«Είναι αδιανόητο τον 21ο αιώνα να συμβιβαζόμαστε με εκπτώσεις σε ζητήματα παιδείας και να αποδεχόμαστε πως μια οικογένεια πρέπει να αιμορραγήσει οικονομικά για να μορφώσει τα παιδιά της», σημειώνουν οι εκπαιδευτικοί του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου με αφορμή τον αποκλεισμό των 25.000 μαθητών από τα ΑΕΙ λόγω Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής
Τον αποκλεισμό των περίπου 25.000 μαθητών από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση λόγω Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής καταγγέλλει ο Σύλλογος Καθηγητών του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου.
Όπως τονίζουν οι εκπαιδευτικοί, «ανάμεσα στα παιδιά που αποκλείoνται φέτος είναι και μαθητές του δικού μας σχολείου που μόχθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Μαθητές με ικανότητες και διάθεση για δουλειά που δεν “έπιασαν” την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) και τώρα εισπράττουν αισθήματα ματαίωσης και αδιεξόδου».
«Είναι αδιανόητο τον 21ο αιώνα να συμβιβαζόμαστε με εκπτώσεις σε ζητήματα παιδείας και να αποδεχόμαστε πως μια οικογένεια πρέπει να αιμορραγήσει οικονομικά για να μορφώσει τα παιδιά της. Πρέπει όλοι (μαθητές- εκπαιδευτικοί – γονείς) να καταλάβουμε ότι η μόρφωση είναι δημόσιο αγαθό, το οποίο δικαιούνται τα παιδιά μας ανεξάρτητα από οικονομικό και οικογενειακό υπόβαθρο», σημειώνουν ακόμα οι εκπαιδευτικοί.
Αναλυτικά η επιστολή – ψήφισμα του Συλλόγου Καθηγητών του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου:
Τα μέλη του συλλόγου διδασκόντων του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου θέλουμε να εκφράσουμε την βαθειά μας λύπη για τον αποκλεισμό χιλιάδων μαθητών από την Τριτοβάθμια εκπαίδευση λόγω της εφαρμογής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Ο αριθμός των αποκλειόμενων υπολογίζεται ότι θα είναι ανάλογος με την περσινή χρονιά, όπου δεν επετράπη σε περίπου 25.000 μαθητές να υποβάλουν μηχανογραφικό.
Ανάμεσα στα παιδιά που αποκλείoνται φέτος είναι και μαθητές του δικού μας σχολείου που μόχθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Μαθητές με ικανότητες και διάθεση για δουλειά που δεν «έπιασαν» την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) και τώρα εισπράττουν αισθήματα ματαίωσης και αδιεξόδου.
Γνωρίζουμε όλοι τις στρεσογόνες καταστάσεις που βιώνουν όσα παιδιά προετοιμάζονται συνειδητά για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Όμως τα δύο τελευταία χρόνια όλοι οι μαθητές βίωσαν επιπλέον πρωτόγνωρες και οδυνηρές καταστάσεις εξαιτίας της πανδημίας. Τα κλειστά σχολεία, η απομάκρυνση από το σχολικό περιβάλλον για μεγάλο διάστημα, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η δυσκολία ανθρώπινης επικοινωνίας, οι αλλεπάλληλες νοσήσεις (μαθητών και εκπαιδευτικών) είχαν ως αποτέλεσμα μεγάλες μαθησιακές ελλείψεις σε όλες τις τάξεις του λυκείου.
Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς διατυπώθηκαν δημόσια προτάσεις (μείωση ύλης και στις τρεις τάξεις, αναβολή εφαρμογής της τράπεζας θεμάτων, ευνοϊκές μεταβολές σε σχέση με την ΕΒΕ), ώστε να μετριαστεί -εάν όχι να επιλυθεί – το πρόβλημα των μαθησιακών – και όχι μόνον – κενών. Αντ’ αυτού, το Υπουργείο Παιδείας ζητούσε πιεστικά την ολοκλήρωση της ύλης “πάση θυσία”, αδιαφορώντας για το επίπεδο γνώσης που πραγματικά κατακτήθηκε.
Έτσι, δεκαοκτάχρονοι πλέον πολίτες, οι μαθητές μας, δεν θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν το πανεπιστημιακό περιβάλλον, όχι γιατί αδιαφόρησαν ή δεν μόχθησαν, αλλά γιατί σε κάποιο σημείο της διαδρομής κουράστηκαν, αποθαρρύνθηκαν ή απλά ασθένησαν (από τμήματα έλειπαν συνεχώς παιδιά ως κρούσματα ή επαφές) και δεν βοηθήθηκαν αρκετά, ώστε να ξαναβρούν τον βηματισμό και την αυτοπεποίθησή τους.
