευτικού site γίνεται αναφορά στον αριθμό κρουσμάτων σε παιδιά ηλικίας 0-17 ετών, την εβδομάδα 24 έως 30 Ιανουαρίου 2022. Ο αριθμός κρουσμάτων που δίνει το site (όπως φαίνεται και από τη σχετική φωτογραφία) ανέρχεται στα 35.870 κρούσματα.
Προς επιβεβαίωση του αριθμού αυτού παραθέτει τους σχετικούς πίνακες επιδημιολογικής επιτήρησης του ΕΟΔΥ, με ημερομηνία 24 και 30 Ιανουαρίου και υπολογίζει τη διαφορά.
Οι πίνακες είναι πραγματικοί. Η διαφορά είναι σωστή… Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Για να υπολογίσεις τον εβδομαδιαίο αριθμό των κρουσμάτων σε παιδιά ηλικίας 0-17 ετών, πρέπει να υπολογίσεις 7 ημέρες. Με τους δύο πίνακες που παρουσιάζονται από το γνωστό site, δεν υπολογίζονται τα κρούσματα της Δευτέρας 24 ιανουαρίου, διότι είναι ενσωματωμένα στο συνολικό νούμερο. Αν υπολογίσουμε τα κρούσματα όλης της εβδομάδας, τότε ανέρχονται σε 42.566. Η διαφορά των δύο αριθμών είναι 6.696 κρούσματα, δηλαδή όσα τα κρούσματα τη Δευτέρας 24/1/2022.
Τα κρούσματα ανά ημέρα έχουν ως εξής:
24-Ιαν-22 6.696
25-Ιαν-22 6.442
26-Ιαν-22 6.302
27-Ιαν-22 6.278
28-Ιαν-22 7.183
29-Ιαν-22 6.081
30-Ιαν-22 3.584
ΣΥΝΟΛΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: 42.566
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα στοιχεία που δίνονται στη δημοσιότητα (μέσω του ΥΠΑΙΘ) διαφοροποιούνται από τις πραγματικές αθροίσεις των στοιχείων του ΕΟΔΥ.
Το ΥΠΑΙΘ προχωράει σε αλχημείες των δεδομένων για να εξάγει συμπεράσματα κατά το δοκούν. Άλλες φορές δίνει στοιχεία για τις ηλικίες 0-17 ετών και άλλες φορές για τις ηλικίες 4-18 ετών. Άλλες φορές δίνει αθροίσματα 6 ημερών και άλλες 7 ημερών, όπως για παράδειγμα έκανε στις 3 εβδομάδες (τις δύο των Χριστουγέννων και την επόμενη πρώτη εβδομάδα που άνοιξαν τα σχολεία. Τα κρούσματα παρουσιάζονται υπερτιμημένα τις 2 εβδομάδες των Χριστουγέννων και υποτιμημένα την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας των σχολείων. Δόθηκε, μάλιστα στη δημοσιότητα και σχετική ανακοίνωση από το ΥΠΑΙΘ, όπου παρουσιάζεται η «μεγάλη μείωση» των κρουσμάτων. Ο στόχος ήταν προφανής: να φανεί ότι τα υποτιθέμενα πρωτόκολλα δούλεψαν, ότι η πολιτική του υπουργείου είναι η ενδεδειγμένη και γι αυτό υπάρχει η μείωση των κρουσμάτων, παρά το γεγονός (όπως γράφεται στη σχετική ανακοίνωση) των πολλών διαγνωστικών tests). Αλχημείες και παραπληροφόρηση. Αυτή είναι η πολιτική του ΥΠΑΙΘ. Παραθέτουμε τον σχετικό διάγραμμα όπου εμφανίζεται η διαφορά των πραγματικών στοιχείων, σε σχέση με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το ΥΠΑΙΘ.
Ταυτόχρονα το ΥΠΑΙΘ δεν δημοσιοποιεί στοιχεία (τα οποία καθημερινά μαζεύει από τις Διευθύνσεις εκπαίδευσης) από τις αρχές του Οκτωβρίου (Αριθμός κρουσμάτων ανά σχολική βαθμίδα, ανά περιοχή και Διεύθυνση Εκπαίδευσης, αριθμός ανά μαθητές και εκπαιδευτικό προσωπικό, αριθμός σχολείων και τμημάτων όπου παρουσιάζονται κρούσματα). Αντί αυτών το ΥΠΑΙΘ έστησε τα πρωτόκολλα λειτουργίας, ώστε για να κλείσει τμήμα χρειάζεται το 50%+1 των μαθητών. Με αυτό τον τρόπο υποστηρίζει δημοσίως ότι ελάχιστα τμήματα κλείνουν και ότι όλα είναι άψογα στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, ενώ στην πραγματικότητα τα τμήματα και ολόκληρα σχολεία υπολειτουργούν, η υγειονομική επικινδυνότητα έχει αυξηθεί και η διασπορά του ιού μεγεθύνεται. Και τίθεται το εξής ερώτημα: Τα στοιχεία που το ΥΠΑΙΘ ΔΕΝ δίνει στη δημοσιότητα, ασελγώντας επί της διαφάνειας και της δημοκρατίας, δίδονται στον ΕΟΔΥ και τους λοιμωξιολόγους ή ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα και η κοινωνία εκτίθεται έρμαιο μιας στυγνής επικοινωνιακής πολιτικής, μιας διαρκούς παραπληροφόρησης και μιας συνεχούς κατασκευής στοιχείων, με κατά το δοκούν χρήση της στατιστικής;
Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, με την ευθύνη όσων το πράττουν, δεν τους χαρακτηρίζει απλώς ως παραπληροφορητές αλλά και ως ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ.
Κάτι ακόμα…
Ρόλος της δημοσιογραφίας είναι να ελέγχει την εξουσία και να παρουσιάζει τα πραγματικά δεδομένα. Η αναπαραγωγή χαλκευμένων στοιχείων, χωρίς έλεγχο, χωρίς κριτική, χωρίς σύγκριση, δεν συνάδει με τη δημοκρατική λειτουργία της δημοσιογραφίας.
Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο η «δημοσιογραφική πένα» γίνεται χαλκός ηχών ή όπως θα έλεγε η λαϊκή ρήση «ντενεκές ξεγάνωτος» και ακόμη χειρότερα, φερέφωνο.
e-lesxi.gr
