«Είναι υποκριτικό να υπερασπίζεται κάποιος την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και την ίδια στιγμή η ΕΒΕ να μην ισχύει για όσους εγγράφονται σε κολέγιο ή ιδιωτική σχολή ή ακόμη και σχολή του εξωτερικού»
Ανάλογος με την περσινή χρονιά, όπου δεν επετράπη σε περίπου 25.000 μαθητές να υποβάλουν μηχανογραφικό, αναμένεται να είναι και εφέτος ο αριθμός των υποψηφίων που θα αποκλειστούν λόγω της , αναφέρουν οι εκπαιδευτικοί του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου.
«Δεν ζητάμε να περάσει στο ο αδιάφορος μαθητής ή αυτός που δεν γνωρίζει τι σημαίνει διάβασμα. Είναι όμως υποκριτικό να υπερασπίζεται κάποιος την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και την ίδια στιγμή η ΕΒΕ να μην ισχύει για όσους εγγράφονται σε κολέγιο ή ιδιωτική σχολή ή ακόμη και σχολή του εξωτερικού. Προϋπόθεση βέβαια γιαυτό… η οικονομική δυνατότητα της οικογένειάς του», τονίζουν οι διδάσκοντες σε ψήφισμά τους
Όλο το ψήφισμα
Τα μέλη του συλλόγου διδασκόντων του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου θέλουμε να εκφράσουμε την βαθειά μας λύπη για τον αποκλεισμό χιλιάδων μαθητών από την Τριτοβάθμια εκπαίδευση λόγω της εφαρμογής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Ο αριθμός των αποκλειόμενων υπολογίζεται ότι θα είναι ανάλογος με την περσινή χρονιά, όπου δεν επετράπη σε περίπου 25.000 μαθητές να υποβάλουν μηχανογραφικό.
Ανάμεσα στα παιδιά που αποκλείoνται φέτος είναι και μαθητές του δικού μας σχολείου που μόχθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Μαθητές με ικανότητες και διάθεση για δουλειά που δεν «έπιασαν» την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) και τώρα εισπράττουν αισθήματα ματαίωσης και αδιεξόδου.
Γνωρίζουμε όλοι τις στρεσογόνες καταστάσεις που βιώνουν όσα παιδιά προετοιμάζονται συνειδητά για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Όμως τα δύο τελευταία χρόνια όλοι οι μαθητές βίωσαν επιπλέον πρωτόγνωρες και οδυνηρές καταστάσεις εξαιτίας της πανδημίας. Τα, η απομάκρυνση από το σχολικό περιβάλλον για μεγάλο διάστημα, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η δυσκολία ανθρώπινης επικοινωνίας, οι αλλεπάλληλες νοσήσεις (μαθητών και εκπαιδευτικών) είχαν ως αποτέλεσμα μεγάλες μαθησιακές ελλείψεις σε όλες τις τάξεις του λυκείου.
Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς διατυπώθηκαν δημόσια προτάσεις (μείωση ύλης και στις τρεις τάξεις, αναβολή εφαρμογής της τράπεζας θεμάτων, ευνοϊκές μεταβολές σε σχέση με την ΕΒΕ), ώστε να μετριαστεί -εάν όχι να επιλυθεί – το πρόβλημα των μαθησιακών – και όχι μόνον – κενών. Αντ’ αυτού, το Υπουργείο Παιδείας ζητούσε πιεστικά την ολοκλήρωση της ύλης “πάση θυσία”, αδιαφορώντας για το επίπεδο γνώσης που πραγματικά κατακτήθηκε.
Έτσι, δεκαοκτάχρονοι πλέον πολίτες, οι μαθητές μας, δεν θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν το πανεπιστημιακό περιβάλλον, όχι γιατί αδιαφόρησαν ή δεν μόχθησαν, αλλά γιατί σε κάποιο σημείο της διαδρομής κουράστηκαν, αποθαρρύνθηκαν ή απλά ασθένησαν (από τμήματα έλειπαν συνεχώς παιδιά ως κρούσματα ή επαφές) και δεν βοηθήθηκαν αρκετά, ώστε να ξαναβρούν τον βηματισμό και την αυτοπεποίθησή τους.
Δεν ζητάμε να περάσει στο πανεπιστήμιο ο αδιάφορος μαθητής ή αυτός που δεν γνωρίζει τι σημαίνει διάβασμα. Είναι όμως υποκριτικό να υπερασπίζεται κάποιος την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και την ίδια στιγμή η ΕΒΕ να μην ισχύει για όσους εγγράφονται σε ή ιδιωτική σχολή ή ακόμη και σχολή του εξωτερικού. Προϋπόθεση βέβαια γιαυτό… η οικονομική δυνατότητα της οικογένειάς του.
Είναι επίσης παραπλανητικό το επιχείρημα πως η αγορά εργασίας “δεν σηκώνει” άλλους πτυχιούχους. Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι κάποιος μορφώνεται μόνο για να βρει “καλή δουλειά”;
Οι διευρυμένοι ορίζοντες, ο αυτοσεβασμός, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον συνάνθρωπό μας, η υπευθυνότητά μας ως πολίτες, δεν είναι αποτέλεσμα μόρφωσης και παιδείας; Κι ακόμη, η παιδεία δεν έχει ως στόχο τη δημιουργία ολοκληρωμένων και ψυχικά ισορροπημένων ανθρώπων, έτοιμων να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία;
