«Ο αγώνας για ένα δωρεάν δημόσιο σχολείο σε μια δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία, χωρίς διακρίσεις και καταναγκασμούς, συνεχίζεται» – Γράφει ο Ηλίας Παπαχατζής
-Γεια σου, Βαστίλη.
-Γεια σου, δάσκαλε. Καλά είσαστε;
-Καλύτερα. Εσείς;
-Τι να πω! Μείναμε τρία 24ωρα χωρίς ρεύμα και ξεπαγιάσαμε…Και πού να βγεις, που όλοι οι δρόμοι ήταν κλειστοί!
-Και τι κάνατε;
-Καθόμασταν μέσα και βρίζαμε…Ευτυχώς ξεμυτίσανε την Τρίτη τα παιδιά και παίξανε λίγο χιονοπόλεμο, γιατί μας είχαν φάει με τη γκρίνια τους!
-Ωραία εμπειρία! Αλησμόνητη!
-Αλησμόνητη σίγουρα. Αφού την Πέμπτη το μεσημέρι καταφέραμε με κάτι γείτονες να πάρουμε κάτι όγκους χιονιών με τη βοήθεια ενός μηχανήματος του δήμου.
-Νωρίς σας θυμηθήκανε. Μού ΄θελες να μείνεις στο Ν. Ψυχικό. Νόμισες ότι θα γίνεις προνομιούχος…
-Άσε με στον πόνο μου, ρε δάσκαλε. Γιατί ποιος γλίτωσε; Στην Αγ. Παρασκευή και όπου αλλού ξέρω ακόμα είναι κλειστοί μερικοί δρόμοι. Να μη σου πω για τ’ αυτοκίνητα…
-Άσε, τα είδα !Την Τετάρτη το βράδι, που έκανα με το αυτοκίνητο το γύρο της Αθήνας για να φτάσω στο σπίτι, είδα πόσα ψέματα μας έλεγαν τα κανάλια και οι κυβερνητικοί παράγοντες…
-Δηλαδή τι είδες;
-Ότι, ενώ είχαν αναγκαστεί να παραδεχτούν ότι παραμένει κλειστή η Αττική Οδός, για τους άλλους δρόμους “έκαναν την πάπια” !
-Και;
-Όχι μόνο αυτό. Όλοι οι δρόμοι ήταν κλειστοί και τα αυτοκίνητα εγκλωβισμένα κάτω απ’ το χιόνι. Πού να βγεί άνθρωπος έξω!
-Αυτά Τετάρτη βράδι. Τη Δευτέρα κάποιες εταιρίες και μαγαζιά έκοψαν το μεροκάματο σε όσους δε μπόρεσαν να πάνε για δουλειά !
-Ε, βέβαια. Μέχρι να καταλάβουν οι “άριστοι” την καταστροφή, ο κόσμος ήταν ήδη αποκλεισμένος και την πλήρωνε κι από πάνω…
-Ρε, ουστ…που λέμε και στο χωριό μου. “Ο κρατικός μηχανισμός” σου λέει ο άλλος. Ρε, άντε αδειάστε μας τη γωνιά, βουτυρόπαιδα του Harvard. Που έχετε εσείς σχέση με τη ζωή και τα προβλήματα του κοσμάκη!
-Δυστυχώς, έτσι είναι, Βασίλη… Κράτος, δήμοι, ΔΕΗ, ιδιώτες(“Αττική Οδός”) το κάνανε πάλι το θαύμα τους.
-Γιατί νομίζεις ότι τώρα ησυχάσαμε; Το αυτοκίνητο είναι εγκλωβισμένο 2 χλμ. απ’ το σπίτι κι εμείς με δυσκολία περπατάμε έξω.
-Και τα παιδιά;
-Αυτά “έχουν λαλήσει”. Πέμπτη – Παρασκευή έκαναν –
-Γιατί, δεν έκαναν; Το υπουργείο λέει ότι έγινε τηλεκπαίδευση στο 95% των ωρών του προγράμματος !
-Όχι,βέβαια. Άλλο κι αυτό με τους αριθμούς … Μην τους πιστεύεις, δάσκαλε. Εδώ βγάζουν τη ΝΔ με 39,5%… κι αν μιλήσεις με κόσμο, ούτε οι μισοί απ’ όσους τους ψήφισαν, δεν το παραδέχονται πια. Τόσο “ολίγιστοι” φαίνονται στα μάτια του λαού !
-Τελικά δε μου είπες
-Τη Δευτέρα, που οι υπεύθυνοι κοιμόντουσαν, δεν ξέρω. Δεν είχαμε ρεύμα στο σπίτι. Την Τρίτη – Τετάρτη αργία. Ξαφνικά την Πέμπτη “στρώσανε τα πράματα”, μας είπαν.
