«Δεν μπορούμε να δεχόμαστε τέτοια τραγικά λάθη στις πλάτες των παιδιών μας» λένε οι γονείς του 36ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών για το διευρυμένο πρόγραμμα των σχολείων
Τέσσερα σημαντικά ερωτήματα θέτουν οι γονείς των μαθητών του 36ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών σχετικά με το σε δημοτικά και νηπιαγωγεία.
ΟΙ γονείς εύλογα ρωτούν ποια είναι η παιδαγωγική μέθοδος που ορίζει ότι τα παιδιά ηλικίας 5-12 ετών είναι καλό να παραμένουν εντός των σχολικών αιθουσών από τις 7.15πμ μέχρι και τις 5.30 το απόγευμα, ποια υλικοτεχνική υποδομή και ποιο προσωπικό μπορεί να λειτουργήσει , αν υπάρχει ικανοποίηση για το μοντέλο ζωής, για τις ώρες εργασίας και το διαρκές τρέξιμο και τέλος ρωτούν γιατί αντί να έχουν οι γονείς προστασία μητρότητας και πατρότητας, αντί να έχουν εργασιακά, ανθρώπινα ωράρια, εργασιακή ασφάλεια, τελικά, φτάνουν στο να φορτώνουν πάλι τα παιδιά επειδή δε φτάνουν ποτέ οι ώρες εργασίας τους.
Η ανακοίνωση των γονέων
Αναλυτικά, η ανακοίνωση του νέου Συλλόγου Γονέων 36ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών:
Για το νέο διευρυμένο πρόγραμμα σε δημοτικά και νηπιαγωγεία
Μετά τις εξαγγελίες για ολοήμερο πρόγραμμα λειτουργίας σχολείων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (νηπιαγωγείων και δημοτικών) μέχρι τις 5.30 το απόγευμα ανακοινώθηκαν πρόσφατα από το Υπουργείο Παιδείας οι σχολικές μονάδες οι οποίες θα…. συμβάλλουν πιλοτικά στην επίλυση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας, όπως άλλωστε ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός και θα εφαρμόσουν κατά το σχολικό έτος 2022-23 το νέο πρόγραμμα.
Ονομάζεται αναβαθμισμένο πρόγραμμα από εκείνους και εκείνες που το αποφάσισαν, όχι, όμως, και από εμάς που καλούμαστε να δεχτούμε να το υλοποιήσουν τα παιδιά μας. Τα ερωτήματά μας αποτελούν και θέση.
Ερώτημα 1ο
. Ποια είναι εκείνη η παιδαγωγική μέθοδος που ορίζει ότι τα παιδιά ηλικίας 5-12 ετών είναι καλό να παραμένουν εντός των σχολικών αιθουσών από τις 7.15πμ που ξεκινάει η πρωινή ζώνη μέχρι και τις 5.30 το απόγευμα, έχοντας ξυπνήσει από τα χαράματα, έχοντας υλοποιήσει ένα ιδιαίτερα απαιτητικό και πιεστικό σχολικό πρόγραμμα, έχοντας άλλες 4 ώρες περίπου μετά το κανονικό σχόλασμα στον ίδιο περιορισμένο χώρο, εντός των αιθουσών, ασχολούμενα και πάλι με μαθήματα;
Ερώτημα 2ο
. Με ποια υλικοτεχνική υποδομή και ποιο προσωπικό μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, εξυπηρετώντας πρωτίστως τις ανάγκες των παιδιών; Μιλώντας για την περίπτωση του δικού μας σχολείου, γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε η εξαίρεση, υπάρχει έλλειψη ζωτικού χώρου ακόμα και για τις απαιτήσεις του κανονικού προγράμματος. Σε ένα σχολείο που δεν έχει καν αίθουσα υπολογιστών, που τα προαύλια είναι μικρά, που οι περισσότερες σχολικές τάξεις είναι ασφυκτικές, που καταρρέουν τοίχοι, ε, μάλλον δε γίνονται θαύματα.
Σε ένα σχολείο που ακόμα και το κανονικό ολοήμερο δεν έχει ξεκινήσει ούτε μια χρονιά από την πρώτη ημέρα, αν και οι αιτήσεις γίνονται από την προηγούμενη σχολική χρονιά, θα δοθεί προτεραιότητα στη λειτουργία μέχρι τις 5.30μ.μ.; Σε ένα σχολείο που έχουμε διαρκώς ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό ακόμα και ολόκληρη τη χρονιά θα έρθει ένας αναπληρωτής/μία αναπληρώτρια για το πρόγραμμα 4.00μ.μ.-5.30μ.μ., αλλά δε θα έχουμε πχ εικαστικό; Επίσης, ακόμα κι αν φτιαχτεί το τμήμα 4.00-5.30μ.μ. και έρθει και ο/η εκπαιδευτικός που το αναλαμβάνει μπορεί αυτό να λειτουργεί ενώ δεν έχει καν λειτουργήσει σε όλες τις τάξεις το ολοήμερο μέχρι τις 4μμ; Με ποιο προσωπικό καθαριότητας θα λειτουργεί το σχολείο ώστε να είναι έτοιμο και την επόμενη μέρα;
Γνωρίζει κανείς εκεί στο Υπουργείο για τις ελλείψεις, για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και συγκεκριμένων ωρών;
Ερώτημα 3ο
. Άραγε είμαστε ευχαρηστημένοι/-ες και περήφανοι/ες για το μοντέλο ζωής που ακολουθούμε, για τις ώρες εργασίας μας και το διαρκές τρέξιμο; Όλα πηγαίνουν καλά με τον ελεύθερο χρόνο όλων των μελών της οικογένειας; Πόσος είναι ο ποιοτικός χρόνος που περνάμε με τα παιδιά μας; Το μοντέλο παιδικής ζωής που λέει σχολείο, ξένη γλώσσα, άθλημα, μουσική, θέατρο και κάθε λογής οργανωμένη δραστηριότητα είναι αυτό που θέλουμε για τα παιδιά; Και ακόμα κι αν κάποιος/α ισχυριστεί ότι είναι επιλογή μπορούμε να το υποστηρίξουμε ως ένα σημείο. Γιατί τελικά οι ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος, οι ελλείψεις ακόμα και δημόσιων χώρων για να παίξουν τα παιδιά, η έλλειψη χρόνου των ίδιων των γονιών δεν είναι συνθήκες που ξεχνιούνται εύκολα.
Ερώτημα 4ο
. Παραβλέποντας τη γελοιότητα περί επίλυσης του δημογραφικού μέσω της επιμήκυνσης του σχολικού ωραρίου (άραγε οι εκπαιδευτικοί που θα δουλεύουν εκείνη την ώρα δεν έχουν δικαίωμα στην τεκνοποιία;) αναρωτιόμαστε γιατί αντί να έχουμε οι γονείς προστασία μητρότητας και πατρότητας, αντί να έχουμε εργασιακά, ανθρώπινα ωράρια, εργασιακή ασφάλεια, τελικά, φτάνουμε στο να φορτώνουμε πάλι τα παιδιά επειδή δε φτάνουν ποτέ οι ώρες εργασίας μας… Και μη μας πείτε ότι έτσι λύνετε το πρόβλημα της γιαγιά και του παππού ή των ανθρώπων που πληρώνονται για να πηγαινοφέρνουν τα παιδιά γιατί ξέρετε ότι δεν έχουν όλοι/ες οι εργαζόμενες/οι το ίδιο ωράριο, το ίδιο αφεντικό κ.ο.κ. Αν το δικό σας αγαπημένο μοτίβο είναι « Αν δεν ταιριάζει η πραγματικότητα στα μέτρα μας τόσο κακό για την ίδια», εμείς που ζούμε στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να δεχόμαστε τέτοια τραγικά λάθη στις πλάτες των παιδιών μας.
ΝΕΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ 36ΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
(ΟΔΗΓΙΕΣ)
