Ποιος ελέγχει τα Κολέγια; Ποιος εξετάζει αν τηρούν τις πιο στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να δίνουν διπλώματα ισότιμα με τα πανεπιστημιακά πτυχία; Ποιος αξιολογεί και ελέγχει την κίβδηλη διαφημιστική προπαγάνδα τους;
Ο Γενικός γραμματέας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Δια Βίου Μάθησης του ΥΠΑΙΘ Γ. Βούτσινος, μιλώντας σε εκδήλωση του ΚΑΝΕΠ / ΓΣΕΕ, ανέφερε: «Υπάρχει ένας παράγοντας στην εκπαίδευση που δεν θα πρέπει να υποτιμάμε. Είναι η κοινωνική ζήτηση για εκπαίδευση. Η κοινωνική ζήτηση για εκπαίδευση διαμορφώνεται από διάφορες παραμέτρους, αλλά δεν συμβαδίζει σχεδόν ποτέ, ή τουλάχιστον στην Ελλάδα καθόλου, με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας».
Στην Ελλάδα, λοιπόν, «η κοινωνική ζήτηση για εκπαίδευση δεν συμβαδίζει καθόλου με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας» (sic), εννοώντας την υψηλή ζήτηση για πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Με δεδομένη τη θεσμική θέση του κ. Γ. Βούτσινου προκύπτουν κάποια πολιτικά ερωτήματα. α) Αυτή η βαρύγδουπη διαπίστωση είναι προϊόν κάποιας σχετικής επιστημονικής έρευνας και ποιας; β) Αν είναι δική του, θεωρεί ότι αρκεί ο δικός του λόγος, ότι είναι αυθεντία περί ενός τόσο σοβαρού ζητήματος; γ) Η άποψη αυτή συμπίπτει με εκείνη της Υπουργού και της κυβέρνησης; δ) Αν, τελικά ισχύει η γνωμάτευσή του, τι έκανε η Ν.Δ. στα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας, για να μη συμβεί αυτό το …τερατούργημα;
Υπάρχει και συνέχεια ερωτημάτων. ε) Η θεσμοθέτηση ισοτιμίας διπλωμάτων των με τα πανεπιστημιακά πτυχία συμβαδίζει με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας; στ) Η μεταγυμνασιακή κατάρτιση συνδέεται με τις κοινωνίες της Γνώσης; Τελικά, υπάρχει και δεξιός λαϊκισμός, μόνο που είναι ταυτόχρονα και αγοραίος και απόλυτα ανορθολογικός κατά το «ο λόγος μου είναι η πραγματικότητα»!
Κάπως έτσι γίνεται η προσπάθεια δικαιολόγησης νέου επιχειρηματικού πεδίου στην εκπαίδευση. Είναι σταθερός και διαχρονικός ο προσανατολισμός της ελληνικής κοινωνίας για σπουδές των νέων. Κόβει, λοιπόν, η κυβέρνηση της Ν.Δ. την πανεπιστημιακή ζήτηση με τεχνητό τρόπο και την ίδια στιγμή προσφέρει «πανεπιστημιακό περιεχόμενο» στα ιδιωτικά κολέγια.
Η Κατάρτιση εξισώνεται με την Παιδεία και την Μόρφωση. Ένας όροφος σε κτίριο στην πλατεία Κάνιγγος δίνει πτυχία νομικής και δικηγόρου! Πού είναι το επιστημονικό περιεχόμενο, πού η δομή και η λειτουργία ενός τριτοβάθμιου ιδρύματος, πού το campus και η κουλτούρα του πανεπιστημίου, πού τα εργαστήρια, οι έρευνες, οι βιβλιοθήκες, η αξιολόγηση, οι δείκτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κλπ; Τα Ι.Ε.Κ. της κατάρτισης δίνουν διπλώματα με επαγγελματικά δικαιώματα ίδια με τη Νομική Αθηνών ή με το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο κλπ, που έχουν διεθνή ακτινοβολία! Κατηγορούσαμε τα βαλκανικά πτυχία και τώρα τα υιοθετούμε σε ακόμα πιο παρακμιακή μορφή…
Πορεία σχεδόν δύο αιώνων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με συνεχείς μεταρρυθμίσεις, με νόμους απανωτούς, με αγώνες κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς, με διαρκείς και έντονες αξιολογήσεις, με συγκρίσεις με τα διεθνή πρότυπα και με τα ξένα πανεπιστήμια σβήνεται με τον πιο σκληρό κομματικό τρόπο από την κυβέρνηση της Ν.Δ. Το ερώτημα είναι συγκεκριμένο. Έχει ποτέ πληγεί η πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην μακρόχρονη ιστορική της διαδρομή σε τέτοιο βαθμό – και μάλιστα με θεσμικό τρόπο;
Ποιος εξετάζει αν τηρούν τις πιο στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να δίνουν διπλώματα ισότιμα με τα πανεπιστημιακά πτυχία; Ποιος αξιολογεί και ελέγχει την κίβδηλη διαφημιστική προπαγάνδα τους;
Ένα Κολέγιο ισχυρίζεται ότι είναι «Διεθνές Πανεπιστημιακό Κέντρο» (!) και «Μητροπολιτικό Κολέγιο» (!). Ένα άλλο αναφέρει ότι συνεργάζεται με πανεπιστήμια της μορφής «Canterbury Christ Church University» παρέχοντας «professional coaching & mentoring». Άλλο διαλαλεί ότι είναι «ένα από τα επτά καλύτερα εκπαιδευτήρια της Ευρώπης» (!) – άγνωστο είναι βέβαια το τι σημαίνει θεσμικά και νομικά στην περίπτωση αυτή η λέξη / έννοια «εκπαιδευτήριο», αφού περιλαμβάνει κάθε κτίριο που έχει σχέση με την εκπαίδευση – ακόμα και το σχολείο…
Αν έχουμε τέτοια διαμάντια, πώς δεν έχει πλημμυρίσει η χώρα μας με ξένους σπουδαστές στα κολέγια του ενός ορόφου, που δίνουν πτυχία δικηγόρου ή σε «ένα από τα εφτά καλύτερα εκπαιδευτήρια της Ευρώπης»;
Δεν είναι μόνο σκληρή κομματική η συγκεκριμένη πολιτική της Ν.Δ. Είναι ιδεολογικό αποτύπωμα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού – όχι με κανόνες της ελεύθερης αγοράς αλλά με επιβολή της ασύδοτης αγοράς.
Αλλά δεν μπορεί να έχει προοπτική αυτή η πολιτική μιας… Η παιδεία, η πανεπιστημιακή εκπαίδευση, η έρευνα έχουν βαθιές ρίζες στη χώρα μας, έχουν ισχυρή μορφωτική κουλτούρα. Εδώ διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της Ελλάδας!
Ο Νίκος Τσούλιας είναι Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Κινήματος Αλλαγής