-Πώς στρώσανε; Εμάς οι Δ/ντες δε μπόρεσαν να ανοίξουν τα σχολεία, για να πάμε εκεί οι καθηγητές.
–Τέλος πάντων. Εμένα τα παιδιά μου μισοκάνανε μάθημα. Επειδή ήμουνα σπίτι λόγω τηλεργασίας, τους έβλεπα. Τραγωδία!
-Δηλαδή;
-Εγώ απ’ το λάπτοπ, η κόρη (Γ’ Λυκείου) απ’ τον υπολογιστή, ο γιος μου αναγκαστικά απ ‘ το κινητό του. Μόνο στην τουαλέτα δε γινόταν
-Νορμάλ κατάσταση δηλαδή…
-Με δουλεύεις, ρε δάσκαλε; Περνάω απ’ το δωμάτιο της κόρης κάποια στιγμή και βλέπω τον καθηγητή που μίλαγε…και τα παιδιά μέσα στη σιωπή. Τους ρώτησε κάτι…αυτά αμίλητα. Λέω στην κόρη μου:” Γιατί δεν
απαντάτε, παιδί μου;” “Βαριόμαστε”, μου λέει. “Αφού την ξέρει την απάντηση, γιατί μας βασανίζει τέτοια μέρα;”
-Είχε άδικο το παιδί;
-Βεβαίως είχε άδικο…και της το΄πα. “Το υπουργείο σε βασανίζει, παιδί μου. Όχι ο καθηγητής”. “Άσε μας, ρε πατέρα”, ήταν η απάντηση.
-Εντάξει,Βασίλη.
-Τι εντάξει, ρε δάσκαλε; Αυτά τα παιδιά δεν είχαν καθηγητές ως το Δεκέμβρη. Τώρα θυμήθηκαν από το υπουργείο να μη χαθούν ώρες; Τώρα πια το παιχνίδι έχει χαθεί!
-Κι ο γιος; Συμμετείχε στην τηλεκπαίδευση;
-Αυτός έκανε δύο ώρες όλες κι όλες. Τεχνικά προβλήματα, είπαν…
-Εσύ τους πιστεύεις;
-Εγώ αυτό, που ξέρω είναι ότι αυτό το πράγμα δεν είναι εκπαίδευση. Τα παιδιά χάσανε πέρσι μια ολόκληρη χρονιά και φέτος με τόσες ελλείψεις δασκάλων, το πράγμα χειροτέρεψε. Αντί να καλύψουν την περσινή ύλη,
μεγάλωσε κι άλλο το πρόβλημα!
-Αυτό βλέπουμε κι εμείς στα σχολεία. Αλλά εμάς δε μας ακούνε, γιατί μας θεωρούν αντίπαλους…
-Τα είδα. Με δίκες και καταδίκες δε γίνεται Παιδεία.
-Να ΄σαι καλά, ρε φίλε.
-Πήγαμε και στην ΕΡΤ μαζί με τους καθηγητές τελευταία να ζητήσουμε να λειτουργήσουν τα σχολεία χωρίς να κινδυνεύουμε εμείς και τα παιδιά μας
-Και τι σας είπαν;
-Η ΕΡΤ κάλυψε τη διαμαρτυρία και την έδειξε.
-Κι η κυβέρνηση τι είπε;
-Κάτι λένε ότι δεν υπάρχουν μελέτες ότι κολλάει ο κορωνοϊός στα σχολεία. Ψεύτες και υποκριτές δάσκαλε!
-Γιατί το λες αυτό, Βασίλη;
-Τη Βουλή γιατί την έκλεισαν, όταν βρέθηκε ένα κρούσμα; Εκεί είχαν μελέτες ότι κολλάει;
-Ένα δίκιο το ΄χεις…
-Έχουμε δίκιο, δάσκαλε. Όλοι μαζί για τη δημόσια Παιδεία και Υγεία…
-Συμφωνώ, Βασίλη.
-Κι εσείς στον αγώνα, δάσκαλε. Σιγά σιγά εκτιμάει τις προσπάθειές σας η κοινωνία.
-Δηλαδή;
-Τον κόπο σας, ντε…να μη μείνουν αγράμματα και να μη γίνουν δούλοι τούτα τα παιδιά.
-Να γίνουν πολίτες με δικαιώματα κι υποχρεώσεις.
-Έτσι…και σ’ όποιον δεν αρέσει, τη βόλτα του!
-Ακριβώς. Ο αγώνας για ένα δωρεάν δημόσιο σχολείο σε μια δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία, χωρίς διακρίσεις και καταναγκασμούς, συνεχίζεται.
-Γεια σου, δάσκαλε
-Χάρηκα, που τα είπαμε, Βασίλη.
