«Όλες οι δολοφονίες γυναικών είναι η κατάληξη άλλων βίαιων πράξεων», λέει ο δικηγόρος Παναγιώτης Μπαλακτάρης
«Νεκρή 56χρονη από τα χέρια του 60χρονου συζύγου της στο Ρέθυμνο», «49χρονος μαχαίρωσε και σκότωσε τη σύζυγό του στη Ζάκυνθο», «Θρίλερ με νεκρή 17χρονη-Τα στοιχεία “δείχνουν” ως δολοφόνο τον 30χρονο σύντροφό της».
Αυτοί είναι μόνο τρεις από τους τίτλους των ειδησεογραφικών μέσων, σχετικά με ισάριθμες περιπτώσεις που συνέβησαν μέσα σε μόλις 8 ώρες.
Παράλληλα, σύμφωνα με όσα δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος, το υπουργείο αλλά και οι αστυνομικές αρχές δέχθηκαν συνολικά 5.140 κλήσεις για υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας μέσα σε οκτώ μήνες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κατά μέσο όρο, τουλάχιστον 24 φορές την ημέρα το τηλέφωνο των Αρχών χτυπά και στην άλλη άκρη της γραμμής, βρίσκεται μία γυναίκα η οποία δέχεται κακοποιητική συμπεριφορά από τον σύζυγο/σύντροφο της.
«Δε μιλάμε για περιστατικά που κάποιος πήρε ένα τηλέφωνο και είπε κάτι, μιλάμε για δικογραφίες, για υποθέσεις με τις οποίες ασχολείται η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη φυσικά», είπε ακόμη ο αρμόδιος υπουργός.
Πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το συγκεκριμένο φαινόμενο
Όπως μεταφέρει σχετικά ο δικηγόρος, Παναγιώτης Μπαλακτάρης, «όλες οι είναι η κατάληξη άλλων βίαιων πράξεων».
Σύμφωνα με τον κ. Μπαλακτάρη, «οι δράστες βρίσκουν χώρο να σκοτώσουν, ανάμεσα σε κρατικό σύστημα και οικογενειακό περιβάλλον. Από τη μία, οι υποθέσεις φτάνουν αργά στα δικαστήρια με αποτέλεσμα να υπάρχει χρόνος για να συνεχιστούν οι κακοποιητικές πράξεις, ή οι αστυνομικές αρχές που προστρέχουν στα περιστατικά δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους και καθυστερούν, πολλές φορές λόγω υποστελέχωσης. Από την άλλη, μέλη των οικογενειών των θυμάτων τα πιέζουν προκειμένου να υπομείνουν κακοποιητικές συμπεριφορές από τους συντρόφους τους, ή πολλές φορές, προβλήματα οικονομικής φύσεως δεν επιτρέπουν στις γυναίκες να φύγουν από το σπίτι».
Εκείνο που προτείνει ο ίδιος, λοιπόν, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το συγκεκριμένο φαινόμενο, είναι «να ιδρυθεί άμεσα μια υπηρεσία του κράτους με σαφείς αρμοδιότητες, η οποία θα αποτελείται από κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, αστυνομικούς, δικηγόρους, δικαστές και εισαγγελείς και θα παρακολουθεί τις υποθέσεις.
«Η υπηρεσία αυτή», όπως ακόμη λέει, «θα έπρεπε να λαμβάνει τις καταγγελίες εξ αρχής, να τις αντιμετωπίζει και να βοηθά τα θύματα ώστε να νιώθουν ασφαλή, παρακολουθώντας στενά τις υποθέσεις οι οποίες θα καταγγέλλονται». Ο ίδιος μάλιστα έφερε ως παράδειγμα και το περιστατικό γυναικοκτονίας στην περιοχή της Μακρυνίτσας, όπου 28χρονη είχε κάνει ασφαλιστικά μέτρα κατά του 31χρονου συζύγου της, ωστόσο εκείνος τελικά, έπειτα από νέο διαπληκτισμό, δολοφόνησε εκείνη, αλλά και τον 30χρονο αδερφό της.
Σχετικά με το παραπάνω αλλά και όλα τα περιστατικά γυναικοκτονιών, ο κ. Μπαλακτάρης τονίζει ότι «δε θα έπρεπε ο άντρας να πλησιάσει ξανά τη γυναίκα, εφόσον την έχει χτυπήσει. Είναι πολύ σημαντικό η καταγγελία να καθίσταται διαχειρίσιμη και να παρακολουθείται ο δράστης».
Η τιμωρείται από το νόμο όπως και οι υπόλοιπες ανθρωποκτονίες
Σε ό,τι αφορά, τώρα, τον όρο «γυναικοκτονία», ο κ. Μπαλακτάρης υπογραμμίζει ότι «κοινωνικά και εγκληματολογικά είναι απόλυτα αποδεκτός και ορθός».
Ωστόσο, όπως λέει, νομικά δεν έχει κατοχυρωθεί από τον ελληνικό Ποινικό Κώδικα και τιμωρείται με ποινή ισόβιας κάθειρξης, η οποία προβλέπει 25 έτη εντός φυλακής, ενώ μετά από τα 19 ο κρατούμενος θα έχει το δικαίωμα να προβεί σε αίτηση αποφυλάκισης.
«Αν θέλαμε να αποδεχτούμε ποινικά τον όρο “γυναικοκτονία”, αυτομάτως αυτό θα προέβλεπε αυστηρότερη ποινή και θα ήταν σα να θεωρείται βαρύτερη η ζωή της γυναίκας. Αν αυτό συμβεί, θα υπάρχει ένα κράτος στην Ευρώπη που θα θεωρεί πιο σπουδαία τη ζωή της γυναίκας, ποινικά».
Πηγή:
