Όταν οι Βρετανοί βασάνιζαν και θανάτωναν 14 Κύπριους με τη συναίνεση της Βασίλισσας Ελισάβετ
δεν ήταν καθόλου συμπαθής στους κατοίκους της Κύπρου αφού ως μονάρχης δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τον απαγχονισμό πολλών αγωνιστών.
Στις 13 Οκτωβρίου του 1993 που’ βρέθηκε στην Κύπρο για την 29η Σύνοδο Κορυφής της Κοινοπολιτείας για τον λαό ήταν η «Αλισαβού», η επικεφαλής της εγκληματικής αποικιοκρατίας και ήταν ανεπιθύμητη. Τουλάχιστον για τους περισσότερους που έζησαν την σκληρή περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας αλλά και τα βασανιστήρια και τους απαγχονισμούς των Κυπρίων αγωνιστών κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου από τους Άγγλους την περίοδο 1955-59.
Κατά την παραμονή της στο νησί πραγματοποιήθηκαν πολλές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Ανάμεσα στους διαδηλωτές βρισκόταν και ο γιατρός Χάρης Αριστείδου, ο οποίος δεν δίστασε να σπάσει το τζάμι της λιμουζίνας της. Ο Αριστείδης, οργισμένος από την επίσκεψη της «Δολοφόνου Βασίλισσας», όπως την χαρακτήρισε, δεν δίστασε να επιτεθεί όχι μία αλλά τρεις φορές. Πρώτα επιτέθηκε σε Άγγλο Αξιωματικό ο οποίος επέβλεπε αιμοδοσία προς τιμήν της Βασίλισσας, με μία φραστική επίθεση γύρω από τα όσα συμβόλιζε η στολή του…
Η αιτία της αντίδρασης ήταν οι απαγχονισμοί των αγωνιστών. H εκπροσωπούσε τη βάρβαρη Αγγλική αποικιοκρατία και παράλληλα ενώ είχε την νομική ισχύ και την ευκαιρία να δώσει «χάρη» στον 17χρονο Ευαγόρα Παλλικαρίδη και τους άλλους 8 αλλά δεν το έκανε
Το ιστορικό
Η εξέγερση της δεκαετίας του ’50 για την Κύπρο είχε τον μελανό απολογισμό να βασανιστούν με πολύ άγριο και βάναυσο τρόπο τουλάχιστον 14 νεαροί Κύπριοι και κατόπιν να δολοφονηθούν από τις βρετανικές δυνάμεις.
Οι νεκροί, άνδρες ήταν ηλικίας μεταξύ 17 και 37 ετών, συνελήφθησαν ως ύποπτοι και κατηγορήθηκαν ότι διοργάνωσαν αντάρτικη εκστρατεία για την ανατροπή του βρετανικού ελέγχου στην Κύπρο.
Φωτογραφίες από τα Εθνικά Αρχεία της Κύπρου επιβεβαιώνουν σημάδια βασανιστηρίων στα σώματά τους.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εικόνες φαίνεται να δείχνουν ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων.
Μαρτυρίες για τα βασανιστήρια
«Είδα τους στρατιώτες να βγάζουν τον Νίκο Γεωργίου από το κελί του, σχεδόν αναίσθητο, με αφρό να βγαίνει από το στόμα του. Έκανε έναν απαίσιο ήχο σαν λιοντάρι που γρυλίζει καθώς πέθαινε. Τον άφησαν να πεθάνει στο τσιμέντο έξω», δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας.