Δεν ζητάμε να περάσει στο πανεπιστήμιο ο αδιάφορος μαθητής ή αυτός που δεν γνωρίζει τι σημαίνει διάβασμα. Είναι όμως υποκριτικό να υπερασπίζεται κάποιος την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και την ίδια στιγμή η ΕΒΕ να μην ισχύει για όσους εγγράφονται σε κολέγιο ή ιδιωτική σχολή ή ακόμη και σχολή του εξωτερικού. Προϋπόθεση βέβαια γιαυτό… η οικονομική δυνατότητα της οικογένειάς του.
Είναι επίσης παραπλανητικό το επιχείρημα πως η αγορά εργασίας “δεν σηκώνει” άλλους πτυχιούχους. Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι κάποιος μορφώνεται μόνο για να βρει “καλή δουλειά”;
Οι διευρυμένοι ορίζοντες, ο αυτοσεβασμός, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον συνάνθρωπό μας, η υπευθυνότητά μας ως πολίτες, δεν είναι αποτέλεσμα μόρφωσης και παιδείας; Κι ακόμη, η παιδεία δεν έχει ως στόχο τη δημιουργία ολοκληρωμένων και ψυχικά ισορροπημένων ανθρώπων, έτοιμων να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία;
Απευθυνόμενοι στους γονείς, προτρέπουμε να διεκδικήσουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και να ζητήσουμε ένα δημόσιο σχολείο αντάξιο των προσδοκιών μας.
Είναι αδιανόητο τον 21ο αιώνα να συμβιβαζόμαστε με εκπτώσεις σε ζητήματα παιδείας και να αποδεχόμαστε πως μια οικογένεια πρέπει να αιμορραγήσει οικονομικά για να μορφώσει τα παιδιά της. Πρέπει όλοι (μαθητές- εκπαιδευτικοί – γονείς) να καταλάβουμε ότι η μόρφωση είναι δημόσιο αγαθό, το οποίο δικαιούνται τα παιδιά μας ανεξάρτητα από οικονομικό και οικογενειακό υπόβαθρο.
Συναισθανόμενοι την ευθύνη που βαρύνει όσους γνωρίζουν την κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώνεται τα τελευταία κυρίως χρόνια, απευθυνόμαστε στην ηγεσία του Υπουργείου παιδείας και ζητάμε:
- Πραγματική κάλυψη των μαθησιακών κενών, όπως έχουν προκύψει σε κάθε σχολική μονάδα… Η καινούργια ύλη δεν είναι αυτοσκοπός και η Τράπεζα θεμάτων δε μπορεί να ακυρώνει την εκπαιδευτική διαδικασία. (Αυτό προϋποθέτει βέβαια ότι όλοι οι καθηγητές είναι εγκαίρως στη θέση τους).
- Μείωση και εξορθολογισμός της εξεταστέας ύλης σε όλες τις τάξεις του Λυκείου.
- Θέματα “τίμια” στη Γ Λυκείου, που δεν επιδιώκουν μόνο την πρωτοτυπία, αλλά απευθύνονται σε συνεπείς μαθητές του μέσου δημόσιου σχολείου και όχι σε “άλογα κούρσας” που προετοιμάζονται χρόνια με τρόπο ψυχοφθόρο και αντιπαιδαγωγικό.
- Απόσυρση από τις τράπεζες θεμάτων όποιου υλικού δεν ανταποκρίνεται στις δυνατότητες των μαθητών και την παρεχόμενη γνώση.
- Επαναφορά των καλλιτεχνικών μαθημάτων στα λύκεια (Μουσική, εικαστικά, θεατρολογία…),αφού ανέκαθεν ανακούφιζαν τα παιδιά μας και τους προσέφεραν στιγμές δημιουργικότητας και αναψυχής.
- Επαναφορά της κοινωνιολογίας στο Λύκειο, ως μάθημα που ενισχύει την κριτική σκέψη, τον προβληματισμό και την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των μαθητών μας.
- Επαναφορά των ερευνητικών εργασιών σε ένα αναθεωρημένο και ρεαλιστικό πλαίσιο, αφού μέσω αυτών αναδεικνύονται ικανότητες και ταλέντα μαθητών ( ειδικά των πιο αδύνατων ) ώστε να εντάσσονται στο λυκειακό περιβάλλον.
- Επιμόρφωση των καθηγητών σε πρακτικά ζητήματα που αφορούν τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες ή προβλήματα ψυχικής υγείας και μέριμνα ώστε το λύκειο να μπορεί να υποστηρίξει περισσότερο τα παιδιά αυτά, ο αριθμός των οποίων βαίνει διαρκώς αυξανόμενος.
- Παροχή έγκυρης – επιστημονικής βοήθειας σε γονείς και εκπαιδευτικούς, ώστε να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο μαθητών που περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους σε μια οθόνη κινητού ή υπολογιστή, πρόβλημα που απασχολεί πολύ μεγάλο αριθμό οικογενειών στην Ελλάδα.
Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να αναγνωρίσει και να επιλύσει άμεσα τα προβλήματα, ώστε η νέα σχολική χρονιά να είναι πράγματι μια χρονιά κανονικότητας και όχι ένας “νέος εφιάλτης”.
O Σύλλογος Καθηγητών του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου