Σε σύσκεψη την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου καλεί η ΕΛΜΕ Κέρκυρας, για τα ζητήματα που αφορούν την παιδεία
Σε συζήτηση καλεί η ΕΛΜΕ Κέρκυρας όλους τους εκπαιδευτικούς, ώστε να συζητηθούν τα θέματατονίζοντας πως δεν πρέπει να γίνει καμία έκπτωση στις ανάγκες τους.
Στην ανακοίνωση οι εκπαιδευτικοί υπογραμμίζουν τα σημαντικότερα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν με τις ενώ ταυτόχρονα ο κορονοϊός μολύνει τόσο τους μαθητές όσο και τους εκπαιδευτικούς. Υπογραμμίζουν ακόμη, τα ελάχιστα δικαιώματα που έχουν οι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί, ενώ σε μεγαλύτερο βαθμό το παραπάνω ισχύει για τους εκπαιδευτικούς με τρίμηνη διάρκεια.
«Είναι ολοφάνερο ότι η συνολική αναβάθμιση του σχολείου, στην οποία περιλαμβάνεται και το μόνιμο προσωπικό, με σταθερές εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα, αποτελεί κόστος για όλες τις Κυβερνήσεις και για το οικονομικό σύστημα που υπηρετούν. Γι΄ αυτό τον λόγο δε χωράει καμία αναμονή, καμία αυταπάτη ότι θα δοθεί λύση στα συσσωρευμένα προβλήματα των σχολείων και των εκπαιδευτικών από οποιαδήποτε κυβέρνηση, εάν δε στηριχτούμε στις δυνάμεις μας, στα σωματεία μας, και αν δε δώσουμε ανυποχώρητο αγώνα για κατάργηση όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, για μόνιμο διορισμό όλων των αναπληρωτών με βάση τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων, για κάλυψη όλων των κενών εδώ και τώρα».
Ζητούν την κατάργηση των τρίμηνων συμβάσεων, την κάλυψη των εκπαιδευτικών κενών, την μονιμοποίηση των , την μείωση σε 1 χρόνο της υποχρεωτικής παραμονής νεοδιόριστων στον τόπο διορισμού και την άμεση λύση στο στεγαστικό πρόβλημα των συμβασιούχων και των νεοδιόριστων.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Κέρκυρας:
Καμία έκπτωση στις ανάγκες μας. Καμία απόλυση αναπληρωτή!
Να καταργηθούν εδώ και τώρα οι τρίμηνες συμβάσεις! Κάλυψη όλων των κενών! Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών!
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΣΚΕΨΗ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΔΙΟΡΙΣΤΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ, 2 ΜΑΡΤΙΟΥ, ΣΤΙΣ 6μ.μ. ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Το διαχρονικό πρόβλημα των χιλιάδων ελλείψεων στα σχολεία και της κάλυψης μόνο ενός μέρους αυτών με συμβασιούχους παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, γίνεται ακόμα πιο εκρηκτικό κατά την περίοδο της πανδημίας. Ταυτόχρονα, η γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στην εκπαίδευση έχει «χτυπήσει κόκκινο», με τις τρίμηνες συμβάσεις να συνεχίζονται για δεύτερη χρονιά, με τη δικαιολογία των έκτακτων, υποτίθεται, αναγκών, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι σχεδιασμός της Κυβέρνησης είναι η επέκταση της ευέλικτης εργασίας και όχι η μόνιμη και σταθερή δουλειά, ακολουθώντας τις οδηγίες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.
