Μήπως η ηλικία της θεωρηθεί ανασταλτικός παράγοντας γιατί στα 46 είναι πια αργά για να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα;
Εχει αφιερώσει την ζωή της στην μελέτη, στο διάβασμα, στην βελτίωση της κατάρτισής της. Ξεκίνησε από ένα χωριό μικρό κι έφτασε στην Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε Φιλολογία, δούλεψε κάποια χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, αγωνίστηκε, ξενύχτησε, πάλεψε μόνη της και διορίστηκε με Διαγωνισμό του ΑΣΕΠ στην Μέση Εκπαίδευση.
Υπηρετεί εδώ και 20 χρόνια στην Μέση Εκπαίδευση με ευσυνειδησία και συνεχή αγώνα αυτοβελτίωσης. Έκανε μεταπτυχιακό και παρακολούθησε αναρίθμητες επιμορφώσεις, ημερίδες, συνέδρια, προγράμματα. Ξεκίνησε μεταπτυχιακό στο εξωτερικό και τα ενδιαφέροντά της διευρύνθηκαν ώστε να συμπεριλαμβάνουν πλέον συνεχώς καινούριες ιδέες, καινούριους στόχους, νέες κατευθύνσεις. Η δίψα για μάθηση και η γνώση άσβεστη, ακόμη και ύστερα από 20 χρόνια υπηρεσίας. Μια ιδέα γεννιέται στο μυαλό: ένα Διδακτορικό! Οι ιδέες πολλές, τα ενδιαφέροντα πολλά, τα θέματα στο μυαλό αναρίθμητα. Τι να προτιμήσει; Τι να ακολουθήσει;
Αλλά…αλλά…μήπως το γεγονός ότι έχει πολλά ενδιαφέροντα και πολλές ιδέες και πολλά θέματα με τα οποία θα ήθελε να ασχοληθεί θεωρηθεί τυχοδιωκτισμός; Μήπως η ηλικία της θεωρηθεί ανασταλτικός παράγοντας γιατί στα 46 είναι πια αργά για να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα; Μήπως το γεγονός ότι εκδηλώνει το ενδιαφέρον της θεωρηθεί θράσος και αναίδεια (πώς τολμάει! ποια νομίζει ότι είναι;); Μήπως το γεγονός ότι δεν έχει υπηρετήσει συμφέροντα την οδηγήσουν σε αδιέξοδο; Μήπως…μήπως….μήπως…
Είναι κουραστικό να διψάς για γνώση, για μάθηση, για δουλειά, για προσωπική και επαγγελματική ευημερία και εξέλιξη, να έχεις θέληση στα 46 να συνεχίσεις το ακαδημαϊκό ταξίδι, αλλά να μπαίνουν στην μέση όλα αυτά τα μήπως…
Ή μήπως δεν είναι απλώς «μήπως»;
Καλπακίδου Χρυσή
Εκπαιδευτικός – Φιλόλογος MEd
