Η ανάγνωση της απόφασης του δικαστηρίου που έκρινε παράνομη την απεργία της ΔΟΕ δίνει μήνυμα σε όλους τους εργαζόμενους: Eως ακατόρθωτη πλέον απόφαση για απεργία
Η -αναμενόμενη- απόφαση του δικαστηρίου πουγια την απεργία από μέντορες και συντονιστές, πρέπει να διαβαστεί καλύτερα από τους εργαζόμενους, τους συνδικαλιστές και τον κόσμο της εργασίας.
Παρότι η ΔΟΕ ήδη έδωσε «απάντηση» στον αυταρχισμο Κεραμέως ανακοινώνοντας , η απόφαση αυτή πρέπει να διαβαστεί από όλους καθώς ουσιαστικά δυσχεραίνει σε τεράστιο βαθμό την πιθανότητα κάθε απεργίας και όχι μόνο των εκπαιδευτικών, αφού καθιστά «άχρηστη» την εξουσιοδότηση μιας Γενικής Συνέλευσης προς κάθε Δ.Σ για την κήρυξη απεργίας!
Να δούμε γιατί:
Ο νόμος προβλέπει πλεον ότι μια απεργία δε μπορεί να κηρυχθεί με απόφαση Δ.Σ, αλλά μόνο με απόφαση γενικής συνέλευσης, η οποία μπορεί να διεξαχθεί ακόμα και με τηλεδιάσκεψη… Ας το αφήσουμε για την ώρα στην άκρη όμως αυτό -που ήδη δυσχεραίνει κατά πολύ μια απόφαση για απεργία.
Πώς να έχεις εξουσιοδότηση αλλά…να είναι σα να μην έχεις
Η ΔΟΕ λοιπόν προσκόμισε στο δικαστήριο έγγραφο με την απόφαση της 91ης Γ.Σ της από τις 29 Ιουνίου 2022, στο οποίο αναφέρεται ότι «σε σχέση με τον ορισμό , εαν δε γίνουν αποδεκτές οι απόψεις και παρατηρήσεις του Δ.Σ της ΔΟΕ, προχωράμε σε κήρυξη απεργίας-αποχής από την υλοποίησή τους»
Συνεπώς το Δ.Σ της ΔΟΕ ΕΙΧΕ εξουσιοδότηση από τη Γενική Συνέλευση να κηρύξει την απεργία όπως ορίζει ο νόμος. Κι όμως, το δικαστήριο έκρινε ότι …δεν την είχε.
Με έναν νομικό ακροβατισμό αποφάσισε ότι η απόφαση της Γ.Σ δεν ήταν απόφαση. Πώς; Εκρινε ότι η απόφαση της ΓΣ δε συνιστά κήρυξη απεργίας, αλλά πρόθεση κήρυξης στο μέλλον, και δη στην περίπτωση μη αποδοχής των προτάσεων του ΔΣ της ΔΟΕ, διαπίστωση στην οποία όμως μόνη αρμόδια να προβεί και ακολούθως να κηρύξει απεργία είναι η ΓΣ, αλλιώς πρόκειται για απαγορευμένη εξουσιοδότηση-εκχώρηση εξουσίας στο ΔΣ!
Επιπλέον το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι …δεν αποδεικνύεται ότι ετέθησαν υπόψιν του Δημοσίου οι απόψεις της ΔΟΕ, ως να επρόκειτο για δικαστήριο άλλης χώρας η πλανήτη και να μην έχει ακούσει πόσες φορές η Διδασκαλική Ομοσπονδία έθεσε το ζήτημα των μεντόρων και συντονιστών και δημοσίως και κατά τη συνάντησή της με την ηγεσία του ΥΠΑΙΘ.
Ακόμα, η υποστήριξε ότι πρόκειται για τη λεγόμενη «λευκή απεργία», δηλαδή για αποχή από συγκεκριμένες ενέργειες (μέντορες-συντονιστές) κι όχι για γενική απεργία, αλλά το δικαστήριο αποφάσισε ότι και για τη λεγόμενη λευκή απεργία πρέπει να τηρηθούν οι υποχρεώσεις του νόμου.
Οπως γίνεται αντιληπτό, η δικαστική απόφαση βάζει τέλος (και) στις εξουσιοδοτήσεις των Γενικών Συνελεύσεων προς τα Διοικητικά Συμβούλια για κήρυξη απεργιών, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την κήρυξη απεργίας, «λευκής» η γενικής, όχι μόνο στην εκπαίδευση, αλλά παντού.
Επιπλέον, η υποχρέωση προσφυγής στον Οργανισμό Μεσολάβησης-Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) είναι ένα ακόμα μέτρο απαγόρευσης των απεργιών και όχι προσπάθεια εύρεσης μέσης λύσης, αφού είναι υποκριτικό όταν έχει ήδη ψηφιστεί ενας νόμος (άραγε θα πειστεί ποτέ κάποιος υπουργός να τροποποιήσει το νόμο επειδή έγινε προσφυγή στον ΟΜΕΔ;) να συζητάμε για προσφυγή στη διαιτησία και μάλιστα ως προαπαιτούμενο για κήρυξη απεργίας.
Οταν μάλιστα μιλάμε για την κ.Κεραμέως, που οι πάντες γνωρίζουν τον αυταρχισμό με τον οποίο πολιτεύεται, υπάρχει και μια κωμική διάσταση στην προϋπόθεση αυτή. Αλλά αυτά προβλέπει ο (αντ)εργατικός νόμος της ΝΔ που θέσπισε όλες αυτές τις προϋποθέσεις και είναι ο βασικός υπαίτιος που κάθε σχεδόν απεργία έκτοτε χαρακτηρίζεται παράνομη.
Ολα αυτά έχουν σαφή και προφανή στόχο: να διαλύσουν οποιαδήποτε πιθανότητα των εργαζομένων να κατορθώσουν μέσω απεργιών να βελτιώσουν τις ζωές τους.