Αντί, λοιπόν, να καλύψουν τα 9.000 κενά με τα οποία άνοιξαν τα σχολεία μετά τις γιορτές, όπως και τα χιλιάδες κενά που προέκυψαν λόγω της πανδημίας και της μεγάλης μεταδοτικότητας της «Ο», έκαναν συνολικά 4.274 προσλήψεις, εκ των οποίων οι 2.500 χιλιάδες ήταν με τρίμηνες συμβάσεις. Και τι βλέπουμε καθημερινά στα σχολεία μας; Να αναστέλλονται τμήματα ένταξης και Γενικής Παιδείας, να χάνονται δεκάδες διδακτικές ώρες μαθημάτων και παράλληλης στήριξης -που ήδη ήταν «πετσοκομμένες» – και τους συναδέλφους μας τριμηνίτες να τρέχουν από τμήμα σε τμήμα και από σχολείο σε σχολείο, κλείνοντας τις «τρύπες» που έχει δημιουργήσει η ίδια η πολιτική του Υπουργείου και της Κυβέρνησης. Τους βλέπουμε ακόμα και να καλύπτουν κενά που υπάρχουν από το Σεπτέμβριο! Όπως καταλαβαίνουμε, τραγικές είναι και οι συνέπειες στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, ύστερα μάλιστα από 2 χρόνια σε αυτήν την κατάσταση, με τις συνέπειες της τηλεκπαίδευσης κλπ.
Γνωρίζουμε επίσης, ότι οι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί έχουν ελάχιστα δικαιώματα, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα στις άδειες που – ιδίως εν μέσω πανδημίας- θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της άδειας νόσησης από covid, όπου μετά την 6η μέρα, δεν τη δικαιούνται οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί. Επίσης, από τη στιγμή που το Υπουργείο δεν παίρνει την ευθύνη της συνολικής κάλυψης των κενών, συχνά οι αναπληρωτές δέχονται πιέσεις από τη διοίκηση για αναπλήρωση μαθημάτων άλλων ειδικοτήτων, για κάλυψη κενών εκτός του ωραρίου τους κ.α., καλύπτοντας έτσι τα κενά χωρίς «κόστος» για τη κυβέρνηση ενώ υπονομεύεται η μόρφωση των μαθητών μας. Ας σκεφτούμε λοιπόν πως όλα τα παραπάνω ισχύουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό για τους συμβασιούχους με τρίμηνη διάρκεια, που έχουν γίνει λάστιχο και θα απολυθούν τον Απρίλιο!. Αυτό βέβαια σημαίνει πως δε θα συμπληρώσουν ούτε τα ένσημα για να βγουν στο ταμείο ανεργίας το καλοκαίρι. Ουσιαστικά οι συνάδελφοί μας «ξεσπιτώνονται» για τρεις μήνες, μόνο και μόνο για να μη χάσουν τα ελάχιστα μόρια προϋπηρεσίας. Οι συνάδελφοι με τρίμηνες συμβάσεις αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους μέχρι και τα self – test αφού το ΥΠΑΙΘ δεν έλυσε ούτε καν αυτό το πρόβλημα!
Σε όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν και άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι αναπληρωτές, όπως το πρόβλημα της στέγασης. Πολλοί δεν μπορούν να βρουν σπίτι που να ενοικιάζεται για 3 μήνες, ενώ άλλοι, όταν βρουν, το χρυσοπληρώνουν. Ειδικά στην Κέρκυρα το πρόβλημα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Μάλιστα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις συναδέλφων που κατέφυγαν στη λύση του Airbnb και των ξενοδοχείων, που σημαίνει ότι θα δουλεύουν για να πληρώνουν μόνο τη στέγασή τους. Είναι απαράδεκτο οι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί που στηρίζουν τόσα χρόνια τα σχολεία μας, να αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά οικονομικά προβλήματα και το Υπουργείο να σφυρίζει αδιάφορα. Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της τοπικής διοίκησης των Δήμων και Περιφερειών, οι οποίες σφυρίζουν αδιάφορα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αναπληρωτές και δεν έχουν κάνει το ελάχιστο για τη στήριξή τους. Ούτε για τη στέγαση, ούτε για τις μετακινήσεις. Ειδικά οι Δήμοι της Βόρειας και Νότιας Κέρκυρας, που έχουν τη δυνατότητα – βάσει νόμου – να παρέχουν στέγη σε εκπαιδευτικούς, δεν έχουν ασχοληθεί καν με το θέμα.
Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για να συνεχίζεται αυτό το αίσχος των τρίμηνων συμβάσεων. Ούτε καν το επιχείρημα των έκτακτων προσλήψεων λόγω πανδημίας, καθώς η προηγούμενη εμπειρία δείχνει ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι συγκεκριμένοι συμβασιούχοι δεν καλύπτουν κενά που σχετίζονται με τον κορονοϊό, αλλά λειτουργικές ανάγκες των σχολείων, αποδεικνύοντας ότι οι συγκεκριμένες συμβάσεις ήρθαν για να μείνουν και αποτελούν κομμάτι του σχεδίου όλων των κυβερνήσεων για επέκταση της ευέλικτης απασχόλησης! Η Κυβέρνηση αξιοποιεί την πανδημία για να παγιώσει την πρόσληψη εκπαιδευτικών όποτε και για όσο θέλει, τσακίζοντας περαιτέρω το δικαίωμα στη σταθερή εργασία με δικαιώματα.
Εμείς, όμως, που είμαστε καθημερινά στα σχολεία, ξέρουμε ότι κανείς δεν περισσεύει, αντίθετα δε φτάνουμε για να καλύψουμε τις μαθησιακές ανάγκες των μαθητών μας, ξέρουμε την ανάγκη του σχολείου για μόνιμους εκπαιδευτικούς σε κάθε σχολική μονάδα.
Είναι ολοφάνερο ότι η συνολική αναβάθμιση του σχολείου, στην οποία περιλαμβάνεται και το μόνιμο προσωπικό, με σταθερές εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα, αποτελεί κόστος για όλες τις Κυβερνήσεις και για το οικονομικό σύστημα που υπηρετούν. Γι΄ αυτό τον λόγο δε χωράει καμία αναμονή, καμία αυταπάτη ότι θα δοθεί λύση στα συσσωρευμένα προβλήματα των σχολείων και των εκπαιδευτικών από οποιαδήποτε Κυβέρνηση, εάν δε στηριχτούμε στις δυνάμεις μας, στα σωματεία μας, και αν δε δώσουμε ανυποχώρητο αγώνα για κατάργηση όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, για μόνιμο διορισμό όλων των αναπληρωτών με βάση τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων, για κάλυψη όλων των κενών εδώ και τώρα!
Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι νεοδιόριστοι συνάδελφοι. Τα προβλήματα της στέγασης, των μετακινήσεων, των “περίεργων” τοποθετήσεων αφορούν και αυτούς. Επιπροσθέτως οι νεοδιόριστοι συνάδελφοι είναι αντιμέτωποι και με το παράλογο μέτρο της παραμονής επί διετία στον τόπο διορισμού τους, κάτι που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τη διαβίωσή τους.
Απαιτούμε:
• Κατάργηση των τρίμηνων συμβάσεων. Κανένας συμβασιούχος να μην απολυθεί εν μέσω σχολικής χρονιάς.
• Να δοθεί άμεσα λύση στο στεγαστικό πρόβλημα των συμβασιούχων και των νεοδιόριστων με ευθύνη του Υπουργείου, των Δήμων και των Περιφερειών. Επίδομα στέγασης σε όλους όσοι εργάζονται μακριά από τη μόνιμη κατοικία τους.
• Να καλυφθούν όλα τα κενά σε εκπαιδευτικούς εδώ και τώρα. Να γίνουν όλες οι απαραίτητες προσλήψεις, ώστε να καλύπτονται άμεσα τα κενά των εκπαιδευτικών που νοσούν και να μην απορυθμίζεται η λειτουργία του σχολείου.
• Να μειωθεί στο 1 έτος η υποχρέωση παραμονής των νεοδιόριστων στον τόπο διορισμού τους.
• Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία- μόνιμοι διορισμοί με βάση τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων.
